N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
In de nacht van zondag op maandag keek ik naar de herhaling van Buitenhof.
In een gitzwart rouwkostuum oreerde schrijfster Désanne van Brederode over het fenomeen Gruiten…
naar het schijnt een door de EU, het Ministerie van Volksgezondheid en AGF Nederland gefinancierd projektje dat Amsterdamse schoolkindjes moet leren dat het eten van fruit (en groente; gruiten is tenslotte een samenvoeging van de woorden groenten en fruit) gezond is.
Kansloos
Klinkt behoorlijk kansloos, maar op zich niet on-zinvol. Het duurt tenslotte niet zo heel lang meer voor zwaarlijvigheid jaarlijks meer dodelijke slachtoffers zal eisen dan tabaksrook, dus, hoe lachwekkend ook, het is misschien niet zo verkeerd kindjes te vertellen dat er groene dingen aan de bomen groeien die minstens zo lekker, maar een heel stuk gezonder zijn dan de vettigheid die ze in je auto gooien na ‘U mag doorrijden naar het tweede raampje’.
Mevrouw Van Brederode ziet dit anders… in haar column ziet ze de ‘Gruitbox’ als ‘een moeilijk afbreekbare plasticberg’. Wat een geluk dat heden ten dage huisvuil niet meer wordt gestort, maar verbrand (en op die manier hele steden van warmte en electriciteit voorziet… we gooien met z’n allen namelijk nogal wat weg)
Niet veel later volgt de bewering dat een Granny Smith bijna net zo giftig moet zijn als de appel die Sneeuwwitje bijna het leven kostte. Hoe dit moet rijmen met het zinnetje ‘(…)magere snacks die moeder natuur (en gentechnologie) ons leveren.‘ weet ik niet… gentech-produkten hadden toch juist minder gewasbeschermingsmiddelen nodig??
Maar ja, mevrouw komt wel met meer gedachtenkronkels waarin ik me niet kan vinden. Ze gelooft bijvoorbeeld niet in het ‘sprookje’ dat trekvogels de gevreesde H5N1-griep verspreiden. Volgens haar ‘weten we dondersgoed dat intensieve veehouderij en het grenzeloze gesleep met dieren in bepaald niet grondig gereinigde vrachtauto’s de verspreiding van het virus vergemakkelijken‘.
van mij mag ze dat soort dingen best zeggen, maar dan wil ik ook graag weten hoe het komt dat deze ziekte tot nu toe alleen huis heeft gehouden in een deel van Azie waar dieren nog keurig op de traditionele manier worden gehuisvest in gevlochten rieten kooien, zonder enige vorm van veterinaire zorg, en wat het voorgaande te maken heeft met de twee grootste epidemische rampen die dit kleine landje ooit hebben getroffen; de MKZ-crisis van 1911, en de uitbraak van Spaanse Griep (een gemuteerde varkensziekte!) in 1918, die tientallen miljoenen dodelijke slachtoffers heeft gemaakt.
En nee, bovenstaande zinnen zijn geen cynische sneer naar mevrouw Van Brederode… op de een of andere manier zou het me niks verbazen als ze in staat is haar mening te funderen, en ik wil haar argumenten graag horen. Niet in de laatste plaats omdat ik mezelf erop betrap dat ik de vogelgriep ineens ‘erger’ vind, nu ik heb ontdekt dat er naast vogels, mensen en varkens ook luipaarden en tijgers ziek worden. Niet netjes, maar ‘t is wel waar…
Terug naar de gruiten.
Tot op zekere hoogte ben ik het eens dat het ‘om je dood te schamen’ is dat in onze welvaartsmaatschappij gezonde voeding (in de vorm van verse groenten en fruit) deels van het menu zijn verdwenen. Ook ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst een appel, banaan of kiwi heb gegeten, terwijl ik me nog goed voor de geest kan halen hoe en wanneer ik m’n laatste hamburger met smaak verorberde. Wat dat betreft ben ik zelf dus verre van heilig.
Alleen bij de oplossing die wordt aangedragen in de Buitenhof-column kon ik bijna m’n lachen niet inhouden…. een appelboom in het midden van elk schoolplein?
Misschien een mooie manier om te laten zien waar eten vandaankomt, en wat voor zorg zo’n boom nodig heeft, maar het eten van appels, die groeien in binnensteden van een land waar op zijn minst (!) 5000 mensen per jaar doodgaan aan roetdeeltjes die door dieselauto’s de lucht in worden geblazen… dat lijkt me pas ongezond.