Er zat een kleurige mailing van T-mobile bij de post, die meteen opviel doordat er een mooi bedrukt USB-stickje aan de mailing gehecht was, en er werd me gevraagd of ik 1 van de winnaars van een gratis laptop met mobiel internet was.

Helaas. Ik behoor niet tot de 30 winnaars. Wel wil ik me, ondanks dat ik dit best een leuke en opvallende aktie vind, kritisch uitlaten over de uitvoering ervan. Iedereen gebruikt tegenwoordig USB-stickjes. De diskette is er al door verdrongen, en met de opkomst van de mini-laptops zonder CD-drive is ook de CD-ROM, en misschien zelfs de DVD-ROM aan de beurt. Er past meer op, kunnen tegen ‘n stootje, zijn betaalbaar, en ze passen in je binnenzak of aan je sleutelbos. Wat dat betreft geeft T-mobile aan een modern bedrijf te zijn, door een stickje te sturen, in plaats van bijvoorbeeld een CD. Het vertrouwen dat ze als merk al hebben, maakt dat, denk ik, niemand huiverig zal zijn het stickje in z’n computer te steken en af te wachten wat er zal gebeuren.
Wie Windows gebruikt, of op een Macintosh werkt, ziet vanzelf iets gebeuren. Wie een ander besturingssysteem gebruikt, zal handmatig het flv’tje moeten starten, maar krijgt aan het eind van ‘t filmpje geen linkje te zien waarmee te zien is of je al dan niet een laptop met gratis draadloos internet hebt gewonnen. Valt me een beetje tegen dat er geen platformonafhankelijke web-versie bijzit.

In het filmpje stelt een zekere Isabel Laverman zich voor, en zegt accountmanager te zijn. Bij welk bedrijf zegt ze er niet bij, en dat vind ik een beetje raar. Als je wordt betaald om een bedrijf te vertegenwoordigen, en je wordt gefilmd, dan laat je toch de kans niet schieten even stiekem de naam te noemen van het bedrijf dat ervoor zorgt dat aan het eind van de maand je salaris netjes op je bankrekening staat?
Zij laat die kans wel schieten. Sterker nog, ondanks dat ze meldt dat aan het eind van haar werkdag de voicemail, net als haar mailbox, vol is gelopen met verzoeken van klanten, blijkt zoekgigant Google haar nog niet te kennen.

Het bedrijf waar Isabel Laverman in dienst is laat hiermee echt een kansje schieten om helemaal gratis mee te liften op een actie van een grote telecomprovider, en mevrouw zelf had er ongetwijfeld een promotie uit kunnen slepen… op deze manier profiteert eigenlijk alleen zangeres met dezelfde achternaam Nynke Laverman, vooral bekend van haar prachtige vertolkingen van Portugese fado‘s yn it Frysk, van deze aktie. Dat gun ik haar trouwens van harte. Ik vind ‘t mooi wat ze doet.

Hoewel… de ontvangers van deze USB-stick hebben er natuurlijk ook wat aan. Nadat je ‘t filmpje, waarin we zien hoe Isabel een restaurant boven de snelweg (ik gok erop dat dat boven de A4 bij Schiphol is) omtovert tot een werkplek waar je verse vruchtensmoothies geserveerd krijgt (‘ja, m’n afspraak ging onverwacht niet door’ is wat ze ons breed lachend meedeelt) hebt bekeken, kun je tenslotte de stick leeggooien en voor je eigen bestanden gaan gebruiken. Da’s een voordeel, want met de reclame-CD’tjes die vroeger zo populair waren kon je hooguit als onderzetter gebruiken. De meeste zilveren schijfjes eindigden in de vuilverbrander. Ook voor de adverteerder is het nog niet eens zo gek als er allerlei mensen een stickje gaan gebruiken met, in dit geval, het logo van T-mobile erop!
Beetje jammer dat die mogelijkheid niet standaard wordt geboden (sterker nog, in Vista is het zelfs lastig ook maar in de buurt van ‘t stickje te komen, zonder dat spontaan ‘t filmpje weer begint te spelen) en ook de opslagcapaciteit is wat minder; je kunt er zo ongeveer 60 MB op kwijt. Genoeg voor een handvol tekstbestanden of presentaties, maar veel gekkere dingen kun je er niet mee doen.
Hoeft ook niet. Cruciale documenten sla je natuurlijk extern op, en die zijn als puntje bij paaltje komt gewoon via het internet beschikbaar. Toch?

Maak er stroom van, geen wapens.

Volgens onderzoek van de Universiteit van Amsterdam vinden Nederlanders de EU ondoorzichtig, ondemocratisch en geldverslindend.
Daar ben ik het niet helemaal mee oneens, maarrrrr… het had een heel stuk doorzichtiger en democratischer kunnen zijn als diezelfde Nederlanders 4 jaar geleden een ander knopje hadden ingedrukt.

Het heeft iets wrangs… een van de redenen waarom ik tot gisterochtend in Madrid zat, was de mogelijkheid een voorsprongetje te nemen op de lente. dat pakte anders uit. De eerste twee dagen heerlijk weer gehad, en eindelijk de mogelijkheid gehad te wandelen in Campo del Moro. Dat heb ik in het verleden vaker gewild, maar eigenlijk altijd zat de poort op slot. Plus de laatste kans gepakt door een ander park, Jardines de Las Vistillas, eveneens een oase van rust in het hectische centrum, vlakbij het Koninklijk Paleis, te lopen. Dat park verdwijnt binnenkort en maakt plaats voor de ‘Stad van de Kerk,’ een soort mini-Vaticaan.
Het was ook nog lekker weer tijdens ‘n bezoek aan Segovia, een oud stadje, de binnenstad is door UNESCO erkend als werelderfgoed, met onder andere een mooi bewaard gebleven Romeins aquaduct en mooi uitzicht op besneeuwde bergtoppen.
Ja, en sneeuw heb ik net niet gehad, maar de rest van m’n verblijf in Madrid was het niet echt lente-achtig. Wind, regen, temperaturen rond of onder de 10 graden. Niet mijn ideaalbeeld van een prille lente in de hoofdstad van Spanje.
De sfeer in de stad vond ik ook minder, en dat lag niet alleen aan het weer; de werkloosheid in Spanje ligt nu op bijna 15% wat, uit de losse pols, zou betekenen dat een stad als Madrid evenveel werklozen heeft als Amsterdam inwoners. Je ziet er nu ook beduidend meer straatverkopers, schoenpoetsers en bedelaars op straat dan pakweg een jaar geleden. De keerzijde is wel, dat het nu mogelijk is een prachtige ruime hotelkamer met ligbad en balkon met uitzicht op de Gran Via kunt krijgen voor een prijs waar je tot voor kort een hok zonder ramen met een gammel bed voor kreeg.
Ook fijn is dat een ontbijtje met churro‘s en chocolade ook prima smaakt als het buiten regent, en dat de expositie Star Wars: The Exhibition nog te zien tot 19 april, en dus ook nog in de periode dat ik er was. Niet echt groot, maar best leuk om filmrekwisiten in ‘t echt te zien.
Terug naar Nederland was minder leuk. Als de metro staakt, kun je alleen met de taxi naar het vliegveld. Natuurlijk is ook het vliegtuig naar Eindhoven vertraagd, net als de trein tussen Einhoven en Den Bosch, die niet alleen veel te laat aankomt, maar ook in Best last krijgt van een geblokkeerde rem, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, maar dat ben ik niet van plan. Ik ben hartstikke veilig thuis, het is heerlijk weer, en ik heb er een paar herinneringen bij die het waard zijn om te koesteren.

Ik heb nog precies 5 minuten om dit bericht te typen. Ik zit op het vliegveld van Stansted, voor een goedkope vlucht naar Madrid, maar internetten kost hier, schrik niet, 1 pond per tien minuten!
Daar verdienen ze dus op…
Ondertussen gaat het hier wel okee.
Vanmorgen nog snel verplichte dingetjes gedaan, als een bezoek aan de Tower of London en een boottochtje over de Thames. Daarna een handvol boeken aangeschaft, voor mezelf en voor anderen, en daarna dus richting vliegveld.
uiteindelijk bleek ik met het kaartje dat geldig was voor de eenentwintigste wel aan boord van de trein te mogen, al werd ik eerst van het kastje naar de muur gestuurd. Al die formaliteiten hier… echt, nergens zoveel veiligheidscamera’s per vierkante meter gezien als in Londen. Stadslucht maakt vrij, zeggen ze dan… terwijl je meer in de gaten gehouden wordt dan in welk willekeurig roddeldorp ook (en over die lucht… daar gaan je ogen van prikken)
Toch wel degelijk genoten
okee. Ik stop. Over 30 seconden is m’n pond verdampt.

Vandaag kwam de bodem van mijn portemonnee wel in zicht, was ik net te laat op de London Bridge om daarvandaan de Tower Bridge dicht te zien gaan, was het bewolkt, winderig, heeft het een hele tijd geregend, liep ik verkeerd om vanaf diezelfde London Bridge bij Waterloo Station terecht te komen en zag ik de lastminutes voor de voorstelling van vanavond verkocht worden voor ongeveer de helft van was ik ervoor heb betaald. Voeg hier het nummer ‘sucks to be me’ uit Avenue Q in… ik zou dit berichtje zelfs ‘Sucks To Be Me’ hebben genoemd, als er een manier was meteen duidelijk te maken dat dat een songtitel is, en toch vooral mild sarcastisch opgevat moet worden. Ik ben blij blij en tevreden met vandaag. Juist door dat omzwervinkje p de zuidoever heb heerlijk en vers gegeten op de semi-overdekte Borough Market, me verbaasd over een autowas-dienst die bij mensen thuis de auto komt wassen en had ik me bijna aan een floating-sessie gewaagd, als het niet zoveel tijd zou hebben gekost in een bak warm zout water te gaan liggen drijven.
Ik vond het zinniger met de metro naar Piccadilly Circus te gaan, bij de schouwburg vast m’n kaartjes op te halen (jaja, daaaar kan ‘t wel….) en daarna China Town te bezoeken. Ruikt lekker. Jammer dat ‘t vreselijk weer was, toen.
Een volgende tourist trap, die ik toch min of meer als verplichte kost beschouw is het Hard Rock Cafe, bij Hyde Park Corner. Londen is de plaats waar in de jaren zeventig van de vorige eeuw het allerallereerste filiaal van deze keten werd geopend, en waar anders krijg je te eten met de gouden platen van Yellow Submarine van The Beatles en Slow Train Coming van Bob Dylan, letterlijk, binnen handbereik?
Na het eten heb ik The Vault bezocht. Een oude bankkluis met spullen als de stoel van Freddie Mercury, een bustier van Madonna, een gitaar van Kurt Cobain en meer van dat moois. Kreeg ik letterlijk even kippenvel van.

Kippenvel kreeg ik ook toen vanavond het doek openging voor Avenue Q. Daar had ik echt op gewacht, en de verwachingen werden echt waargemaakt. Niet alleen was het acteerwerk en de zang perfekt, de liedjes blijven leuk, ook als je ze al gehoord hebt, en het verhaal ontvouwt zich pas echt als je ‘t voor je neus ziet gebeuren. Ik heb genoten. Het was goed dat ik zat, anders had ik me van de benen gelachen.
Tuurlijk. Je kunt je afvragen of het wel gepast is voor m’n eerste bezoek aan de west End naar zo’n cultmusical te gaan, en het heeft wel iets heel bijzonders on in zo’n mooi, statig, oud theater zo’n kleurrijk en hip, duidelijk door Jim Henson geinspireerde poppenschouwspel te zien, maar ja…
Als anderen zich afvragen of iets wel kunst is, dan is ‘t antwoord per definitie ja.

Londen heeft de naam een dure stad te zijn. Daar heb ik me op voorbereid, maar voor zover ik ‘t nu kan beoordelen valt het 100% mee.
Na een stukje lopen kwam ik vandaag terecht bij de National Gallery, waar realistisch werk van oude meesters te zien is. Entree: gratis.
Na een stukkie verder te lopen, door een park en langs Buckingham Palace, kwam ik in Hyde Park terecht. Het gedeelte tussen Hyde Park Corner en Speakers Corner, wat ik graag wou zien, is een onaantrekkelijk grasveld met wat platanen erlangs. Gelukkig maakt Speakers Corner zelf veel goed. Heel bijzonder. Het ging vooral over religie en evolutie.

Nog een stuk verder lopen: Chelsea Farmer’s Market. Of het ooit een plek is geweest waar boeren vlees en groenten verkochten, of juist een soort openlucht-Welkoop durf ik niet te zeggen. Nu is ‘t in ieder geval een plek met veel terrasjes en eettentjes.
Hier zou je eventueel een boel geld kunnen besteden, maar in een alternatief winkeltje een liter rijstsap met amandelsmaak kopen helpt ook tegen de dorst, en scheelt een boel tijd.
Volgende stop Saatchi Gallery. Ook niet gepland, maar ze hebben hier een expositie getiteld Unveiled, ofwel Ontsluierd. Moderne kunst uit het Midden en Verre Oosten. Gedurfd, kritisch en bij vlagen aangrijpend. De zaal vol knielende vrouwen, gemaakt uit rollen aluminiumfolie, deed me echt wat.
De bejaarde wereldleiders in ‘n rolstoel had juist iets grappigs.
Ook deze expositie is gratis te bezoeken.
Na nog weer een stukkie lopen komt Hyde Park Corner weer in zicht, dus besluit ik bij Buckingham Palace te kijken of de wacht gewisseld word. Antwoord: nee, maar morgenochtend wel. 11:30, als ik ‘t goed onthouden heb.
Op zicht richting Westminster gelopen, toeristes geholpen met het maken van foto’s, de Thames overgestoken, en via de zuidoever en een tussenstop bij een koffietentje (espresso van Nero… Lekker!) en een supermarkt naar de Tower Bridge gelopen. Indrukwekkend ding, zo in ‘t donker.
Na nog wat geloop sta ik bij het Monument, dat herinnert aan een grote brand die hier in de middeleeuwen heeft gewoed. De zuil is hol, en overdag kun je tegen betalind de 311 traptreden beklimmen, voor ‘t uitzicht.
Gelukkig is hier ook een metrostation.
M’n voeten hebben inmiddels wel genoeg geleden.

Inmiddels ben ik in Londen. Het ging niet vanzelf. De vlucht ging zonder problemen. Ryanair is inderdaad heerlijk vliegen, vanaf Weeze. Vlot inchecken en op tijd vertrekken, en inderdaad stoelen die niet verstelbaar zijn. I-de-aal.
Maar ja, vanaf de aankomst ging het wat minder. Ik had vooraf al treinkaartjes gekocht. Slim genoeg 2 enkeltjes, omdat ik bang was dat een return ticket maar op 1 dag geldig zou zijn. Nee dus, dat had ik kunnen doen. Had me 10 pond gescheeld.
Volgende tegenslagje; ik stond toch bij de automaat die gereserveerde treinkaartjes uit kon spuwen, dus heb ik meteen het kaartje dat ik voor 25 maart had gereserveerd uitgeprint. Lijkt logisch, maar is sterk af te raden. Het apparaat komt doodleuk aanzetten met een kaartje waarmee ik vanuit de stad naar ‘t vliegveld kan, maar dan geldig op 21 maart, en niet op het door mij gewenste 25 maart. Argh. Een tochtje naar de balie levert me alleen een norsige blik, en de mededeling dat ik dat niet had moeten doen op.
Geld terug of een kaartje voor een latere datum zit er voorlopig nog niet in.
Soit. Alleen van je fouten kun je leren, toch?
Inmiddels ben ik wel aangekomen in ‘t hostel. Lekker relaxede plaats, middenin de stad. Best okee. wel maf; het eerste dat ik hier zag, was een levensgroot hoofd van Guus Hiddink op een TV boven de balie. Toch een stukkie Achterhoek in hartje Londen

Vanmorgen moest ik m’n ruiten nog krabben, maar dat gebeurde wel bij daglicht. Geweldig. Half zeven ‘s ochtends, en ‘t is al licht!
Ook het heerlijke lenteweer vanmiddag maakt me blij. Ik ban vandaag zelfs zonder jas naar buiten gegaan om tijdens de equinox, 12:44, een foto te maken van bloempjes met een watertje erachter en deze te uploaden, zittend op een bankje met uitzicht op snaterende eendjes. Heerlijk. Dat maakt me echt energiek.
Tegen m’n aanvankelijke planning in heb ik ook niet geslapen vandaag. Ik ben na m’n nachtdienst was gaan opruimen en wassen enzo en heb m’n tas ingepakt voor een korte vakantie. Morgenavond vertrek ik voor een paar dagen naar Londen. Wordt voor mij de eerste keer vliegen met Ryanair, dus ik ben benieuwd. Zien of ze echt een apparaat aan boord hebben dat ervoor zorgt dat je ook in de lucht mobiel kunt bellen, en stoelen die niet achterover kunnen. Dat laatste, daar ben ik nog het meest enthousiast over. Ik word er over het algemeen niet zo blij van als degene in de stoel voor me zonder op of om te kijken m’n knieschijven probeert te verbrijzelen door ineens met de stoelleunig te spelen. Dat zal ik echt niet missen.
Ja, en maandag ga ik dus fijn naar de ontzettend foute musical Avenue Q. Die begint aan z’n laatste week, en volgens mij zou ik er spijt van krijgen dat te laten schieten. Meteen een mooie smoes fijn een stedentripje te doen
Het gaat regenen in Londen, maar dat mag echt de pret niet drukken. Ik kom eraan!

Lenteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

Het zwarte stipje binnenin de rode cirkel is vleermuis Brian. Het arme beestje heeft de shuttle-lancering van afgelopen maandag niet overleefd…

3,1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923

Vanmorgen werd ik wakker met het zoetgevooisde stemgeluid van Floortje Dessing me uit de radio. Blije herinneringen aan het ‘s nachts luisteren naar het programma Shock Radio kwamen in me naar boven.
Een mooi moment om het over omroep LLiNK te hebben, die voor het eind van deze maand een kleine negenduizend leden zal moeten werven, om te mogen blijven uitzenden.

Aan mij zal het niet liggen. Ik ben inmiddels lid. Niet alleen omdat ik het nuttig vindt dat er een idealistische publieke omroep bestaat, al was dat voor mij wel de belangrijkste reden me aan te medlden. Het is ook een stukje eigenbelang.
Als lid kun je namelijk een duurzame reisbestemming aandragen, en met heel, heel erg veel geluk mag je daar met de hiervoor genoemde Floortje Dessing een reportage opnemen. Mijn voorkeur? De Tuamotu-eilanden.
Mijn argumenten daarvoor; Interessante bestemming. Vele eilanden, een indrukwekkend en bizar koloniaal verleden, ook nu nog, met de recente atoomproeven op Mururoa, het leven van vissers en parelduikers, en heel veel mooie plaatjes. Daarnaast is het zo ongeveer de beste plek om de totale zonsverduistering van 1 juli 2010 te zien. Het mooiste natuurlijke schouwspel dat bestaat. Hoe on-duurzaam het ook mag klinken daarvoor de wereld rond te vliegen, ik heb er sinds 1999 geen enkele gemist.
Zien wat ‘t wordt.

Net precies gebeurd; boven ons, in het internationale ruimtestation ISS zat de bemanning klaar in de aan het station aangemeerde Soyuz, omdat de kans groot was dat het ISS in botsing zou komen met een object.
Het ging goed, en de bemanning kan weer veilig terug het ISS in.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het publieke bestel, zoals we dat in Nederland hebben iets prachtigs. Beter dan welke staatsomroep ook maar zou kunnen zijn. Er zijn zelfs twee publieke omroepen waar ik lid van ben. Zelfs al kijk ik nagenoeg nooit TV.
Goed, er gebeuren wat rare dingen. De betalingsproblemen van omroep LLiNK, de beleggingen in vastgoed van NMO en deelname aan een hedgefund door de VPRO, een roodsocialistische VARA, die salarissen betaalt boven de Balkenendenorm, en natuurlijk ‘t gedonder binnen de EO.

Gedonder bij de EO

Gedonder waar ik eerlijk gezegd niets van snap. Waarom zou het wereldschokkend moeten zijn dat Andries Knevel persoonlijk niet gelooft dat de aarde in zeven aardse dagen is geschapen?
Ik vind dat, zeker in het Darwinjaar, helemaal geen raar iets om eens fijn over te brainstormen. Om een paar zijstraten te noemen; onze definitie van een ‘dag‘ is tenslotte een volledige aardrotatie. Als je niet weet hoe snel diezelfde wereldbol ronddraait, omdat diezelfde bol op dat moment in elkaar wordt gekleid en vertimmerd door een scheppende entiteit, bijvoorbeeld, weet je dus ook niet hoe lang zo’n ‘dag’ zou duren. In Genesis staan twee verschillende scheppingsverhalen, die onderling nogal van elkaar verschillen. Welke daarvan is leidend, en waarom, en is de metaforische en mythologische waarde van dergelijk verhalen wel te doorgronden, als je alles te letterlijk neemt? Ik vind het nogal eng om een boek dat niet alleen het eten van garnalen en varkens verbiedt, maar ook oproept om iemand die vloekt dood te gooien met stenen al te letterlijk te nemen. Ik verwacht bijvoorbeeld eerlijk gezegd ook niet dat de oude Grieken echt dachten dat de melkweg bestond uit druppels melk uit de borst van Hera.
Een laatste argument wat mijns inziens steekhoudend zou kunnen zijn, is dat Charles Darwin zelf een diep religieus persoon was, en met zijn werk de grootsheid van de schepping aan wou tonen. Toch raar om dan juist zo iemand, of iemand die min of meer te kennen geeft bewondering te hebben daarvoor, te gaan verketteren. Mijns inziens zou iemand in zo’n geval juist geprezen moeten worden voor het ter harte nemen van de oproep van apostel Paulus. Onderzoek alles, behoud het goede.
Over de schoonheid van de schepping gesproken. In de afgelopen jaren zijn van verschillende (voormalig) EO-presentatoren zinneprikkelende plaatjes verschenen in allerhande tijdschriften. Regina Romeijn poseerde in bikini voor FMH, Froukje de Both droeg nog minder in Playboy, en nu zijn er de foto’s van Arie Boomsma in zwembroek, en hij is de enige die wordt geschorst. Misschien omdat hij als enige direct onder contract staat bij de omroep zelf, maar toch lijkt ‘t een beetje alsof er wordt gemeten met twee maten.

Marktverstoring

Op andere plaatsen rommelt het ook een beetje. Naar het schijnt werkt de publieke omroep marktverstorend, maakt ‘t de commerciële radio- en TV-zenders moeilijk en is het de nekslag voor gedrukte dagbladen. Hierom wil Telegraaf-topman Ad Swartjes van de reclame op de publieke omroepen af, en ook de VVD wil de STER opheffen.
Tuurlijk, ik vind het sneu dat Arrow haar FM-uitzendingen moet stoppen, maar om dat nu te verwijten aan een instituut dat door de overheid betaald wordt om radio en televisie te maken, en daarnaast ook reclame uitzendt gaat me te ver. In een totaal gedereguleerde markt denk ik dat een zender als Arrow het moeilijk zou hebben kostendekkend te werken. Waar het wel een beetje wringt is bij de themakanalen. Ze zijn absoluut een aanvulling op het normale aanbod zenders. Politiek 24 en /Geschiedenis zijn gewoon erg leuk.
Nieuwszender Journaal24 kan in de verste verten niet opboksen tegen nieuwszenders als CNN, Deutsche Welle TV, France 24, de Engelstalige Al Jazeera, Russia Today of BBC World News, maar ik geloof ook niet dat ze die ambitie hebben.
Andere kanalen vissen wel overduidelijk in dezelfde vijver, en dat vind ik een beetje eng. Is er plek voor zowel een publiek sterren.nl en privaat TV Oranje? En hoe zit het met Veronica‘s zender Kink FM versus VPRO’s 3voor12, die zich beiden richten op liefhebbers van alternatieve muziek. Een andere visser bij diezelfde relatief kleine vijver was Fabchannel, die, net als 3voor12, on demand concertregistraties aanbood op het internet. Zoals ik al eerder meldde, geeft die met ingang van komende vrijdag de pijp aan Maarten, omdat ze ‘t hoofd niet boven water konden houden na het wegvallen van de subsidie die ze tot voor kort ieder jaar uit Den Haag ontvingen. 2 ton per jaar. Da’s een half jaarsalaris voor Matthijs van Nieuwkerk. Een fractie van wat de publieke omroepen toegeworpen krijgen, en ook een gemiddeld museum, schouwburg of ander elitair cultuurbastion krijgt meer, en een privaat initiatief dat cultuur op een laagdrempelige manier tot in de huiskamer brengt wordt om zeep geholpen. Die logica ontgaat me.