Het was m’n bedoeling komende zomer de totale zonsverduistering te gaan bekijken in Novosibirsk, maar de geboekte groepsreis is vervallen, kennelijk nadat de Russische maffia ervoor heeft gezeorgd dat in die periode hotels ineens heel veel duurder zijn dan normaal.
Inmiddels heb ik al wel een nieuwe bestemming gevonden; Niznevartovsk. Ligt een stuk noordelijker, maar ook daar is de zonsverduistering totaal, en hij begint er een kwartier eerder en duurt 6 seconden langer. Nadeel is dat de kans op bewolking daar een stuk hoger is dan in Novosibirsk.

Mocht er heel toevallig iemand zijn die ‘t zich afvraagt… nee, ik heb gisteren niet Mount Vinson op de Zuidpool beklommen om daar naar de ringvormige zonsverduistering te kijken. Dat vond ik fysiek en financieel toch net een iets te grote uitdaging….

Natuurlijk Gmail is nog steeds extreem aaibaar, maar een paar weekjes geleden bleek toch weer wat het nadeel is van het extern opslaan van mail. Gmail was een tijdje ontzettend traag en riep heel vaak “oops…the system was unable to perform your operation”
Dat was behoorlijk frustrerend, maar die spamfilter maakt veel goed. Meestal controleer ik de spamfolder niet eens meer. De stroom rotzooi is gestegen tot bijna 3000 spammails per dag, en die laat ik links liggen. Ze mogen al hun ranzigheid, blauwe pilletjes en casino-bonussen zelf houden.
Vandaag moest ik echter wel spitten. Ik kwam tot de ontdekking dat berichten die via Marktplaats worden gestuurd ook in de spamfolder terechtkomen. Na het wegmikken van een boel zooi, zag ik het mailtje dat ik zocht… net op het moment dat ik alles al geselecteerd had en op delete drukte…

Hanen leggen geen eieren.
Mannetjeskuikens worden daarom snel en pijnloos gedood.
Dat is zielig.
Dat is tegennatuurlijk.

In de natuur pikken ze elkaar dood.
Zo hoort dat.

Voor het eerst sinds jaren heb ik vorig jaar een klein handjevol kerstkaarten de wereld ingestuurd. Binnen Nederland, naar de VS, Rusland… de enige die niet aan- maar een week of drie later terugkwam is de kaart die naar Spanje had gemoeten, en er ook wel is geweest, maar niet lang genoeg. Ondanks voldoende frankering (zelfs 6 cent meer dan nodig), Priority-zegel, en een juist (en leesbaar) adres kwam ie net zo hard devuelto retour. Schijnt het gevolg te zijn van een stakingsactie van de lokale posterij-medewerkers. Niet lief.

Bijna dagelijks passeer ik het Doetinchemse restaurant Boszicht. Deze naam is nier meer zo heel toepasselijk sinds het bos bij het voormalige zwembad Groenendaal is vervangen door een nieuwbouwwijk. Buiten belooft een driehoeksbord “DIV WILDGERECHTEN.”
Ik heb opgezocht hoeveel dat er zullen zijn, en volgens mijn berekeningen zijn ‘t er dan 504

Zijdelings heb ik het al genoemd; de jaarwisseling was voor mij prettig. De laatste paar dagen van het oude jaar en de eerste twee van ‘t nieuwe heb ik namelijk cultureel gedaan. Ik kreeg visite uit het buitenland, en natuurlijk moet je zo iemand dan wat van het land laten zien. Hierdoor heb ik in een paar dagen tijd meer musea van binnen gezien dan gedurende de rest van ‘t jaar. De uitvalsbasis was Den Haag. Hierdoor heb ik 29 december Escher in het Paleis kunnen zien, 30 december het vuurwerk op ‘t strand van Scheveningen, 31 december Amsterdam, en in het nieuwe jaar zowel Museum als Panorama Mesdag kunnen bekijken. Natuurlijk hoort ook het laten proeven van hutspot, oliebollen en Hema-worst bij een eerste kennismaking met Nederland.

Amsterdam op oudejaarsdag was een goede keuze. Het hoort er toch een beetje bij om door Amsterdam te lopen, rare dingen te kijken in de toeristenwinkels aan ‘t Damrak, via het paleis naar de Westermarkt te lopen om daarna hutspot te eten aan de Prinsengracht, waarna de voettocht zich vervolgt via het Leidse- naar het Museumplein, voor een bezoekje aan het Van Goghmuseum. Daarna was het donker. Gelukkig hebben ze straatlantaars in het centrum van Amsterdam, zodat het niet zo heel moeilijk is om gewapend met de laatste milkshake van het jaar terug te lopen naar het station, en te kijken naar de vele mafkezen die nu al op de Dam staan te wachten tot het nieuwe jaar is begonnen. Een heel contrast met Den Haag, waar we bij terugkomst zo goed als niemand op straat zagen. Pas om middernacht barstte daar de hel los.

Wederom laat, maar ik wil iedereen nog heel graag het allerbeste voor 2008 toewensen.
Voor mij is 2008 leuk begonnen, maar er kan nog vanalles veranderen. Ik begin bijvoorbeeld morgen weer te werken, of, beter gezegd, ik begin met een nieuwjaarsreceptie… maar daarna is het toch echt weer uit met de pret.

De eerste week van hiet nieuwe jaar zit er alweer bijna op, wat maar al te vaak betekent dat degegen die met de jaarwisseling zijn begonnen met Sonja Bakker of zijn gestopt met roken het nu toch een beetje moeilijk gaan krijgen. Voor die laatsten plaats ik hieronder een puur commerciele oproep. Hoewel.. miljonair zal ik er niet door worden, maar daar gaat het niet om. Ik wil gewoon dat jij stopt met die gore stinkstokken die niet alleen slecht zijn voor je portemonnee, maar ook nog eens je eigen gezondheid, kleding, auto, woning en smaakbeleving verpesten. Geloof me, hoe lekker je die dure rotpeuk nu ook mag vinden, eten is 100 keer zo fijn.

Prettige kerstdagen allemaal!

ABN AMRO heeft, vlak voor de overname door het Bankentrio, voor tientallen miljoenen aan kunst doorverkocht aan Stichting ABN Amro Kunstverzameling voor het recordbedrag van 1 hele euro…

Op zich is het zien van een vliegtuig op de snelweg niets nieuws… ik zie met enige regelmaat aanhangertjes met daarin opgevouwen zweefvliegtuigjes.
Vandaag zag ik achter een complete in plakjes gezaagde Airbus A320, verdeeld over verschillende trucks met oplegger die in colonne over de A12 richting Duitsland reden.
Een vluchtige blik opzij leert me dat het hier de G-BUSF betrof, die tot september dit jaar dienst deed voor British Airways, maar nu dus in stukken is gezaagd en kennelijk aan onderdelen verkocht. Het blijft een maf gezicht…

De enige Telegraaf-journalist waar ik echt bewondering voor had is er niet meer…

Gisteravond heb ik die man uit het bovenste bericht zien rijden, en dan kijk je toch even raar op…

Ugh! Zonet heb ik er ruim twee en een half uur over gedaan van ‘t werk naar huis te komen. File, file, file.
Wil degene die tussen Zevenaar en Arnhem met z’n vrachtwagen is gekanteld dat in het vervolg niet meer doen? Dank u.

Vanmorgen voor de eerste keer dit seizoen: ruiten krabben.

Riep ik ooit dat ik ongetwijfeld een cultuurbarbaar ben, omdat ik in Madrid geen musea heb bezocht (in een jaar waarin ik ook langs het Guggenheim in New York heb gelopen, zonder er binnen te gaan), nu is dat anders. Vorige week zondag heb ik alsnog het Museo del Prado te Madrid bezocht, en dat kan ik eigenlijk iedereen die in de buurt is wel aanraden. Zeker op zondag, want dan is het gratis. Briljante regeling trouwens; hierdoor is deze collectie (fraaie, maar ietwat bloederige) kunst voor iedereen toegankelijk, en zorgt er tevens voor dat degenen die wel willen betalen het door de weeks lekker rustig hebben. Op zondag is ‘t namelijk een beetje druk in ‘t museum.
Toen ik er was, werd er trouwens nog druk gebouwd aan ‘t nieuwe gedeelte van het museum, dat komende woensdag geopend zal worden.

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat ik vorige week een paar daagjes naar Madrid ben geweest. Even lekker weg uit Nederland, even een paar daagjes wat zon terugpakken, die hier de afgelopen zomer verstek heeft laten gaan, terrasjes, een concertje en de mogelijkheid iemand te bezoeken die ik eigenlijk alleen van het internet ken. Altijd handig iemand bij je te hebben die de taal spreekt en het een en ander kan vertellen over de stad.
Ik heb Madrid nu van een heel andere kant gezien dan in 2005. Geen lange nachten in foute, dure clubs dit keer, maar lief handje in handje lopen door de straten, het park en waar al niet meer. Ja, echt.. daar krijgt zo’n stad een heel ander gezicht van. Ook wel omdat ik in 2005 voor de korste afstandjes nog de metro indook, maar nu vooral veel gelopen heb.

De vrijdag en zaterdag waren niet zo speciaal; vrijdagavond kwam ik aan, werd opgewacht op het vliegveld, en dat was ‘t eigenlijk wel voor die dag. Zaterdag lang doorgeslapen, terrasje gepakt, daarna falafel gegeten, een keer langs het koninklijk paleis gelopen, op een bakje op Plaza España gezeten en via de Gran Via terug naar het hotel.
Zondagochtend was het koud. Rondlopen in T-shirt was niet prettig. Eerst lekker ontbeten, daarna het del Prado bezocht, en daar op een bankje in alle stilte de prachtige schilderijen van El Greco bewonderd.
Na een kopje koffie het museum verlaten, en doorgelopen naar ‘t Parque del Retiro. Een enorm park, waar je niet naartoe moet om alles te ‘zien’ maar vooral om er onder de bomen te struinen, te kijken en fijn te genieten van het najaarszonnetje. Inmiddels was ‘t namelijk alweer iets boven de twintig graden. Heel goed te doen. Op zondag is het druk in ‘t park. Er is vooral veel bedrijvigheid in het noorden van ‘t park. Roeiers op de vijver, groepen kindjes die kijken naar poppentheater, sneltekenaars. Leuk, maar ook oppassen. Er lopen ook mensen rond met minder eerlijke bedoelingen.
Na een soort van late lunch bijkomen van de lange wandeling op de kamer, als voorbereiding op ‘t concert van vanavond.

Wat opvalt is dat Sala Heineken in niets lijkt op de Heineken Music Hall in Nederland. Het is klein, en je bent er zo binnen; kaartje laten zien en doorlopen. Heel anders dan de grote zaal in de Bijlmer waar je eerst uitvoerig gefouilleerd wordt. Ja, en ‘t is dus klein en knus. Laat ik ‘t omschrijven als iets groter dan de Melkweg, maar iets kleiner dan de grote zaal van de Woage.
De avond wordt geopend door een lokale band genaamd Nu Eve, die technisch gezien best goed spelen, maar het komt op mij vooral over op een kunstje. Iets heel eigens brengen ze niet, of het moeten de zebrakleurige kleren zijn.
Apoptygma Berzerk was genieten. Kippenvel. Komt ook omdat ik bij m’n vorige bezoek aan Madrid hun album Harmonizer op m’n MP3-speler had staan, en er elke keer naar luisterde in de metro. Leuke manier om de circel rond te maken.
De muziek komt live opvallend goed tot z’n recht. Ondanks dat het accent duidelijk op de toetsen en zang ligt, staan de leadgitarist en drummer er echt niet voor jandoedel. Integendeel. Het levert een mooi melodisch geheel

Maandag, een bezoekje aan de toeristische trekpleiser Plaza Mayor; het grote plein in ‘t centrum. Een Aziatische toeriste wil graag op de foto gezet worden, maar helaas is de batterij van haar camera net leeg. Als ik afdruk, wordt het schermpje zwart.
Daarna richting het koninklijk paleis gelopen, en via de paleistuin Jardines de Sabatini, richting de ingang van Campo del Moro gelopen. Een flink groot park aan de andere kant van ‘t paleis.
Helaas kwamen we hier voor een gesloten hek te staan, waarvandaan je wel een mooi uitzicht hebt op het paleis. Ook is goed te zien dat hier wat gaande is; het voormalige treinstation staat er wat vervallen bij, en wordt zo te zien zelfs gesloopt, terwijl er rondom flink gebouwd wordt. Ineens sta je praktisch tussen de fantasieloze nieuwbouw en bouwkranen. Jammer.
Na een laatste keer gezamenlijk dineren is het alweer bijna dinsdag. Tijd om naar huis te gaan. Liever was ik gebleven.