Riep ik ooit dat ik ongetwijfeld een cultuurbarbaar ben, omdat ik in Madrid geen musea heb bezocht (in een jaar waarin ik ook langs het Guggenheim in New York heb gelopen, zonder er binnen te gaan), nu is dat anders. Vorige week zondag heb ik alsnog het Museo del Prado te Madrid bezocht, en dat kan ik eigenlijk iedereen die in de buurt is wel aanraden. Zeker op zondag, want dan is het gratis. Briljante regeling trouwens; hierdoor is deze collectie (fraaie, maar ietwat bloederige) kunst voor iedereen toegankelijk, en zorgt er tevens voor dat degenen die wel willen betalen het door de weeks lekker rustig hebben. Op zondag is ‘t namelijk een beetje druk in ‘t museum.
Toen ik er was, werd er trouwens nog druk gebouwd aan ‘t nieuwe gedeelte van het museum, dat komende woensdag geopend zal worden.

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat ik vorige week een paar daagjes naar Madrid ben geweest. Even lekker weg uit Nederland, even een paar daagjes wat zon terugpakken, die hier de afgelopen zomer verstek heeft laten gaan, terrasjes, een concertje en de mogelijkheid iemand te bezoeken die ik eigenlijk alleen van het internet ken. Altijd handig iemand bij je te hebben die de taal spreekt en het een en ander kan vertellen over de stad.
Ik heb Madrid nu van een heel andere kant gezien dan in 2005. Geen lange nachten in foute, dure clubs dit keer, maar lief handje in handje lopen door de straten, het park en waar al niet meer. Ja, echt.. daar krijgt zo’n stad een heel ander gezicht van. Ook wel omdat ik in 2005 voor de korste afstandjes nog de metro indook, maar nu vooral veel gelopen heb.

De vrijdag en zaterdag waren niet zo speciaal; vrijdagavond kwam ik aan, werd opgewacht op het vliegveld, en dat was ‘t eigenlijk wel voor die dag. Zaterdag lang doorgeslapen, terrasje gepakt, daarna falafel gegeten, een keer langs het koninklijk paleis gelopen, op een bakje op Plaza España gezeten en via de Gran Via terug naar het hotel.
Zondagochtend was het koud. Rondlopen in T-shirt was niet prettig. Eerst lekker ontbeten, daarna het del Prado bezocht, en daar op een bankje in alle stilte de prachtige schilderijen van El Greco bewonderd.
Na een kopje koffie het museum verlaten, en doorgelopen naar ‘t Parque del Retiro. Een enorm park, waar je niet naartoe moet om alles te ‘zien’ maar vooral om er onder de bomen te struinen, te kijken en fijn te genieten van het najaarszonnetje. Inmiddels was ‘t namelijk alweer iets boven de twintig graden. Heel goed te doen. Op zondag is het druk in ‘t park. Er is vooral veel bedrijvigheid in het noorden van ‘t park. Roeiers op de vijver, groepen kindjes die kijken naar poppentheater, sneltekenaars. Leuk, maar ook oppassen. Er lopen ook mensen rond met minder eerlijke bedoelingen.
Na een soort van late lunch bijkomen van de lange wandeling op de kamer, als voorbereiding op ‘t concert van vanavond.

Wat opvalt is dat Sala Heineken in niets lijkt op de Heineken Music Hall in Nederland. Het is klein, en je bent er zo binnen; kaartje laten zien en doorlopen. Heel anders dan de grote zaal in de Bijlmer waar je eerst uitvoerig gefouilleerd wordt. Ja, en ‘t is dus klein en knus. Laat ik ‘t omschrijven als iets groter dan de Melkweg, maar iets kleiner dan de grote zaal van de Woage.
De avond wordt geopend door een lokale band genaamd Nu Eve, die technisch gezien best goed spelen, maar het komt op mij vooral over op een kunstje. Iets heel eigens brengen ze niet, of het moeten de zebrakleurige kleren zijn.
Apoptygma Berzerk was genieten. Kippenvel. Komt ook omdat ik bij m’n vorige bezoek aan Madrid hun album Harmonizer op m’n MP3-speler had staan, en er elke keer naar luisterde in de metro. Leuke manier om de circel rond te maken.
De muziek komt live opvallend goed tot z’n recht. Ondanks dat het accent duidelijk op de toetsen en zang ligt, staan de leadgitarist en drummer er echt niet voor jandoedel. Integendeel. Het levert een mooi melodisch geheel

Maandag, een bezoekje aan de toeristische trekpleiser Plaza Mayor; het grote plein in ‘t centrum. Een Aziatische toeriste wil graag op de foto gezet worden, maar helaas is de batterij van haar camera net leeg. Als ik afdruk, wordt het schermpje zwart.
Daarna richting het koninklijk paleis gelopen, en via de paleistuin Jardines de Sabatini, richting de ingang van Campo del Moro gelopen. Een flink groot park aan de andere kant van ‘t paleis.
Helaas kwamen we hier voor een gesloten hek te staan, waarvandaan je wel een mooi uitzicht hebt op het paleis. Ook is goed te zien dat hier wat gaande is; het voormalige treinstation staat er wat vervallen bij, en wordt zo te zien zelfs gesloopt, terwijl er rondom flink gebouwd wordt. Ineens sta je praktisch tussen de fantasieloze nieuwbouw en bouwkranen. Jammer.
Na een laatste keer gezamenlijk dineren is het alweer bijna dinsdag. Tijd om naar huis te gaan. Liever was ik gebleven.

Als ik Outlook mag geloven, staat m’n kleine neefje al een week te wachten tot iemand ‘m van school haalt…

Net iets meer dan een uurtje geleden was de een of andere discussie te horen op KinkFM, een zender die ooit toegewijd was aan muziek die je elders niet hoorde, maar nu dezelfde eenheidsworst draait als de rest. De stelling van DJ en sidekick kwam er min of meer op neer dat dat het niet zo raar is dat de SP Yildirim niet op een stoeltje in de Eerste Kamer wil, omdat deze man ‘niet zo goed is in Nederlands’ en het uberhaupt wenselijk zou zijn alleen geschoolde mensen toe te laten in de politiek ‘want het zijn toch volksvertegenwoordigers’
In mijn ogen is het niet meer dan terecht dat Yildirim wel zitting neemt in de Eerste Kamer; hij heeft tenslotte met voorkeurstemmen die zetel verworven. Zo werkt ons democratisch bestel nou eenmaal. Tuurlijk is er niets vreemds aan iemand te vragen of ie z’n stoeltje weg wil geven aan iemand die hoger op de lijst staat. In goed overleg kan veel, maar onder druk wordt niet alles vloeibaar.

Ik ga er ook niet vanuit dat Verdonk haar zetel in de Tweede Kamer ter beschikking stelt aan de VVD, nu ze na een niet eens zo heel gepeperde uitspraak (maar wel de tigste keer dat ze doelbewust de confrontatie zocht met de rest van de partij) aan de kant is gezet. Moet je ook niet eens willen. En dan is de VVD nog een partij die de democratie een warm hart toedraagt, en niet, zoals de SP een partij de graag hard roept dat de Eerste Kamer geen enkel doel dient en zo snel mogelijk afgeschaft moet worden. Hierdoor vind ik het nog veel vreemder dat er de afgelopen tijd zo’n enorm gedoe is geweest nu er een stoeltje niet bezet zou gaan worden door degene die ze in gedachten hadden. Wat maakt dat uit, als het een stoeltje is in wat zij zien als een inhoudsloze herensociëteit? En als die man om wat voor reden dan ook niet geschikt zou zijn voor die funktie, waarom stond hij überhaupt op de kandidatenlijst?

De opmerking van DJ en sidekick dat alleen mensen met een bepaalde opleiding politiek zouden mogen bedrijven schiet mij echt in het verkeerde keelgat. Snobisme ten top. In een dergelijke funktie moet op individueel niveau gekeken worden of iemand capabel is, niet of iemand al dan niet een jaartje meer of minder in de schoolbanken heeft gezeten. Opleidingsniveau en gezond verstand hoeven niet per se hand in hand te gaan. Tanja Nijmeijer is tenslotte ook academisch gevormd, maar heeft, gedreven door idealen, toch een niet bepaald slimme keuze gemaakt.
Afgaande op stukjes van haar dagboek beheerst zij de Nederlandse taal trouwens ook niet tot in de puntjes, wat me wel verrast voor iemand die op zo’n hoog niveau met taal bezig is geweest, en daarin is ze zeer zeker niet de enige. Volgens minister Plasterk zou het ‘een drama’ worden als in de toekomst geeist zou worden dat iedereen voor het eindexamen van de middelbare school een voldoende zou moeten halen voor Nederlands, Engels en Wiskunde. Naar het schijnt zou de helft van alle scholieren dan zakken voor het examen. Dat vind ik veel, niet in de laatste plaats omdat daar ongetwijfeld mensen tussen zitten die op een bepaald moment een verslag of iets dergelijks zullen moeten typen en er dan achterkomen dat de spellingscontrole van Word niet alwetend is. Dat vind ik persoonlijk een stuk erger dan het feit dat Yildirim een beetje een accent heeft.

Geven is leuker dan krijgen, dus mocht er nog iemand zijn die zich geroepen voelt mij te feliciteren met het feit dat ik alweer een jaartje ouder ben… stuur mij een Kiva gift cerificate. Dat geld komt gegarandeerd terecht bij een ondernemer die er meer zinnigs mee doet dan ik uberhaupt zou kunnen.

Hoi

Als je dit kunt lezen, ben je van harte uitgenodigd op m’n verjaardagsfeestje.
Deze wordt gehouden op een prachtlokatie aan het water, in ‘t midden van Nederland; zaterdagmiddag ben je welkom in de feesttent aan de Waalkade in Tiel. Er komen een paar bandjes.
De avond zal zelfs afgesloten worden door performers die van onschatbare waarde zijn geweest voor de emancipatie van de Nederlandstalige hedendaagse muziek; Raymond van het Groenewoud en Normaal.

Een tijdje terug heb ik lichtjes zitten brainstromen over brandstoffen. In mijn ogen is de verbrandingsmotor zoals we die nu kennen een prima ding, maar is het alleen jammer dat we de brandstof daarvoor nu nog uit olie, straks uit teerzand en daarna uit steenkool zullen halen. Ook biodiesel en -ethanol vind ik jammer, omdat dat wereldwijd zou betekenen dat er veel meer grond in cultuur gebracht moet worden, en er nog meer (drinkbaar) water verbruikt zal worden.
De bekende vergelijking; om je tank vol te gooien met biobrandstof, heb je evenveel biomassa nodig als een mens nodig heeft om een jaar van te eten. Ja, en aan drinkbaar water is ook niet bepaald een overschit.

Mijn conclusie was; algen! Die groeien snel in lauwwarm water, en als je ze kunt vergisten, of op de een of andere manier kunt leren koolstofketens te knopen heb je al zo een biologische brandstof.
ik heb er met iemand over gemaild die meer verstand van dit onderwerp heeft dan ik, en hij gaf me tot op zekere hoogte gelijk, maar nu vind ik iets nog veel beters. Het bewijs is geleverd; ik heb visie

Gisteren kreeg ik een brief van de Belastingdienst. Doordat ik midden vorig jaar van ‘t werk een bonus uitgekeerd heb gekregen, heb ik bij nader inzien geen recht gehad op zorgtoeslag.

Uiteraard vind ik het niet vervelend terug te geven wat niet van mij is, maar stiekem vind ik het toch wel een beetje slikken.

Volgend jaar ga ik op vakantie. In drie weken tijd trein ik van Moskou naar Peking, halverwege pik ik een totale zonsverduistering mee in Novosibirsk. Ja, daar kijk ik enorm naar uit. Wat alleen minder is; hierdoor zal ik zowel de Zwarte Cross als Lowlands node moeten missen. Da’s toch wel even slikken….

Althans, als ik anderen mag geloven…..

Nog geen week geleden was Sander nog in Londen. Daar kon hij niet met z’n creditcard betalen, omdat hij de pincode van dat pasje niet wist.
Vandaag vertrekt hij naar Roemenië. Goeie reden een foldertje op de keukentafel te leggen.
[cpg_imagenormal:9,IMG_5860.JPG]

Erg gezellig, die TV-reclame Fatima die, tussen de zonnepanelen, een volle tank benzine afrekent met d’r Rabocard. Het ziet er alleen een beetje ingestudeerd uit. Ik denk namelijk dat wie echt in Portugal wil betalen met een Rabo-pasje getrakteerd zal worden op op z’n minst een gemeen lachje.
In het portugees betekent rabo namelijk staart of achtereind.

Al 2 ochtenden achter alkaar ben ik blij dat ik nog steeds op winterbanden rij.
Ik plane beduidend minder aqua.

Dit lijkt me een verstandig besluit… de familie Hilton verkoopt het gelijknamige hotelketen voor 26 miljard dollar, cash in ‘t handje.

Een paar dagen geleden, toen ik foto’s zag van het feestje van Nederland Positief, vroeg ik me al af of ‘t arme menske nog leefde.
Zonet werd die vraag dus beantwoord; Majoor Bosshardt heeft ons verlaten.
Slaap lekker.

..de nachten worden weer langer.
De donkere dagen voor kerst zijn weer aangebroken.