N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vandaag kwam een collega van me terecht bij een artikel op de website van VNO-NVW. Geschreven 1999, maar desondanks nog behoorlijk aktueel.
In het artikel wordt een ploegensysteem met zes ploegen besproken. Ofwel; werkweken van vrijdag tot donderdag, gevolgd door een weekend van vrijdag tot donderdag. Ideaal!Okee, misschien moet ik iets duidelijker zijn in het waarom ‘t zo ideaal is. Kijk, in principe is een systeem met zes ploegen gewoon een volcontinu-variant op drie ploegen (da’s vijf dagen ochtend-, middag- of nachtdienst, gevolgd door twee dagen vrij)
Dit maakt het administratief een stuk simpeler; een week duurt echt een week. Dit maakt het mogelijk dingen voor jezelf te plannen zonder continu naar je dienstenrooster of agenda te hoeven grijpen. Dit is ook makkelijk voor werkgever en dagdienstpersoneel; het is veel makkelijker te onthouden wie wanneer werkt. dagdienstpersoneel heeft een hele week lang maar met 1 ploeg te maken (letterlijk, want de ochtenddienst loopt in dit systeem van 8 tot 16.15, wat meteen het allerallerallergrootste nadeel van traditionele ploegendiensten opvangt; het dagenlang veel en veel te vroeg opstaan. 6 uur ‘s ochtends is een prima tijd om nog wakker te zijn, maar geen tijd om al wakker te zijn. Heel slecht voor je bioritme, nog slechter voor je motivatie)
Nog een voordeel voor de werkgever; voor de drie weken aaneengesloten vakantie waar iedereen recht op heeft, hoeft de medewerker maar 7 dagen te snipperen. Het extra geld dat een volle ploeg extra kost, betaalt zich op vele manieren weer terug… wedden?
Eerlijk gezegd zie ik alleen maar voordelen…

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Shiloh Nouvel Jolie-Pitt… wie bedenkt het?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Heel eerlijk gezegd vind ik de Finse inzending voor het Eurovisoe Songfestival best leuk. Beetje jaren-tachtigse poserrock, in de stijl van bijvoorbeeld Kiss, compleet met overdadige kostuums, plateauzolen en gezichsbedekking… en het is nog een lekker in het gehoor liggend nummer ook

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

De melkweg blijft bezig met het programmeren van grappige en toch goede muziek. Hadden ze in november nog Harry and the Potters, komende donderdag staan zowel The Punkles als Beatallica op het programma. Laatstgenoemde band is een beetje te vergelijken met Patatje Metal, maar in plaats van smartlappen met gitaren zijn het dit keer Beatle-klassiekers gespeeld in de stijl van Metallica. Heel erg fout, maar stiekem (daarom?) ook erg leuk Maar waarom worden dat soort optredens nou altijd op een dusdanig moment gegeven da’k er met geen mogelijkheid naartoe kan?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Arnaud heeft z’n foto van de zonsverduistering en het beeld van de SOHO-satelliet bij elkaar in gefotoshopt. Prachtig om te zien hoe dat elkaar aanvult. Echt, hier word ik heel erg gelukkig van. Harrr.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Adreslabels aan tassen hangen was nooit zo mijn ding. Van alle ruimbabage die ik vorige maand meenam op vakantie, was alleen mijn slaapzak voorzien van een adreslabel en da’s achteraf gezien maar goed ook, want die slaapzak blijkt gezegend te zijn met een eigen willetje.
Dat begon al bij aankomst in Tripoli. Daar bleek dat mijn slaapzak het nodig vond in Heathrow een vlucht later te pakken, en pas de volgende dag aan te komen. Moet kunnen, want op dat moment hoefde ik er nog niet in te slapen.
Tegen het eind van de vakantie was m’n slaapzak weer kwijt. Spoorloos verdwenen. Waarschijnlijk van het dak van de bus gewaaid ofzo. Jammer. Kwijt.

Vandaag kreeg ik een mailtje. Hoe het gebeurd is mag joost weten, maar het schijnt dat m’n tas nog een tijdje een groep Nederlandse toeristen gezelschap heeft gehouden, en nu terug is in Nederland. Schijnbaar zijn adreslabels dus toch nuttig.
Over de wilde avonturen van een tas gesproken….

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Toegang op eigen risico

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

30 maart had ik het al over Arabische videoclips met wulpse dames die in witte kleding gaan douchen.
Het clipje dat ik op het moment van schrijven in gedachten had, blijkt die van het nummer ‘Ana Haifa’ van de (hoe kan het ook anders) Libanese zangeres Haifa Wehbe. Ze heeft een sponsorcontract met Pepsi, een eigen lijn juwelen, een duet gezongen met Shaggy en in een real-life soap gespeeld.. en toch vind ik haar persoonlijk geen briljante zangeres.

Tijd over? bekijk de videoclip en oordeel zelf.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Jazeker, ik ben weer terug. De laatste etappe verliep niet bepaald gladjes, want, net als bij m’n terugtocht uit Madrid vond de Franse luchtverkeersleiding het nodig te gaan staken. Eidresultaat; de vlucht van Tripoli naar Londen vertraagde dusdanig dat ik de nacht (als je die paar uurtjes nacht mag noemen) door heb moeten brengen in een hotel in Heathrow.
Ja, en de nacht ervoor was ook al niet al te lang. Dat krijg je als je ‘t wat later maakt met zoete thee en een waterpijpje, terwijl je de volgende ochtend nog wilt zweten in een hamam. En dat ik in het internationale luchtruim voor het eerst in drie weken weer een echt wijntje mocht drinken heeft vast ook niet zoveel goed gedaan
Ik heb veel te veel foto’s gemaakt. Ooit plaats ik de boeiendste daarvan op de gallery. Ooit. Als ik zin heb. Inshallah.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Hier een korte update vanuit een internetcafe in Albaida. Het internet is hier traag, m’n mail onbereikbaar (volgens Netkeeper is er daar iets wat niet voor mijn ogen bestemd is) maar ik leef nog, en heb het naar m’n zin. De zonsverduistering was prima te zien vanuit de woestijn. Wel schokkend om te zien dat de locals ons, toeristen, boeiender vonden dan het natuurfenomeen om hen heen. Onze groep is behoorlijk vaak gefotografeerd, en haalde zelfs het lokale TV-journaal. Grappig, want ik heb hier wel boeiender lui in het wild gezien (zoals voormalig ISS-bewoner Andre Kuipers en NASA-goeroe Fred Espenak)Niet dat de TV hier zo heel boeiend is… videoclips hier lijken een beetje op wat je in Europa in de jaren 90 zag, inclusief wulpse dames die in witte kleding gaan douchen (maar dan wel meerdere lagen katoen over elkaar, zodat je niets ziet) andere zenders schotelen je in het Arabisch ondertitelde Amerikaanse films en series voor, en de rest is onverstaanbaar en/of onleesbaar.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Goed. Ik ga er zo dus even een paar weekjes tussenuit. Waarschijnlijk heb ik maar weinig toegang tot een traag internet, dus het gaat hier een beetje stil worden.
Voor late beslissers; het is nog niet te laat naar Turkije te gaan!

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Een van de boeiendste dingen aan de gratis tabloid Metro is wellicht nog wel de pagina’s met ingezonden brieven. Heerlijk je een een beetje te ergeren aan het gezeur van anderen.
Soms gaat het me echter net een tandje te ver. Zo stond er afgelopen vrijdag een brief van een zekere R.E. Verboon die zich op basis van een niet onaardig maar nogal luchtig interview met actrice Carice van Houten geroepen voelde haar af te schilderen als fundamentalistiasch feministe, die het liefst de mannelijke wereldbevolking uit zou willen roeien. Pardon?

Tsja, met iemand die aichzelf moedwillig zo te kijk zet heb ik weinig medelijden. Toen ik m’n frustraties eenmaal van me afgeschreven had, heb ik ze dan ook zonder lang twijfelen verstuurd naar de redactie van Metro.
En jawel, de brievenrubriek opent vandaag met een brief waarin de heer Verboon met de grond gelijk wordt gemaakt. Alleen dus niet mijn brief. Daarom gooi ik die hieronder neer.

Het spijt me, maar bij het lezen van het interview met Carice van Houten in de metro van 8 maart krijg ik niet het beeld een ‘troel’ is die de mensheid het liefst in stand zou willen met behulp van gewapende vrouwenmilities en diepgevroren sperma. Integendeel. Ik krijg eerder het beeld van een zachtaardig, inteligent, zelfbewust, maar ook een beetje gesloten persoon met opspelende hormoontjes.

Zijn bewering dat dames als Carice ‘ons’ sperma niet waardig zijn kan ik dan ook niet delen. Ik kan zelfs niet wachten tot een nieuwe generatie talentvolle dames zich aandient.
Mocht Carice in de toekomst haar zoektocht naar een zaaddonor door willen zetten, dan hou ik me aanbevolen.

Update 14 maart 2006: *kuch* tot m’n grote verbazing blijkt m’n schrijfseltje vandaag (dinsdag 14 maart) wél de brievenrubriek van Metro te hebben gehaald… Tezamen met een tigtal andere brieven over hetzelfde onderwerp. Oei.
Update 9 januari 2012: Onderstaande linkjes vervangen door lokale kopietjes. Metro bleek een bak oude kranten uit haar eigen archief te hebben verwijderd. Gelukkig zijn deze edities bewaard gebleven voor ‘t nageslacht

Metro 8 maart 2006, pagina 12
Metro 10 maart 2006, pagina 8
Metro 14 maart 2006, pagina 8

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vandaag ga ik niet stemmen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Nog niet eens weg, maar over een maand ben ik gewoon alweer terug in Nederland…

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

M’n Lowlands-kaartje voor dit jaar is weer gescoord. Een mooi moment om even terug te kijken op de editie van vorig jaar.Van te voren was ik, zoals altijd, namelijk een beetje cynisch. Het festival werd weer kleiner en commercieler, en in eerste instantie was ik furieus dat nu ook het leukste podium van het feestje, de Higher Ground, het veld moest ruimen.
Onterecht, trouwens, want met het verdwijnen van de Higher Ground kwamen maar liefst twee heerlijke podia (én een openluchtpodium!) terug. De Lima, die zo ongeveer vergelijkbaar is met de Higher Ground in betere tijden (dus met Tai Chi oeffeningen ‘s ochtends vroeg), en Texelse Boys. Eerder een knus zaaltje dan een podium, gehuisvest in een soort van vliegtuighangar. Ingevuld door kuntstanaarscollectief Texelse Boys (die van die mooie tassen)
Zonder overdrijven heb ik de meest briljante dingen zien gebeuren op dat podium. Muziek gemaakt met Commodore 64’s en oude Gameboys, Eboman (ja, hij bestaat nog) die muziek maakt met een bodysuit vol electronica, en en passant Clairy Polak hele verhalen liet vertellen door NOVA-opnames te samplen… briljant gewoon; een man op een podium, doe door z’n armen te bewegen muziek maakt en gelijktijdig videobeelden mixt.
Ach, en voor de rest was ‘t ook gewoon leuk. Lekker naar het foute ge-halleluja van The Polyphonic Spree, een dikke bak herrie bij El Pus (‘Micheal Jackson never touched those children… but R Kelly did!’) en natuurlijk de gezelligheid bij de Enge Buren (hun optreden op LL’05 is trouwens op DVD verschenen… jawel!) om maar een paar losse dingetjes te noemen.
Iets waar ik totaal niet over te spreken was; de inhoud van The Daily Paradise. Normaal was die gratis dagkrant ook een prima manier om een klein beetje van het wereldnieuws op de hoogte te blijven, maar de nieuwspagina’s zijn nu dus geschrapt, en vervangen door nog meer film- en muziekrecensies.. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat je lang in de rij moet gaan staan om eventjes van het internet gebruik te kunnen maken, of dat je een radiootje mee moet nemen, alleen om te weten te komen wat er buiten de hekken van het festivalterrein gebeurt?

Maar goed.. op dit moment is van Lowlands 2006 alleen bekend dat Ben Lee, the Arctic Monkeys en The Shavers er op zullen treden. Voor de rest… ach, ‘t wordt vast wel gezellig, daar.