N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Net als zo’n twee weken geleden is m’n Nyaminyami weer aan het breken. Afgelopen zondag ging het knoopje spontaan los, en zeilde ‘t hangertje voor me op de stenen vloer. Daarbij brak het puntje van z’n staart. Zeepsteen kan niet zo heel veel hebben. Maar ja.. ik heb tijdenlang met een kapottere Nyaminyami rondgelopen, dus dat puntje van z’n staart moet ie maar kunnen missen.

Wat me wel frappeert is dit; van de week heb ik Spirited Away weer eens gekeken. Gewoon de Japans gesproken versie, maar dan in de storyboard-mode, waarbij de originele storyboard-tekeningen synchroon met het geluid (en het verhaal) in beeld komen… briljant! Zouden ze met meer films moeten doen.
In die film blijken zowel de stinkgod als Haku eigenlijk een riviergod te zijn. In het begin onherkenbaar, want de ene rivier is te vervuild, en de andere zelfs gedempt, maar in hun gedaante als riviergod zien ze er beiden uit als een prachtige zilverwitte slangachtige draak. Een slangachtige draak die verdacht veel lijkt op Nyaminyami, de riviergod van de Zambezi.
Gewoonweg bizar dat een riviergod er zowel in Japan als in zuidelijk Afrika hetzelfde uit lijkt te zien. Zulke verschillende culturen, zo enorm ver van elkaar vandaan, en dan nog zulke overeenkomsten. De wereld is mooi.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Eigenlijk had ik gehoopt dat het wat prettiger weer zou worden, zodra de thermometer weer dubbelcijferige temperaturen aan zou geven…
Afgelopen nacht heeft het meer dan tien graden gevroren, en da’s eigenlijk best koud

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Mja.. ik bedenk me net dat ‘t nogal laat is nu nog naar een film te gaan die om half tien begint..

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Na ruim twee jaar trouwe dienst heeft het touwtje van m’n Nyaminyami-hangertje ‘t opgegeven. Het hangertje zelf was ergens in 2003 al doormidden gebroken, en als je netjes elke dag onder de douche gaat staan verdwijnt de was van het waxkoordje op de duur ook. Zo heel florisant zag het er allemaal dus niet meer uit, maar ik was er op een bepaalde manier wel aan gehecht.
Eigenlijk heb ik sinds juli 2001 continu met zo’n stukje zeepsteen om m’n nek gelopen. De vorige keer dat ik een nieuwe omdeed was december 2002, in het Zimbabwaanse toeristendorp Victoria Falls. M’n eerste was doorgebroken, ik was toch in de buurt van waar die hangertjes gemaakt en verkocht worden, en afdingen is eigenlijk best leuk.
Nu gebeurde een en ander helaas op een wat minder exotische plek dan de vorige keer, maar toch… wel blij dat ik toen zo slim ben geweest meteen maar een heel bosje Nyaminyami’s te kopen, want inmiddels heb ik alweer een nieuw riviergodje uit de Zambezi om m’n nek hangen. Geen idee of ie echt beschermt tegen verdrinking, maar tot nu toe heb ik daarover niks te klagen. Ik kan namelijk ook nog zwemmen.

Links m’n oude hangertje + touwtje, rechts een nieuwe met een nieuw (in dit geval nogal kort) waskoordje.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Geen idee hoe het kan.. vorige week mocht ik nog maar drie mensen uitnodiging voor GMail, nu is dat aangegroeid tot 50

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Valentijnsdag is nog niet eens voorbij, en nu al word ik geconfronteerd met te zoetsappige muziek zodra ik ‘t aandurf de radio aan te zetten, gevolgd door een stormvloed van o zo zoetsappige verhalen.
Moet dat nou? Ik weet ook wel dat mensen warme gevoelens krijgen in de lente. Da’s chemie. Een nogal linke hormonencocktail waar je je prettig door gaat voelen, en zoals een junk prettige gevoelens krijgt bij het zien van een spuit of basepijp, krijgt de verliefde persoon dat bij het denken aan die ene speciale persoon. Een tijdelijke vertroebeling van het wereldbeeld, erg genoeg om alle rationele gedachten tijdelijk om zeep te helpen.
En ja; anderen kennen dat gevoel ook, dus het heeft echt geen zin iedereen te vertellen hoe gelukkig je je wel niet voelt en net te doen of je de gelukkigste persoon ter wereld bent. Ja hoor, het is echt heel origineel iemand ten huwlijk te vragen op ‘t San Marcoplein, de Eiffeltoren, Victoria Falls, de Sydney Harbour Bridge of de Empire State Building. Miljoenen zielen gingen je voor, en voor zover ik weet heeft dat nog niemand ertoe aangezet de ander naar beneden of in ‘t Venetiaanse water te keilen. Gaat dus vast wel goed.
Mag ik een teiltje? Volgens mij moet m’n maaginhoud zometeen weer naar buiten.

Ben ik eigenlijk de enige die juist helemaal niet romantisch en blij wordt van de dag waarop we de onthoofding van Sint Valentijn vieren?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Niet zo heel lang geleden liep ik te Googlen naar Tamara Ecclestone. Niet alleen de dochter van F1-guru Bernie, maar ook nog eens mooi, rijk en inmiddels alweer 19 jaar oud. Interessant, dus. Een celebrity in spe.
M’n zoektocht heeft niet veel opgeleverd, maar ik kwam wel iets bizars tegen. Het lijkt erop dat het Engelse Channel4 een enquete heeft gehouden wie er met Prince William zou moeten trouwen.
Potentiele huwlijkskandidates werden ingedeeld in verschillende categorieen, zoals de Europese prinsesjes, Britse aristocrates, beroemde meisjes, meisjes uit invloedrijke families en ook de kindjes van rijke ouders. In die laatste categorie was mevrouw Ecclestone dus een van de genomineerden, maar helaas kon ze niet opboksen tegen Holly Branson. Inderdaad.. de dochter van de ‘founder of everything Virgin’ met ruimtevaartplannen.
Holly Branson blijkt zelfs de populairste uit alle categorieen. Qua poplariteit laat ze onder andere het nichtje van Bush, Britney Spears, Keira Knightley en prinses Charlotte van Monaco achter zich, en in het echt is ze ook nog es bevriend met William. Het is dus helemaal niet uitgesloten dat ze zich ooit Queen of England mag noemen.
Maar toch.. eigenlijk ben ik wel blij dat het zeker tot 2020 gaat duren voor we dit hele circus rondom die kleine Amalia krijgen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

The Ring gezien? Ik niet, maar het origineel ervan wel. Telt dat ook?

Wie de behoefte voelt het o zo boeiende, naar het schijnt nogal dodelijke filmpje waar die film om draait te bekijken; probeer deze link eens.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Morgen wordt er een spoeddebat gehouden in de Tweede Kamer, over wat men de veevoerkwestie is gaan noemen. Marianne Thieme heeft weer eens iets van zich laten horen, en zij denkt dat er stoffen in veevoer te vinden zijn die ‘kankerverwekkende gevolgen’ voor de mens zullen hebben. Om deze bewering kracht bij te zetten citeert ze uiterst selectief uit een vertrouwelijk VROM-rapport van meer dan een jaar geleden, dat via de site van Wakker Dier illegaal wordt verspreid.
Uiteraard heb ik de moeite genomen dat rapport te downloaden en door te lezen, en wat mij opvalt is dat er heel weinig instaat met betrekking tot gerommel met veevoer. Er wordt vooral verwezen naar de zware industrie die rookgasfilters niet tijdig verwisselt of ‘per ongeluk’ vuil water loost.
Behoorlijk kwalijk, maar ja.. strikt gezien is zelfs het breken van kapotte TL-buizen (hele buizen zijn chemisch afval, gebroken buizen mogen met de vuilnisman mee) of het niet scheiden van plastic, papier en banenenschillen op kantoren ook een milieudelict.

Het hele rapport komt erop neer dat bedrijven vaak op een creatieve manier omgaan met afvalstromen, en erg hun best doen op een zo gemakkelijk en goedkoop mogelijke manier van hun troep af te komen, en daarbij eindigt wel eens chemisch afval in het riool en asbest in het grofvuil. Eerlijk gezegd durf ik dat geen nieuws te noemen.
Dan de aandacht die gegeven wordt aan vervuilingen in veevoer. In het rapport staat welgeteld een hele alinea die daaraan is gewijd, en een bijlage waarin wordt verwezen naar de MPA-affaire van pakweg drie jaar geleden.
MPA is link spul, maar voor varkens is het een stuk giftiger dan voor mensen. Ze worden er ziek van en het kan een miskraam opwekken. Lijkt me dus niet dat ze ‘t er doelbewust ingestopt hebben, want niemand zit te wachten op goedkoop ziekmakend voer. Misschien was het dus wel niet ze heel slim om suikerwater van een farmaceutisch bedrijf te gebruiken om veevoer van te maken. Er had bij die veevoerfabrikanten al een belletje moeten gaan rinkelen toen ze te horen kregen dat de frisdrankfabrikanten datzelfde suikerwater niet meer wilden gebruiken, omdat dat problemen opleverde met de Warenwet.
Iets soortgelijks kun je zeggen over de laatste dioxinezaken. Het was niet zo slim van Verkest om aardolie te gebruiken in plaats van dierlijke of plantaardige olie, en McCain zou ook niet onverstandig zijn geweest als ze van te voren hadden gekeken of de mergelklei die ze bij de frietfabricage gebruiken wel dioxinevrij was.
Het gaat me alleen wel iets te ver om op basis van dat soort incidenten te beweren dat de hele veevoersector door en door rot is. Dat de controle in sommige gevallen tekortschiet is een feit, maar beweren dat dat doelbewust gebeurt en dat die fabrikanten een stelletje criminele gifmengers zijn is pure laster en bangmakerij.

Mevrouw Thieme gaat in haar beweringen overigens een heel stuk verder dan het VROM-rapport, en ook in het rapport worden veel beweringen gedaan die alleen worden onderbouwd met zinnen als ‘Medewerkers van de AID duiden de varkenssector aan als een van de grootste afvalverwerkers van Nederland.’
Die laatste bewering is overigens wel waar; restprodukten van grote bakkerijen, bierbrouwerijen en dergelijke worden gewoon gebruikt als diervoer, maar daar is op zich niets mis mee. Ik zou er persoonlijk veel meer problemen mee hebben als graan dat wordt gebruikt om bier van te maken na gebruik de vuilverbrander in zou gaan. Ik hou er niet van als goed voedsel wordt verspild.

Wel verbazend dat een rapport van meer dan een jaar oud waar eigenlijk geen wereldschokkende nieuwe dingen in worden aangestipt en een gifschandaal van meer dan drie jaar geleden de aanleiding kunnen zijn voor zo’n grote mediahype.
Tuurlijk, de Fokke en Sukke van vandaag is geweldig, en ik vind ook dat het uitlekken van een dergelijk rapport best door het NOS-Journaal behandeld mag worden, maar de overtrokken manier waarop er nu door Den Haag op gereageerd wordt kan ik echt niet volgen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

De afgelopen avond ben ik naar de film geweest. Zo’n film waarvan je van te voren twijfelt of je er wel heen wilt. Zo’n net iets te kleffe romantische komedie met net iets te mooie hoofdrolspelers. Zo’n film met een foute titel als Shall We Dance?
Tel daar bijop dat ik nog nooit dansles heb gehad, en volgens mij heeft iedereen die ooit heeft geprobeerd met mij te dansen nu nog pijn in z’n voeten. Ik heb echt geen enkel ritmegevoel.

Desondanks ben ik toch naar de film gegaan, en het gekke is; ik heb genoten. Het verhaal stelt geen ruk voor en is daarnaast ook nog eens voorspelbaar. Het gaat goed waar het goed moet gaan, is grappig op de wat luchtiger momenten, daarna lijkt het helemaal mis te gaan, en ja, op het laatst komt alles weer goed en wordt het bijna misselijkmakend klef.
Maar toch; op het laatste kwartier na is het wel een erg prettige film om te kijken. Niet in de laatste plaats omdat de hele zooi ontzettend goed in beeld wordt gebracht… er zit een scene in waarbij Richard Gere in een schaarsverlichte kamer danst met Jennifer Lopez, en ondanks dat beide mensen al hun kleren nog aanhadden kreeg ik ‘t behoorlijk warm bij het kijken van die scene.

Blijft alleen jammer dat de film op het laatst echt achterlijk diep wegzakt in een oppervalkkig moeras vol cliches en kleffigheid, maar dat zal wel bij ‘t genre horen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Tsja.. ik doe echt m’n best mezelf politiek correct te gedragen, maar heel stiekem kan ik best wel lachen om de snode plannen van deze mediterraan ogende man.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Ranzig koud en veel te glad. De op het eerste gezicht zo vredige, pluizige sneeuwdeken verandert daar weinig aan.
Maar toch; elke ochtend merk ik dat het weer eerder licht begint te worden. De zon komt terug! Lente!!

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Eigenlijk had ik vanavond naar Ray gewild. Een naar het schijnt schitterende film over het leven van de vorig jaar overleden muzikant Ray Charles.
Officieel komt die film pas 17 februari in de Nederlandse bioscopen, maar voor die tijd zijn er al wel een paar gelegenheden om em te zien. Begin februari komt er zelfs een hele stoere concerttour waarbij deze film wordt begeleid door het Jazz Orchestra of the Concertgebouw, en rond dezelfde tijd is deze film (via Amerikaanse import) ook al wel op DVD te koop.

Terug naar de afgelopen avond. Op het moment dat ik aanstalten begon te maken om naar de bioscoop te gaan, vond ik het toch wel een beetje laat om nog een film van twee en een half uur lengte te gaan kijken, en leek ‘t me ook nog wel een gepast moment om wat ouwe zooi op te gaan ruimen en andere dingen te doen die al gebeurd hadden moeten zijn.
Niet dat daar uiteindelijk zo heel veel van terecht is gekomen. Integendeel. Eigenlijk heb ik dan ook best wel een beetje spijt van dit avondje thuisblijven.