N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Wakker worden met een kater, zoals afgelopen maandag, is heerlijk, vergeleken bij vandaag.
Acht uur lang rondlopen in dikke terpentinedampen, waar je keelpijn, pijnlijke ogen, pijn in je nek en het ongemakkelijke gevoel aslof je elk moment last kunt krijgen van oprispingen van krijgt.
Terwijl je je hersencellen kunt voelen afsterven hoor je andere lui nog roepen dat er ooit gemeten is, en de hoeveelheid terpentine in de lucht echt beneden de MAC-waarde blijft. Een hele geruststelling, als je niet weet hoe, wanneer en waar ze hebben gemeten.
Wat is er toch gebeurd met de gouwe ouwe vuistregel; zodra de stof zonder hulpmiddelen door de mens waarneembaar is, dreigt er acuut gevaar voor de gezondheid?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het was druk op de Zwarte Cross. Druk maar wel leuk, en ook chaotisch. Mede daardoor heb ik eigenlijk alleen flarden gezien van de dingen die er zoal te zien waren, en het volgens anderen behoorlijk indrukwekkende afsluitende vuurwerk is me echt helemaal ontgaan.
Alleen dat wakker worden met een kater is wat minder.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Tsja. Zo ineens roept je broertje dat ik wel wat over de Zwarte Cross zal gaan zeggen. Mooi is dat.
Inderdaad, ik ben naar het Startschotgale geweest, en het was behoorlijk prettig. Fijn dat er nog plaatsen zijn waar je voor weinig geld zonder veel gezeur naar binnen kunt. Geen lange rijen, geen gefouilleer, maar wel een prima sfeer.
Omdat ook de Zwarte Cross een beetje trendgevoelig is, kun je er dit jaar naast bier en Flugel ook een hip, blauw wodka-drankje krijgen met de indrukwekkende naam WKD.

Natuurlijk begon het vanavond met een optreden van Motorband. Manowar en Judas Priest mogen het dan wel leuk vinden hun motoren mee te nemen op het podium, maar de Motorband doet dat ook, en ze krijgen het zelfs voor elkaar een motor overal te laten roken, behave uit de uitlaat. Heel bizar.

Ook leuk om de ouwe knarren van The Sweet eens in het echt aan de gang te zien. Voor een glamrockband uit de jaren zeventig glitteren ze weinig, maar het geluid is heel herkenbaar. Niet in de laatste plaats omdat ze zich goeddeels beperken tot de nummers die iedereen wel kent of op z’n minst wel eens gehoord heeft.

Een andere band die datzelfde deed was Feuer Engel. Een coverband die zich helemaal beperkt tot het spelen van covers van Rammstein. Tijdens het eerste nummer ging er het een en ander fout met het geluid en dat ding op het podium waar vlammen uit horen te komen, maar dat werd redelijk snel verholpen. Deze mensen hadden minder vuurwerk bij zich dan het echte Rammstein, maar wel meer dan bijvoorbeeld Subway to Sally, en dat zegt toch wel wat.. heel erg veel vonken, vlammen en knallen op het podium van de feesttent, dus.
Dit werd sommigen blijkbaar een beetje te veel, want ongeveer op driekwart van het optreden begon een groot deel van het publiek a capella het refrein van Bro Hymn van Pennywise te bleren.

Het vuurwerk was niet het enige spektakel in deze broeierige feesttent. Tussen de optredens van The Sweet en Feuer Engel door liet het Franse stuntteam The Infernal Varanne zien wat je met twee motoren in een metalen bol kunt doen. Bijna bizar om die lui kriskras door dat ding te zien rijden. Echt zwaar link. Stelletje gekken.

De avond werd in stijl afgesloten door Lucas en Gea, die het onvervalste levenslied lieten horen. Jazeker, ook ik heb me laten verleiden de polonaise te lopen.
Iets voor tweeen ga ik weer op weg naar huis. Op de achtergrond hoor ik de kereltjes van Jovink akoestisch oude nummers spelen rond het kampvuur van de camping. Jammer dat je zonder polsbandje de camping niet opmag.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Alweer een hele tijd geleden vond ik het de moeite waard dat internet-testje van Mensa te maken.
Na het beantwoorden van een paar niet bepaald moeilijke vragen krijg je een scherm waarin je verteld wordt dat je intelligent genoeg bent om aan een officiele testmiddag mee te doen.
Uit nieuwsgierigheid heb ik me daarvoor opgegeven. Zien wat ‘t wordt.
Zo ongeveer een maand daarna ontving ik een envelop. Zwaar papier, gedrukt logo, met een ouderwetse matrixprinter geprint adreslabel en een keurig recht (maar wel op de kop) geplakte postzegel van 39 cent.
De langverwachte uitnodiging me te laten testen voor de presitigieuze club voor de 2% meest intelligente mensen ter wereld.
De in keurig Nederlands opgestelde brief verzoekt mij op zaterdag 26 juni tussen een en twee uur ‘s middags te melden in de koffiekamer van La Vie in Utrecht. Er wordt op gewezen dat ik ook iets anders mag drinken dan koffie.
De brief sluit af met het klemmende verzoek met het openbaar vervoer te komen, omdat parkeren in Utrecht aan het begin van de zaterdagmiddag ‘een regelrechte ramp’ schijnt te zijn.
Natuurlijk is het praktischer (en veel goedkoper) om een treintje te pakken, maar dat van die regelrechte ramp is toch echt wel het overstatement van het jaar.
Een tweede, begeleidende brief (met op de achterkant een routebeschrijving) geeft wat uitleg over de gevolgde testmethodiek; drie testjes, waarvan er een een subtest zal hebben. Het is de bedoeling bij een van de drie een score te halen die in het achtennegentigste percentiel valt (ofwel; je moet bij de 2% die het beste scoren horen) en dan ben je binnen.
Wat een heel klein beetje tegenvalt is de zinsnede ‘zodat u al enig idee hebt’ in de laatste brief. Da’s gewoon fout; het is ‘u heeft’ of ‘je hebt’, en geen combinatie van die twee.

Op 26 juni was ik mooi op tijd aanwezig om mezelf te registreren. In de koffiekamer zaten al een handvol lui. Opvallend was dat ze stuk voor stuk redelijk normaal overkwamen. Er viel echt geen enkele puisterige brilnerd te bespeuren. Wel kwam iedereen met gelijksoortige verhalen; school ging waardeloos, het was onmogelijk gemotiveerd te blijven en de leraren wisten niet wat ze met de betreffende persoon aanmoesten.
Zo rond een uur of twee zouden de testjes afgenomen worden. De aanwezige mensen in de koffiekamer werden opgedeeld in twee groepen, en konden gaan zitten in een zaaltje die er nogal klaslokaal-achtig uitzag.
De eerste test noemt men Cattell, schaal 3, vorm A. Geen bijster moeilijke vragen, maar antwoord geven op 13 meerkeuzevragen binnen drie minuten blijkt alsnog een hele opgave, zekar als dat moet gebeuren temidden van veel emnsen die nou eenmaal geluid maken als ze ademen, slikken of een slokje water nemen.
Het net iets te dunne, nogal breekbare vulpotloodje maakt het er niet makkelijker op.
Kort gezegd; de meest linker kolom vragen van dit formulier kreeg ik niet eens binnen de gestelde tijd af, en de rest van de kolommen zullen niet zo heel veel beter door me zijn beantwoord.
Een volgende test, Cattell, schaal 3, vorm B, verliep een stuk prettiger. Nog logischer vragen dan bij de vorige test, en daardat je een beetje in het ritme zit, en toch al zweethandjes en een hoge adrenalinespiegel hebt, laten deze vragen zich ook makkelijker beantwoorden.
Natuurlijk, elke keer als er weer een kolom vragen in ijltempo was beantwoord en er even tijd was voor een korte adempauze had ik die ook nodig. Ik voelde m’n hart bonken in m’n hoofd, en zelfs blijven ademen was een beproeving, maar toch… voor m’n gevoel ging dit testje lekker, en als het er een van de drie was waarvoor ik een bovengemiddelde score zou moeten halen, dan was dit de test waarop ik alles in zou zetten.

Pauze. Op adem komen met twee dames die elkaar ook nog niet kenden, maar het niet vervelend vinden bij mij aan de hangtafel een bakkie te doen, en me deelgenoot maken van het hoe en waarom ook zij vandaag een vrije zaterdagmiddag opofferen om meerkeuzevragen te beantwoorden in een Utrechts vergadercentrum.
Natuurlijk ook even de kans je te beklagen over het feit dat de gebruikte testmethoden niet veel meer geven dan een momentopname; het hangt niet af van kennis, linguistisch intellect of inzicht of je goed scoort, maar veelal op snelheid en routine. Iemand die een avond bruut is wezen stappen of z’n leesbril is vergeten zal genadeloos laag scoren, terwijl iemand die zichzelf traint door veel te puzzelen, en zichzelf dwingt veel vragen in korte tijd te beantwoorden een prachtscore kan behalen.
Ik verwacht niet dat Cattell een geschikte methode is om iemands IQ mee te meten of een assessment af te nemen.
Niet dat dat iets uitmaakt; het is geen IQ-test noch een assessment. Het is het toelatingsexamen voor Mensa. Zo subjectief als de pest, maar daar hebben ze alle reden toe.

Na de pauze werd nog een test afgenomen; Drenth Nummerieke Aanleg Test, cijferreeksen. 26 vragen, te beantwoorden in 30 minuten. Reeksen cijfertjes waar een bepaalde logica in zou moeten zitten.
Vast wel te doen, maar ik had er weinig trek of vertrouwen in, en veel zin had ik ook niet meer. Als ik ergens voor toegelaten zou worden, zou dat op basis van die tweede Cattell-test moeten gebeuren, en niet op basis van dit gepiel met getalletjes.
Natuurlijk heb ik de moeite genomen deze vragen te beantwoorden, maar dan wel vooral op de gok, of op basis van wat ik wel een mooie antwoord vond. Niet op basis van grondig uitgevoerde berekeningen.

Dat laatste was terug te zien toen ik ongeveer een week na de testdag mijn score thuisgestuurd kreeg; voor de cijferreeksen-test had ik de bedroevend lage score 6 weten te behalen, en ik ga ervanuit dat dat betekent dat ik 20 vragen fout had.
Zoals verwacht had ik beter gescoord voor de tweede Cattell-test dan voor de eerste, maar het lijkt erop dat de uitslagen van beide testjes tesamen een enkele test vormden, waardoor de uitslag van die testje als geheel ook behoorlijk brak te noemen is.
Dit laatste vind ik een beetje vaag, omdat me in de uitnodiging drie tests waren beloofd waarin ik me zou kunnen bewijzen. Uiteindelijk bleken er dus maar twee tests afgenomen te worden, en procentueel gezien is dan natuurlijk een stuk minder.
Desondanks verwacht ik niet dat het resultaat erg veel anders zou zijn geweest als de tweede Cattell-test wel als op zichzelf taande test was berekend. Er wordt wel een sore vermeld, maar niet hoe die tot stand is gekomen, en ook niet wat de maximale score is, dus meer dan een beetje speculeren kan ik niet.
Boeie. Ik heb nu zo’n testdag meegemaakt, en verwacht niet dat ik volgend jaar voor de herkansing ga. ‘t Is wel best zo.

Leesvoer: Gescande papiertjes en een screenshot. Uit principiele overwegingen zijn alle adressen onleesbaar gemaakt.
de uitslag van de thuistest (138k)
De gescande uitnodiging (243k)
De begeleidende brief (140k) met routebeschrijving (164k)
De uiteindelijke uitslag (77k)

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Bizar of niet; het hieronder afgebeelde plaatje is terug te vinden in de huidige folder van de Sligro.
Deze twee kereltjes maken normaal gesproken reclame voor de Perla-koffie van Albert Heijn, maar nu schijnen ze erg blij te zijn met Alex Meijer, het eigen merk van Sligro.

Boeiend. Goeie kans dat beide merken onder licentie in elkaar gedraaid worden door een en hetzelfde bedrijf, en ik heb wel een vermoeden welke. Beide merken verkopen tenslotte ook Senseo-pads, maar die andere koffiebrander, die Douwe, heeft daar ooit patent op aangevraagd. Lijkt me niet dat Alex en Albert daar hun vingers aan willen branden (daar moet je sowieso mee oppassen, met koffie)

Hoe dan ook; wat een onlogisch plaatje!

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Maandag en dinsdag heeft een buikgriepje ervoor gezorgd dat ik amper m’n bed uit ben geweest, en die keren da’k m’n bed uitkwam was vooral om boven de pleepot te hangen.. verse etensresten uitzwaaien.
De rest van de week werd gekenmerkt door korte nachten en ochtenddiensten, een behoorlijk heftige blikseminslag die de nodige schade achterliet, en een mooie glup in de middelvinger van m’n linkerhand, die me heeft doen beseffen dat je beter niet naar een dun, metalen object kunt grijpen als je uitglijdt op een met olie bedekt stuk metaal… weer een litteken erbij.
Oh ja, vrijdag was er een barbecue van het uitzendbureau, en gisteravond een feestje van m’n jarige broertje.
Mja.. ik kom de tijd wel door..

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

In de zomer is het leven van oudsher wat relaxeder en zijn de kranten dunner. Het lijkt er echter op dat internetjournalisten zelf, gewapend met een videocamera, op criminelen gaan schieten, om toch maar aan nieuws te komen…

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vlak voor het einde ven de finalewedstrijd van het EK voetbal werd er nog mooi voor Portugal gescoord.
Net als bij de formule 1 van 9 mei was het weer Jimmy Jump, de aangeklede streaker.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Ondanks de wedstrijd tussen .nl en .pt ben ik woensdagavond naar de bioscoop geweest, om Mean Girls te kijken.
Flinterdun verhaaltje, maar geen onaardige film, niet in de laatste plaats omdat er nogal wat Barbie-lookalikes in meespelen.
Natuurlijk heb ik me wel ergens aan geergerd. Inderdaad bestaan er in het echt geen Kalteen-repen, maar daar zal ik niet van wakkerliggen.
In de film eindige er een vaas in het keukenkastje, en dat schijnt een vruchtbaarheidsvaas van de Ndbele te zijn. Of die vaas echt die afkomst en betekenis heeft weet ik niet, maar ik weet wel dat je het woord Ndbele niet in het Nederlands kunt vertalen tot Hbare, want da’s gewoon fout.

De Ndbele is een trotse Zulu-stam, met een bizarre, tegelijkertijd fascinerende krijgscultuur. Niet eens zo heel erg lang geleden mochten Ndbele-mannen niet trouwen voor ze dertig jaar oud waren, omdat ze tot die leeftijd nog dienstplichtig waren. Iets zegt me dat zij deze plotselinge naamsverandering niet kunnen waarderen

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Zeg nooit dat je in ieder geval blij bent dat het Nederlands Elftal afgelopen zaterdag nog gewonnen heeft tegen een Portugal-supportende Zweedse, want je eindigt op d’r ingore-lijst.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Gisteren heb ik toch maar eens in zo’n memorystick die ook audiobestandjes af kan spelen geinvesteerd.
Best een leuk apparaat, al moet ik daar wel weer aan toevoegen dat de bediening een beetje wennen is, het geluidsniveau, ook in de maximale stand, niet voldoende is om bijgeluiden in, bijvoorbeeld, de trein te overtstemmen, meer geheugen dan de nu gebruikte 128 MB zou niet verkeerd zijn, het apparaat wou zichzelf eerst M: noemen, terwijl die schijf al in gebruik is en de geintegreerde radio valt ook tegen.

Jazeker; op de verpaking staat dat dit apparaatje gebruikt kan worden als FM-radio. Dat maakt hem grofweg zo’n 10 euro duurder dan een soortgelijk apparaatje (bij Media Markt. De mijne komt van Office Centre). Helaas blijkt de radiofunktie verborgen te zitten in dat eivormige dingetje in het snoer, en niet geintegreerd in dat andere appartaatje. Jammer, want een dergelijk soort radio had ik al (oranje ding, links op op onderstaande foto)
Toch zal ik er niet rouwig om zijn dat ik dit appraatje heb aangeschaft. Het is al bewezen dat USB-drives op de meest onverwachte momenten erg praktisch kunnen zijn. Helemaal als ze ook nog eens in staat zijn een stukje muziek ten gehore te brengen.

Het eerste stukje muziek dat ik met onderstaand apparaatje heb afgespeeld was trouwens Acid For Nothing van 1200 Micrograms.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Een oud CD’tje opduikelen, alleen maar om een bepaald nummer nog een keer terug te luisteren (in dit geval ‘To Myself I Turned’ van Lacuna Coil.. te mooi voor woorden) is best prettig. Vooral als je de gewenste geluidsdrager zonder al te veel problemen terug weet te vinden.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Dat ze in Slovenie meer doen dan brommers en muziek maken, bewijst Tomáš Maruška. Tijdens de venusovergang van twee weken geleden, is hij erin geslaagd tegelijkertijd venus en de ISS voor de zon langs te zien gaan, en een filmpje van die gebeurtenis online te zetten.
Een verduidelijking van wat je nou precies ziet in dat filmpje, vind je hier.

De Duitser Jens Hackmann heeft een heel ander metalen object voor de zon gezien, tijdens de venusovergang. Hij zag een vliegtuig, en ook hij is in staat gebleken daar een filmpje van op z’n site te gooien.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Gisteren was de jaarlijkse algemene ledenvergadering van de CNV Vakcentrale bij het SBI in Doorn, met heel veel Douwe Egberts in kartonnen bekertjes.
Natuurlijk, DE heeft in maart bewezen wel degelijk geinteresseerd te zijn in maatschappelijk verantwoord ondernemen, door een samenwerking met Utz Kapeh aan te kondigen.
Toch is het opvallend dat er DE geschonken wordt bij een organisatie die aan de wieg van de Koffiecoalitie heeft gestaan.

Nee, ik heb weinig problemen met Douwe Egberts of Sara Lee als bedrijf, maar wel met de koffie die onder dubieuze omstandigheden wordt geteeld, en da’s bij 96% van de door Douwe ingekochte koffie nog steeds het geval.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Tsoow.. Die klap van Ralf Schumacher was echt smerig! Zo’n klap in z’n nek, en daarna duurt het ook nog eens een eeuwigheid voor er eindelijk iemand bij em is. Ran-zig! Ik was gewoon kwaad op dat moment. Waarom moest dat nou zo lang duren? Die kerel blijft echt niet voor z’n lol bewegingsloos in z’n auto zitten.

Wel lief om te zien dat broertje Michael elke keer dat ie langs het wrak van z’n broertje reed even opzij keek, en ja, dat ie het ook nog eens presteert om ondanks dit alles het bovenste plankje van het ereschavot te pakken is alleen maar mooi.
Dat Ralfje niks gebroken heeft, maar wel alles gekneusd is allesbehalve mooi, al had hij er met gemak een stuk slechter aan toe kunnen zijn.