N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Hee, dit is prettig om te lezen. Op pagina 91 van het tijdschriftje dat alle bezoekers van de Vakantiebeurs krijgen staat een interview met Floortje Dessing van Yorin Travel (al heb ik vooral goede herinneringen aan het radioprogramma ShockRadio van bijna 10 jaar geleden.. ik word oud!).
Ze noemt Paaseiland en Pitcairn als een plaats waar ze zelf graag naartoe wil. Lijkt me eigenlijk ook een prima bestemming voor dat TV-programma.
Beide plaatsen worden bezocht tijdens die cruise waar ik het 11 januari over had… Dat veel te dure boottochtje bij die lui dieje 750 dollar bij laten betalen als je in je eentje aan boord wilt komen.

Eigenlijk zou ik het helemaal niet vervelend vinden een kamer te moeten delen met Floortje en camera’s vasthouden of kabels sjouwen kan ik ook wel, en in plaats van salaris vind ik het ook prima als er af en toe een gepelde pinda mijn kant op wordt gegooid.
Mensen die alle totale zonsverduisteringen van de eenentwintigste eeuw (tot nu toe) hebben gezien zijn dun gezaaid, hun gewicht in goud waard en nuttig.
Mijn pagina eclipsvakantie.nl is al twee jaar niet geupdate (sorry, maar daar komt heel binnenkort verandering in) maar wordt nog steeds goed bezocht.
Mensen van Yorin Travel, als jullie in 2005 een boeiend item willen draaien, bel me dan.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

In Tonga is het alweer 2004. Gelukkig nieuwjaar, Tonga!

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Wel een heel bijzondere stad. Groot, maar met een dagkaart voor de metro is alles prima bereikbaar. Prima manier om de stad te zien, als je tenminste af en toe uitstapt en kijkt hoe het er boven uitziet.
Hoewel vel mensen anders beweren is het hier echt niet supergoedkoop qua consumentenelectronica, al is het wel geweldig rond te kijken bij een winkel als Yodobashi. Alleen al al het computerspul in de kelder… tig moederborden, systeemkasten die we hier nog nooit hebben gezien en wat voor zut al niet meer.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Zowel Telfort als Optus heeft geen roaming in Japan, dus ik ben een tijdje onbereikbaar.

De vlucht hierheel was wel prettig. Vroeg opstaan (niet leuk als je naar de kroeg bent geweest en nog een nachtelijke strandwandeling hebt gemaakt), gevolgd door 40 minuten vertraging. Het vliegveld van Sydney werd gesloten wegens een onweersbui. Bij het opstijgen nog wel een inslag gehad op de rechtervleugel, maar dat boeit niet.

Het grote voordeel van vliegen met JAL is dat je al het gevoel hebt weg te zijn voor je bent vertrokken. Het enige dat nog aan Australie doet denken zijn de flesjes water van Mount Franklin en de TimTam bij de koffie. De drukverschillen bij het vliegen zelf beginnen ook te wennen, en aan kleine stoeltjes wen je ook (na twee binnenlandse vluchten in een 717 van Qantaslink).

Nu ben ik dus terug op het noordelijk halfrond, en het is hier herfst. Het heeft zo ongeveer een hele dag geduurd voor ik een geldautomaat had gevonden die met mijn creditcard overweg kan, en vannacht heb ik ook noodgedwongen in een (te duur) hotel door moeten brengen, al is het af en toe wel lekker om TV op de kamer te hebben met overblije Japanse reclames, en een eigen badkamer met bidet is ook niet verkeerd.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Bijna verplicht als je in Sydney bent; eten in het ronddraaiende restaurant.
Te veel keus (en dus buikpijn naderhand).
Bizar; er loopt daar een kereltje rond met een naabordje omdat ie general manager is ofzo. Die kerel heet Charles Chui. Lijkt wel erg veel op de naam van dat goedkopierestaurant op Hoog Catherijne.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

De zaterdagse markt op Salamanca (de oude walvisvaarderswijk van Hobart, recht naast de haven) is boeiender dan ik dacht. Redelijk groot, een beetje chaotisch (groenten naast sieraden naast oliebollen), veel verschillende dingen en het weer is ook erg prettig.

Naschriftje: het is de grootste openluchtmarkt van Australie, en ze zijn ermee begonnen omdat Salamanca een wat ruig imago had. Foute kroegen, gokschuren, bordelen enzo. Hobart wou liever iets hips en bruisends op die plek.
Koopjes hoef je er niet te verwachten. Souvenirs kun je goedkoper krijgen in winkels dan op de markt.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het was eigenlijk m’n bedoeling Mount Wellington te beklimmen, maar veel verder dan halverwege ben ik niet gekomen.

Onderweg kom je de brouwerij van Cascade tegen. De oudste brouwerij van Australie, waar al sinds 1832 bier gebrouwen wordt, en de hele fabriek wordt nog steeds aangedreven op steenkool.
Naar het schijnt is dit de enige brouwerij in Australie die zelf haar eigen gerst mout. Cultuurshock! In Europa mouten de meeste brouwers zelf (en zo hoort het ook!)
Wel smakelijk bier, trouwens. Vooral de Pale Ale.
Prettig om na afloop van de rondleiding van de gids te horen dat ie erg te spreken is over Grolsch. Zo moet dat.

Nog een stukje geschiedenis; de Cascade-brouwerij is niet altijd een brouwerij geweest. In 1824 zijn ze begonnen als houtzagerij, maar zoals zo vaak gebeurt met houtzagerijen zijn ze van hun core-business afgestapt.
Nokia staat bijvoorbeeld nog steeds bij de Finse kamer van koophandel ingeschreven als houtzagerij.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Held Richard Branson heeft echt iets geweldigs opgezet. Virgin is alles, van cola, treinen, een platenlabel tot vliegtuigen en meer.
Maar de naam… vandaag, in terminal 2 van het vliegveld van Sydney liepen karrevrachten stewardessen van Virgin Blue rond in een blouseje met een stiksel op de linkerpunt van de kraag en tussen de schouderbladen. Het woord ‘Virgin’ in rode letters. Geen van allen zag er onschuldig uit, en al helemaal niet maagdelijk.
Virgin? Volgens mij heeft ze meer worst gehad dan ik ooit bij elkaar heb gezien.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

In andere plaatsten heb ik de verleiding kunnen weerstaan, maar in Sydney ben ik toch in zo’n rare dubbeldekker geweest waarmee ze je de stad laten zien.
Kost wat, maar dan heb je ook wat. Minder last van de blaren op je voeten, bijvoorbeeld.

Het busritje viel een beetje tegen; je komt niet echt ver rond, de bus maakt vrij veel lawaai, waardoor vrij slecht te verstaan is wat je zoal te zien krijgt, en als je ergens uitstapt moet je een half uur wachten tot je weer in kunt stappen.
De afgelopen middag was het, na meerdere dagen schitterend weer, een beetje kil en regenachtig. Dat, in combinatie met de laaghangende takken, maakte het wat minder prettig op het cabriodak te zitten.
Als ik van die blaren afben ga ik weer gewoon lopen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Een plaats als Canberra is natuurlijk de ideale plaats om je stem te laten horen als je ‘t ergens niet mee eens bent.
Voor de Chinese ambassade staan Falung Gong aanhangers demonstratief hun ochtendoeffeningen te doen, en te flyeren.
Voor het oude parlementsgebouw is al sinds 1972 de Aboriginal Tent Embassy gevestigd; een tentenkampje waar je informatie kunt krijgen over de nogal lompe manier waarop de staat Australie omgaat met haar oorspronkelijke bewoners. De wanden hangen vol krantenknipsels, losse kreten en bizarre foto’s van aboriginals in een soort werkkamp, met zware kettingen om hun enkels.

Detail; een van de aboriginals die deze ambassade bemant komt uit Nederland. Nederlandse ontdekkingsreizigers namen mensen mee uit de gebieden die ze ontdekt hadden, en die werden in Nederland tentoongesteld. Op die manier zijn zijn voorouders in Nederland terechtgekomen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Na een verplicht rondje Melbourne (Hard Rock Cafe en dat soort zut) en een nachtelijke acht uur durende busreis zit ik nu in de niet zo bruisende hoofdstad Canberra. Half zo groot als Amstedam, maar een heel stuk saaier.
Deze stad is niet ontstaan maar ontworpen, en eerlijk gezegd ziet het er ook best aantrekkelijk, schoon en parkachtig uit. Veel kunst en monumenten, en het is bijna lachwekkend op de publieke tribune van het parliament te gaan zitten. De parlementariers hier lopen elkaar gewoon uit te schelden!

Heel erg stoer hier is Wig & Pen, een huisbrouwerij/cafe. Geweldige speciale bieren. Lekker.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Whow.. Melbourne ziet er wel indrukkwekkend uit vanaf de Rialto Tower.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het mag dan wel koud zijn, hier, het laatste deel van die vlucht van gisteren was een stuk prettiger dan het begin.
Geweldig gegeten op Kingsford Smith International. Een of ander grillrestaurant naast een wokzaakje, dat weer naast een Hungry Jack’s (met het oude logo en de oude pay off van Burger King) zat.
Ideaal. Als je besteld hebt krijg je een pager en kun je vast gaan zitten en wat drinken. Tegen de tijd dat het eten klaar is begint die pager te trillen en te piepen en kun je terug naar de balie.
Fijn eten ook, zo’n barbecued Aussie breakfast. Worstjes, gebakken spek, gebakken ei (waarvan het eigeel nog lekker drilt), champingnons en een fijn bakje barbecuesaus.
Beenruimte in het vlieguig van Sydney naar Melbourne was ook zwaar okee. Geweldig veel ruimte (maar geen catering en ook geen films.. hoeft ook niet op zo’n kort stukje). Als alle 747’s van Qantas zo zijn ingericht zie ik het zondagavond helemaal zitten.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Jeumeg.. ik had echt niet verwacht dat het zo koud zou zijn in Melbourne. Het waait, het is bewolkt en kil. Bah.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het stukje Amsterdam-Tokio zit erop. Last van mijn maag.
Nuttig; hier mag je gratis het internet op, en overal hangen wifi-routers.
Niet slim dat ik schoenen aan heb gedaan met stalen neuzen en stalen zolen. Bij elke metaaldetector die ik tegenkom moet ik mijn schoenen uitdoen en ze door het rontgenapparaat laten scannen.
Maakt niet uit. We komen er wel.