N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Zonder al te veel een vacaturebank te willen worden roep ik toch even dat ze bij CNV Jongeren ook nog op zoek zijn naar bestuursleden, een stagiair marketing en communicatie en iemand die Frans spreekt en het niet erg vindt een half jaar tot een jaar in Senegal te werken.

Gaat je voorkeur meer uit naar een betaalde baan, en niet naar iets dat alleen maar leuk is en goed op je CV staat, en heb je een (technische) opleiding op MBO, HBO of universitair niveau, mail me je CV en ik regel een sollicitatiegesprek voor je. Beloofd.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Heel stiekem genoot ik ervan toen ik hoorde dat de eerste pogingen om Hoegaarden te brouwen in Jupille een donker en zuur drankje opleverden. Bier en traditie gaan tenslotte hand in hand, en het is op z’n minst een beetje raar bier niet meer te brouwen in de plaats waar het al sinds de middeleeuwen vandaan komt. Zeker als het drankje ook nog eens de naam van die plaats draagt.
Inmiddels lijkt de sluiting van de brouwerij in Hoegaarden echter onomkeerbaar; de eerste brouwketels zijn getransporteerd naar Jupille, maar er wordt al gesuggereerd dat straks alle Hoegaarden uit Rusland komt. Op zich nog niet eens zo’n hele rare gedachte; graan en hop komen vaak al uit oost Europa.
Okee, dit is nou eenmaal hoe globalisering werkt, maar toch… voor m’n gevoel hoort Hoegaarden gebrouwen te worden in Hoegaarden, Jupiler in Jupille, Budweiser in Budweis en Grolsch in Groenlo. Er is alleen een verschil tussen culinaire en zakelijke tradities.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Schumacher heeft een stukje van The World gekregen. Waarschijnlijk zal hij er een kartcircuit op aanleggen.
Leuk, maar als ze toch aan ‘t uitdelen zijn, dan wil ik Nederland wel… begin ik daar een SVR-camping ofzo

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vanaf morgen zullen Janine Prins en Hans Beerenkamp (de man die ooit mijn filmrecensie van kritiek voorzag) Europa gaan verkennen in een tot woonmobiel omgebouwde Mercedes 608D (een behoorlijk forse bus, van het type dat in het verleden nogal eens werd omgebouwd tot brandweerauto of paardenvrachtwagen) uit 1976.
Via www.nrc.nl/ee is nu al een WordPress-blog te vinden, waarop onder andere is te lezen waar en hoe de Mercedes is gekocht, naast wat minder relevante testberichtjes. Vanaf morgen zal die pagina, als het goed is, geregeld worden aangevuld met verhaaltjes, foto’s en filmpjes uit de eerste hand, vanuit ‘de witte plekken op de culturele kaart van Europa’. Lijkt me de moeite van het volgen meer dan waard.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vanavond om tien uur zal Walibi World haar poorten voor de rest van het jaar sluiten. Wat een mooi moment om terug te kijken op m’n bezoekje aan dat park van 25 maart 2005. In de vorm van een filmpje.

Via blauwscherm.nl
Let niet op het plaatje. Als je precies halverwege het filmpje toevallig een boomspiegel filmt, krijg je dat. Ook de nogal brakke beeldkwaliteit is helemaal de schuld van YouTube.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Bovenstaande zin is een uitspraak van serveerster Jazz van het Hard Rock Café in Amsterdam. Nou zie ik mezelf nog niet bepaald snel in de horeca werken, maar mocht u, waarde lezer, interesse hebben in een uitdagende baan in een vlot, internationaal team (met dito bezoekers) op een prachtlokatie in de hoofdtad (nabij het Leidseplein, aan de gracht, naast Lido en Casino) dan kan ik alleen maar aanraden ter plaatse even een balletje op te gooien (of een glas; het is een pré als je ‘n beetje kunt jongleren)
Meer de behoefte bestuurtjes te doen; tot en met vandaag kun je solliciteren op de funktie van voorzitter Duurzame ontwikkeling bij de Jeugdraad (dus kun je heel snel een motiverende mail typen, kijk dan hier) en de eerste termijn van FNV Jong-voorzitter Judith Ploegman zit er bijna op. Ze is herkiesbaar, maar tot 13 november kun je je wel als tegenkandidaat aanmelden.
Toevallig kreeg ik net ook nog een mailtje dat de Belgische organisatie Amusee Vous deelnemers en toeschouwers zoekt voor een debatavond op 6 november in de Brakke Grond (alweer Amsterdam). Geen werk, wel leuk.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Aaaaah… Je hebt films en Films, en Babel is er één met een hele grote hoofdletter, en het puntje op de I mag je vervangen door een pareltje.
Goed, het verhaal is wat onwaarschijnlijk, maar toch, wel interessant om te zien hoe een kogel door ‘t raam van een toeristenbus op drie continenten heftige gevolgen kan hebben. Voor de rest zijn de karakters en situaties erg herkenbaar en realistisch (komt ook doordat de film, met lokale acteurs, is opgenomen in Marokko, Mexico, Japan en de VS, en niet in een of andere studio op een fabrieksterrein)
Dit is nou eens een verhaal dat, hoe onwaarschijnlijk ook, gebeurd zou kunnen zijn zoals ‘t is verfilmd.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Goed. Vorige week ben ik toch maar naar Zwartboek gegaan, en hij was eigenlijk best wel aan te zien. Niet het meest meeslepende verhaal ooit, en bij vlagen is het wel heel erg Rambo in de polder (of op andere manieren over the top), maar toch… juist dat maakt het verschil tussen een arthouse-film en een blockbuster, toch? Beeldkwaliteit, decors/locaties en geluid zijn top. Er wordt echt een heel realistisch tijdsbeeld neergezet.
Alleen had ik gehoord dat er nogal wat niet-functioneel naakt in de film zou zitten.. Op het totaal overbodige shot met het leutertje van Franken na heb ik daar helemaal niets van gemerkt.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Ooooh gek.. wat een beauty. Massa als Braziliaanse winnaar in Brazilie, Alonso die, in z’n laatste race voor Renault, wereldkampioen wordt met maar 13 punten voorsprong op Schumacher, en Schumacher die op papier tijdens de laatste wedstrijd voor z’n pensioen nog wereldkampioen had kunnen worden, maar door een net iets te strak uitgevoede inhaalactie aan ‘t begin van de wedstrijd he-le-maal achteraan terechtkomt, en toch in de punten weet te eindigen. Topsport, pure emotie, en de mooiste ontknoping die een seizoen Formule 1 maar kan hebben. Ik krijg er bijna spijt van dat ik van de rest van ‘t seizoen eigenlijk niets heb meegekregen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Terugkomend op die gestolen autoradio; Europcar heeft het nodig gevonden voor die ene dag autohuur € 481,45 van m’n creditcard af te boeken, zonder verder ook naar iets van zich te laten horen. Ik heb zelfs geen rekening ontvangen. Grmbl%@%^$%.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Toen ik m’n vlucht naar Frans Guyana boekte was het m’n bedoeling dat reisje te combineren met de Ariane-lancering die gepland stond voor 19 september. Dat liep anders; al voor m’n vertrek was duidelijk dat die lancering uitgesteld zou worden. Zodanig dat ik ‘m, ondanks dat ik m’n reisdata ruim gepland had, niet zou kunnen zien.
Afgelopen vrijdag ging ie dan toch de lucht in; de honderddrieënzeventigste Europese Ariane-raket, dit maal met maar liefst drie satellieten aan boord; een TV-satelliet voor het Amerikaanse DirecTV, een communicatiesatelliet voor de Australische telco Optus (waarvan ik nog een knalgeel SIM-kaartje heb liggen… er zit nog beltegoed op :P) en de ‘experimentele’ Japanse satelliet LDREX-2.
Natuurlijk had ik liever gezien dat de missie niet was uitgesteld, en ik fijn onder ‘t tropenzonnetje had kunnen kijken hoe met bulderend geweld een 50 meter groot, 780 ton zwaar object haar weg naar boven zoekt, maar je kunt nou eenmaal niet alles hebben… dus zit er niet veel anders op dan te genieten van de videobeelden die tijdens de lancering zijn gemaakt, en ja, het doet me toch wel wat om ‘dit’ te zien op een plek waar ik zo kort geleden zelf nog ben geweest.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Helemaal vergeten. Inmiddels ben ik alweer een tijdje terug, maar het schiet me nu weer te binnen dat ik de in Frans Guyana wonende Nederlands-sprekende Indiaan die hotel/restaurant Agami (ongeveer 5 kilometer buiten St. Laurent) runt heb beloofd eindelijk het vooroordeel dat de oorspronkelijke bewoners van Amerika ons ‘witte mensen’ zouden noemen uit de wereld te helpen. Da’s niet waar; we zijn zeegeesten.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

La Vache Qui Rit, droog stokbrood, een halve pot pindakaas, een bijgevulde fles water en droge toastjes. Dat is de verrassing die ik eerder vandaag voor de toevallig passerende minder bedeelde strategisch en discreet op het schrijfplankje van een telefooncel heb achtergelaten.
Ik ben er vrij consequent in geweest geen geld te geven aan bedelaars, omdat ik niet graag gezien wil worden als een wandelende zak geld, maar het staat me tegen om goed voedsel weg te gooien op een plek waar je dagelijks geconfronteerd wordt met op de stoep slapende ongewassen mensen.

Update: De tas is weg.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vandaag verliep anders dan gepland. Gisteravond hebben we de Twingo, die al die tijd voor de deur van het hotel in Kourou stond, opnieuw gehuurd om terug te rijden naar Cayenne. Het bleek niet mogelijk em via het internet te bespreken, waardoor de huurprijs per dag ineens geen 42 euro, maar 55 euro bedraagt. Daarbij komt, dat er een logistiek foutje was gemeet met m’n wasgoed; die moest ik dus in een ander hotel afrekenen.
Op zich niet zo’n ramp. Wat er vanmorgen gebeurde was erger. Vandaag was het m’n bedoeling naar Cacao te rijden. De inwoners van dat dorp komen oorspronkelijk uit Laos, en op zondag is daar markt. Een soort Antwerpse vogeltjesmarkt, maar dan anders.
Anfin, bij het instappen word ik ineens aangestaard door een paar draadjes in het dashboard, die daar gisteren nog niet zaten. De radio is weg. Voor de rest valt niets te zien, behalve dan dat de radio weg is.
Lichtelijk geschrokken ben ik maar naar ‘t Novotel in Cayenne gereden, waar men niet veel meer kon doen dan een briefje uitschrijven dat de radio er niet meer is. Bellen met Europcar heeft geen zin; zij pakken de telefoon toch niet op. Met heel veel geluk krijg je een antwoordapparaat aan de lijn, maar da’s dan ook alles.
Ik besluit voor de zekerheid m’n sleutels nog niet af te geven, maar naar het politiebureau te rijden, om daar proces verbaal op te laten maken. je weet tenslotte nooit.
Ik moet zeggen, dat verliep redelijk soepel. Mijn kennis van ‘t Frans, en de lokale kennis van het Engels vullen elkaar in zoverre aan, dat ik zonder al te veel moeite aangifte heb kunnen doen. Eind goed al goed? Geen idee. Ik ben bang dat dit feestje nog een staartje gaat krijgen als ik eenmaat thuis ben. Maar goed; Europcar heeft nu een kopie van m’n proces verbaal, de autosleutels, en een nog niet bijgetankte auto zonder radio (maar met deuk in het voorportier).
Ik heb geen zin meer nog te gaan rijden. Het leek me mooi de volledige kustweg, vanaf Saint Laurant du Maroni, aan de grens met Suriname, tot Saint Georges, aan de Braziliaanse grens, af te leggen, maar nu lijkt in de zon ziten me een veel beter idee.

Ja, en voor ik het vergeet; gisteren was een behoorlijk geslaagde dag. ‘s Ochtends vroeg vanuit de haven van Kourou vertrokken naar de Iles de Salut, ook al een voormalige strafkolonie. Best interessant om die barakken te zien die gebruikt werden om bagnards te huisvesten, en de lokale bevolking die maar al te graag komt wildkamperen op Ile Saint Joseph; overal zie je hangmatten gespannen tussen de kokospalmen. Beetje cru om dat op een dergelijke plek te doen, maar ala.
Daarna kwam het bericht dat ik wederom oom ben; gisterochtend is m’n zus bevallen van een dochter.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vanmorgen heel vroeg heb ik op het strand gekeken naar een gedeeltelijk verduisterd opkomende zon, die langzaam maar zeker steeds meer bedekt werd door de maan.
Dit fraaie natuurfenomeen was erg goed te zien, ondanks een paar niet noemenswaardige, dunne sluierwolkjes aan de horizon.
Later, tijdens een rondleiding op het lanceerterrein van de ESA ben ik die beide professors uit North Dakota nog weer tegengekomen. Ze hebben uiteindelijk hun webcast gedaan vanuit het perscentrum van diezelfde ESA, en dat schijnt erg succesvol verlopen te zijn.