De dagen worden weer korter. De donkere dagen voor kerst zijn weer aangebroken.

Vergeet Nick, Simon, Monique Smit en om het even welke Schilder, Veerman, Tol of Keizer… De nieuwste sensatie uit dit overbekende vissersdorp zijn Chris en Roos

Een betere timing was haast niet mogelijk: krap een minuut nadat ik m’n auto parkeerde, kwam de Range Rover van de makelaar de straat in.
In het raam van het nu lege appartement zwaait de dan nog eigenaar enthousiast.
Tijd om een laatste keurende blik te werpen op wat m’n eerste echt eigen woning moet gaan worden.
De parketvloer kraakt wat meer dan ie in m’n herinnering deed.
Na de inspectie en het opschrijven van de meterstanden door naar de notaris om een paar krabbels te zetten, en nog geen uu na m’n aankomst hier vanmorgen kon ik mezelf de eigenaar van een leuk appartementje noemen. Een leeg appartementje, dus de rest van de dag bracht ik, samen met m’n ouders, door in de Amsterdamse IKEA.
Daar word je op ‘t eind behoorlijk gaar van, en heel eerlijk gezegd zie ik er een beetje tegenop morgen de hele dag te moeten wachten tot alles word afgeleverd. Het luchtmatrasje ligt inmiddels op de vloer van m’n woonkamer. Mijn eerste nacht hier wordt een beetje behelpen.
Internet heb ik nog niet. Wel heb ik m’n eerste post binnen op m’n nieuwe adres: een brief van Telfort, met de melding dat het nog wel een paar weken kan duren voor ik ADSL heb.
Daar had ik stiekem al een beetje rekening mee gehouden, dus heb ik bij dezelfde club nu een mobiel abonnement met onbeperkt internet.
Traag, maar goed genoeg om nu en dan m’n mail te kunnen checken.
Wel weer vervelend dat mij vandaag per SMS (echt!) werd medegedeeld dat ze m’n aanvraag nummerbehoud onjuist vinden. Wat eraan schort staat er helaas niet bij (veeeeeeel te klantvriendelijk) maar ik zal binnenkort nog es een keer vragen of ik m’n oude nummer mag houden.

De laatste tijd heb ik de gekste dingen aangeschaft… van een laptop tot een Wake-up Light tot een magnetron tot een internet- en een telefoonabonnement. Wat dat laatste betreft; die werd gisteren thuisbezorgd in een enorm oversizede verpakking…

Eind vorig jaar werd een nieuwe vleugel van het Del Prado-museum geopend; de Jerónimos-vleugel. Destijd is er best wat media-aandacht aan gegeven, en niet onterecht. De aanblik van het bijna twee eeuwen oude hoofdgebouw is namelijk hoegenaamd niet veranderd; het oude en nieuwe gedeelte zijn met mooi aan het zicht onttrokken gang verbonden. Bovendien is een nieuwe vleugel geen overbodige luxe, zeker voor een museum dat meer dan driekwart van haar collectie in het depot heeft liggen.
Wat mij echter flink tegenvalt is de nieuwe vleugel zelf. Die heeft niet alleen 150 miljoen euro gekost, wat ik toch best fors vind, maar ‘t is ook nog eens spuuglelijk niet mijn smaak. Het gebouw staat recht naast een oude kerk, op de plek van een voormalig klooster, en de moderne architectuur vloekt ontzettend contrasteert met de statige, klassieke gebouwen eromheen. De klassieke elementen van het voormalige klooster, dat in het nieuwe deel van ‘t museum schijnt te zijn verwerkt, zijn van buitenaf gezien erg goed verstopt. Best wel een afknapper.

Het was lekker in Madrid. Het weer was zo’n beetje vergelijkbaar met wat ‘t nu hier is. Middel twintig. De afgelopen week was het daar een stuk kouder, dus ‘t moment was goed getimed. Het was wel een beetje druk, trouwens… niet alleen op Schiphol, maar ook in de stad. 1 mei had iedereen vrij in verband met de dag van de Arbeid, een dag later was het 200 jaar geleden dat Spanje onafhankelijk werd van Frankrijk.
Tsja, dat betekent feestje. Op de avond voor de tweede mei reden vrachtwagens met levensgrote reprodukties van schilderijen van Goya door de stad, gevolgd door een bus met blaaskapel. Dat soort dingen. De dag erop, dus 2 mei zelf, was het echt gigantisch druk in de stad. Een beetje te druk naar mijn smaak. Leuk als je op een doordeweekse dag een optreden van La Symphonie Mecanique mee kunt pikken, maar een terrasje met wat lokaal gebrouwen bier en een schaaltje olijven en zilveruitjes is leuker.
Weer thuis kon ik zo ongeveer meteen door naar ‘t volgende onafhankelijkheidsfeest. 5 mei, bevrijdingsdag. Een verslagje daarvan, compleet met foto’s en dergelijke vind je op blauwscherm.nl.
Mijn persoonlijk hoogtepunt van de dag was al vrij vroeg; gothband Nemesea, die schaamteloos de hokjesgeest dorbreekt door op een fabuleuze manier danceklassieker No Good (Start The Dance) van the Prodigy te coveren. Schit-te-rend.

Voor de rest heb ik vandaag te horen gekregen dat de financiering voor m’n appartementje rond is. Ik ga dus definitief verhuizen naar Weesp, maar ik ga op een andere plek werken dan in eerste instantie de bedoeling was. Geeft niks… problemen bestaan niet. Uitdagingen wel.

Zoals bekend, ben ik in een andere hoek van ‘t land gaan werken. Had had niet veel gescheeld of ‘t hele feest was niet doorgegaan, trouwens. Na ‘t gesprek daar was ik gematigd positief. Gepriegel op de vierkante millimeter, maar wel interessant en uitdagend, dus ben ik direct op zoek gegaan naar passende woonruimte. Met een contract voor onbepaalde tijd achter de hand vond ik dat de gok wel waard.
Echter, toen ik kort daarop op een dinsdag de mededeling kreeg dat ik de maandag erop geacht werd te beginnen op de nieuwe stek heb ik overwogen voor de eer te bedanken. Ik ben best flexibel, maar wel binnen grenzen. Niet eens zo heel lang geleden heb ik een chemisch bedrijf in de haven van Rotterdam nee moeten verkopen omdat zij er vanuit gingen dat ik op korte termijn al wel aan de slag zou kunnen, en ook wel omdat ze me niet meer meer wilden bieden dan een projectcontract voor een half jaar.
Nu heb ik dus wel anders gekozen, en het is toch raar. Lekker om die knoop doorgehakt te hebben, maar ‘t kost wel enorm veel energie. De dingen die ik normaal gesproken thuis in de avonduren kon doen moeten nu op een andere manier opgelost worden. Lastig, als je daarnaast ook nog bezig bent met de aankoop van een appartementje. Tijdelijk bivakkeren in een bed & breakfast heeft z’n voordelen, maar kost wel een boel centen. Kortweg gezegd, wat ik nu doe vreet geld en energie. Voordeel is dat ik daardoor juist weinig kans heb te twijfelen. Twijfelen is namelijk een beetje m’n tweede natuur geworden, en 1 ding kiezen, betekent nog altijd tig dingen niet kiezen. De wereld bruist… in Australië is een fiks personeelstekort, in Saoedi-Arabië wordt op dit moment de grootste kunststoffabriek ter wereld gebouwd, de Europese lanceerbasis in Kourou heeft altijd vacatures, en ik besluit in een in zichzelf gekeerd landje te blijven waar men trotser is op Verdonk en het Nederlands Elftal dan op Huygens, Erasmus, Spinoza en Buys Ballot bij elkaar.
Maar goed, vanavond stap ik op ‘t vliegtuig voor een paar daagjes Madrid. Efkes een weekje rustig aan doen. Ciau.

Zonet hoor ik in een reclame beweren dat voor een of ander wasmiddel de helft minder water en vrachtwagens nodig zijn om te maken en in de winkels te krijgen.
Noem me achterdochtig, maar die bewering zou evengoed kunnen betekenen dat er juist dubbel zoveel nodig is. De helft minder is tenslotte iets anders dan half zoveel.

Jazeker, ik ben er nog, en er is ‘t een en ander gaande. Ik heb een andere standplaats qua werk, letterlijk onder de rook van Amsterdam. Dat betekent dat ik door de week in een bed & breakfast slaap totdat ik een beter alternatief heb. Aan het eind van mijn geld hou ik dus een beetje maand over, maar ‘t is beter dan elke dag achter ‘t stuur krachttermen bezigen in de file.
Da’s ook nieuw, namelijk… vroeger verplaatste ik me op rustige momenten, maar ik werk ineens (altijd!) overdag en slaap ‘s nachts. Best wennen, maar ‘t heeft ook wel z’n charme.

Ja, ik beklaag me wel erg vaak over dingen die op of langs de weg gebeuren. Klopt. Toch denk ik dat iedereen die ooit in Doetinchem geweest is zal beamen dat de stoplichten aldaar een ramp zijn. Het zijn er verschrikkelijk veel, en ze staan op z’n zachts gezegd bizar afgesteld.
Ik heb me wel eens verbaasd over de fietsersstoplichten, bijvoorbeeld. Ook Doetinchem heeft tegenwoordig van die hippe lichten die van 10 naar 1 aftellen tot het groen wordt. Wat afgeteld wordt durf ik niet te zeggen. Het zijn in ieder geval geen seconden, want ik heb wel eens geklokt, en tussen het cijfer 10 en de kleur groen zit ruim een halve minuut. Vervolgens zul je als fietser trouwens snel moeten zijn, want, zonder overdrijven, het licht staat langer op oranje dan op groen. Als je toevallig met de ogen knippert zou je ‘t kunnen missen.
Misschien zit daarom dat aftelmechanisme er wel op…

Een ander berucht punt is de spoorwegovergang aan de Terborgseweg. Extreem lang dichtblijvende spoorbomen zorgden daar in het verleden voor lange rijen walmende stilstaande auto’s. Tegenwoordig is dat niet meer het grootste probleem. De verkeerslichten des te meer.
Het zijn er lachwekkend veel, en kennelijk zijn die op een rare manier afgesteld om de spoorbaan zo goed mogelijk leeg te houden. Als je een tijdje voor het ene rode licht staat te wachten, en kijkt naar het geknipper van de lichten verderop lijkt ‘t net een disco.
Het zorgt misschien voor een lege spoorwegovergang, zulke korte en onvoorspelbare rood- en groentijden brengen heel andere risico’s met zich mee. Zo heb ik gisteravond behoorlijk veel geluk gehad. Voor mij reed een rode Golf met kenteken HP-GJ-57 die het op oranje springen van ‘t licht voor ‘m kennelijk een goede reden vond bovenop de rem te gaan staan. Het enige dat ik kon doen was een noodstop, en ja, dat ging net goed. Ook de auto achter mij kon stoppen, maar die daarachter had dat geluk niet. Niet veel meer dan twee bumpers die elkaar net geraakt hebben, als ik ‘t wel heb, maar toch… het blijft raar dat als het ene licht net op groen gaat, een andere, na een bocht en nog geen honderd meter verderop, rood wordt.

Uit pure nieuwsgierigheid heb ik eens gekeken wat Alexa over krizzz.nl te vertellen had.
Gek genoeg levert dat statistieken op van een heel andere pagina dan deze. Okee, ik krab vaak op m’n hoofd, was geregeld m’n handen en als niemand kijkt zit ik wel eens aan m’n neus, maar ik snap werkelijk niet waarom ik statistieken voorgeschoteld krijg van ocdvriendenkring.org.

Raar maar waar… het was vanmorgen druk op de weg, en bijna iedereen had een skibox op ‘t dak.

Frankrijk, samen met Nederland de grote dwarsligger bij de vorige versie van de Europese grondwet, heeft in kunnen stemmen met ‘t nieuwe grondwettelijk verdrag. Stiekem ben ik nu best een beetje blij…

Vreemd… MySpace heeft eerder deze week haar ‘lancering in Nederland‘ gevierd in de Melkweg. Naar het schijnt was Hyves-opperhoofd Raymond Spanjar daar niet voor uitgenodigd (maar hij was wel nieuwsgierig) terwijl ik dus wel een mailtje heb gehad dat ik welkom was. Ik was er niet, omdat ik niet zo’n zin had er een dag vrij voor op te nemen, maar toch…

Het gerucht gaat dat ING de Duitse Postbank over wil nemen van Deutsche Post.
Als leek vraag ik me dan of het marketingtechnisch niet veel logischer zou zijn van de naam Postbank een sterk, Europees merk te maken. Niet iedereen is tenslotte blij nu de blauwe leeuw verdwijnt… en Jan Mulder heeft inmiddels bewezen ook een mondje Duits te kunnen spreken. Toll…