N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Leuk boek. Komt wat traag op gang. De eerste 200 bladzijdes krijg je een boel puzzelstukjes toegeworpen, die de volgende 200 bladzijdes veel te langzaam op hun plaats vallen, en de laatste 200 pagina’s zijn een dolle achtbaanrit vol humor en (vooral de laatste 50 bladzijden) drama.
Best een slapeloze nacht waard.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Natuurlijk zal ik tegen iedereen beweren dat pageviews en unique visitors me koud laten. Dat ik alleen af en toe m’n statistieken nakijk om te zien wat voor absurde zoektermen ‘ze’ nu weer hebben gebruikt om hier terecht te komen. Natuurlijk weet ik dat de belangrijkste reden dat er een paar maanden geleden een dalende lijn is ingezet, wat betreft het aantal bezoekers op krizzz.nl, vooral komt doordat Googlebot en de MSN-bot nu wat efficiënter indexeren dan ze ooit deden… maar toch; om de een of andere reden vond ik het nodig krizzz.nl door te sturen naar de beheerders van weblog-efghijkl.pagina.nl, weblogs.beginthier.nl en weblogkaart.com.
Hoe meer zielen hoe meer vreugd, is ‘t toch?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Ja, dit is weer dezelfde foto, maar ik vind die ontlading in die wolk zo mooi…
En ‘t geeft een mooie kans te patseren met die absurd lange sluitertijd

Toestel: Canon EOS 300D DIGITAL
Sluitertijd: 30 seconden(!)
Lensopening: F/3,5
Flits: Neen
Focuslengte: 21 mm

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Echt on-weer de laatste tijd.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

En alweer is er nieuws over de Veluwse Poema. Hij is gezien, misschien wel geraakt door een verdovingspijl, maar nog steeds niet gevangen.
So what? De natuur redt zichzelf wel. Als dat beest er al loopt, en al zo lang losloopt als beweerd wordt, heeft ie waarschijnlijk genoeg te eten en niets te klagen. Leuk toch? Laat dat beestje lekker van z’n vrijheid genieten. Over een paar jaar gaat ie vanzelf wel dood (tenzij er twee poema’s op de veluwe lopen die samen een nestje poemakindjes hebben, natuurlijk)
Des te opvallender vind ik het dat er gisteravond in het nieuwsbulletin van TV Gelderland naar de poema werd verwezen als ‘het gevaarlijke dier’. Ja, het is een roofdier, maar zolang ie alleen muizen en konijnen op z’n menu heeft staan durf ik hem echt niet gevaarlijk te noemen… Over het algemeen zijn katachtigen ook helemaal niet gevaarlijk. Ze zijn vooral lui.
Okee.. ik ben ooit eens in m’n been gebeten door een leeuwenwelpje, maar het enige dat ik daaraan over heb gehouden was een blauwe plek (en die is inmiddels ook wel weg).

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Alweer vlot twee maanden geleden liet iLocal een foldertje meesturen met de Makro-folder. Eentje die op het eerste gezicht nogal lijkt op de omslag van de Gouden Gids, maar dan met een iets andere boodschap.
Daar was niet iedereen blij mee. Er moest zelfs een rechter aan te pas komen om een oplossing te bedenken. In de uiteindelijke uitspraak werd onder andere geeist dat iLocal een rectificatie zou laten drukken met de tekst;

L.S.
Wij zijn bevolen u te informeren dat de voorzieningenrechter te Breda bij vonnis van 24 juni 2005 heeft geoordeeld dat wij met de publicatie van een paginagrote advertentie in De Telegraaf op 17 mei jl. alsmede via andere reclame-uitingen inbreuk hebben gemaakt op de portretrechten van Katja Schuurman. Voorts oordeelde de rechter dat genoemde reclame-uitingen misleidend waren en dat daarin op onjuiste en ongeoorloofde wijze een vergelijking is gemaakt met de Gouden Gids. De in de reclame-uitingen gedane oproep om de Gouden Gids de rug toe te keren, was daarom onrechtmatig.

Gisteravond was ik bij de Makro, en het viel me op dat de bovenstaande rectificatie daar verspreid wordt als inlegval van de oorspronkelijke folder. Da’s nog eens lef hebben…

Links; de cover van de Gouden Gids, rechts de folder van iLocal. Klik voor een vergroting. Uiteraard dienen bovenstaande afbeeldingen slechts ter illustratie van de tekst. Ze zijn niet wervend bedoeld ten aanzien van Gouden Gids danwel iLocal noch als schending van het portretrecht van Katja Schuurman.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het Beierse Reinheitsgebot verplicht bierbrouwers alleen gebruik te maken van gerst, water en hop bij het brouwen van bier. Krijg je een beetje fantsieloze brouwsels van. maar er zijn brouwers genoeg die pretenderen dat ze zich nog steeds aan de regels houden. Er staat echter ook in dat een biertje niet meer mag kosten dan 2 pfennig per liter… Daar heb ik ze nog nooit over gehoord.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vier onbegschrijflijk mooie films, die zich stuk voor stuk afspelen in een kille, onpersoonlijke, maar ook heel realistische wereld. Dramatisch, intens, en bij vlagen extreem grappig… dat dekt de inhoud van deze DVD-box best redelijk. Fucking Åmål, Together, Lilja 4-ever en A hole in my heart, verpakt in een lange rits karton met van die Digipak-plasticjes erop.
Maar toch.. de eerste film van deze box die me greep (komt omdat ik die als eerste heb bekeken) was Talk, ofwel Bara prata lite. Duurt maar een kwartier, maar in die tijd krijg je veel te zien van een eenzame oude (meelijwekkende en tegelijkertijd enge) man voor wie de dagen traag voorbij lijken te kruipen sinds hij z’n baan kwijt is. Tot het moment dat er een meisje voor z’n deur staat die hem wil bekeren tot de Hare Krishna. Loopt niet heel prettig af…

Echt een heel stuk lichtverteerbaarder is de DVD met alle afleveringen van Father of the Pride; een 0verblije comedy-serie over de dieren in de prive-dierentuin van Siegfried & Roy. Gemaakt door dezelfde lui die ons ook Shrek, en nu Madagascar (hee.. alweer met dierentuindieren!) hebben gebracht. Gewoon leuk en een beetje flauw
Komt van de andere kant van de oceaan, dus regio 1 en NTSC, maar dat werkt net zo goed.

Gewoon in de blauwe platenwinkel van Hans Breukhoven vond ik trouwens ook nog iets opgeduikeld, maar nog niet gekeken (moet kunnen, ‘t is een DVD uit de uitverkoopbak).
Kort gezegd; ik heb weer wat om te kijken

Update: Vandaag kwam de postbode aanzetten met een aangetekende enveloppe uit Tsjechie, met daarin een behoorlijk blote, maar wel gesigneerde, DVD die ik onlangs heb gewonnen bij Wilt (18+). Niet heel geschikt voor een bankhangavond met bier en chips, wel leuk om in huis te hebben.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Op TV zie ik Eliza Dushku een nummer intoetsen. Ze beweegt haar mobiel richting oor, en op hetzelfde moment gaat hier de telefoon.
Dus daarom heet die serie Tru Calling…

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Morgen, vrijdag 1 juli, is het International White Band day. Het is de bedoeling dat veel mensen die dag witte kleding (en een suf wit polsbandje met de tekst ‘Make poverty history’ ) gaan dragen, en ook bouwsels als het Colloseum in Rome, de Sydney Harbour Bridge, de Brandenburger Tor, krotten in Soweto, en een aantal andere objecten zullen er wit uitzien.
Allemaal om aandacht te vragen voor de Milleniumdoelstellingen van de VN.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Er zat maar 1 contactsleutel bij dat wagentje van me, en die was eigenlijk meteen al aan vervanging toe. ‘t Ding is krom, verweerd en zichtbaar intensief gebruikt. Inmiddels gaat het klepje voor de benzinedop al niet meer open met die oude sleutel. Zoals bekend gaat de liefde van een auto voor z’n bestuurder snel voorbij als je ‘m niks meer te drinken geeft. Tijd dus voor een nieuw setje sleutels.
Een telefoontje naar de dealer bleek voldoende, en die hoefde alleen maar m’n kenteken te weten om sleutels bij te kunnen laten maken. Lekker makkelijk, maar ergens ook een beetje eng. Natuurlijk; toen ik na twee dagen wachten de sleuteltjes op kwam halen, liep er iemand mee naar buiten om te kijken of de twee nieuwe sleuteltjes wel op de sloten passen, maar ik denk dat het helemaal niet zo moeilijk is een smoes te verzinnen om de auto waarvoor je sleutels bij hebt laten maken niet bij je te hebben. Of om de persoon van wie de betreffende auto is niet eens echt te kennen. Ook zonder uniform kun je je bijvoorbeeld best voordoen als medewerker van een garagebedrijf waar de betreffende auto in onderhoud is. Zolang je maar een sluitend verhaal hebt en een beetje zelfverzekerd overkomt. Ofwel; met een beetje social engineeren heb je het zo voor elkaar dat je wegrijdt met die auto die je zo vaak op de carpoolplaats hebt zien staan, of regel je voor jezelf een sleutel voor de auto van de buren. Je weet tenslotte maar nooit wanneer dat van pas komt.
Eigenlijk ben ik nu best wel blij da’k ook een startonderbreker heb

Meer over social engineering; in aflevering 1 van The Broken bewijst de verborgen camera hoe makkelijk het is een gratis pizza bij elkaar te bluffen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Deze hele week is de Zutphense Pearle-vestiging wegens verbouwing gesloten. Daarom moest ik de zonnebril op sterkte die ik me onlangs aan heb laten meten ophalen bij banketbakkerij Jolink, aan de andere kant van de straat.
Mocht er dus ooit iemand vragen waar ik die zonnebril heb gehaald, dan zal ik zeker niet nalaten te melden dat ik ‘t ding van de banketbakker heb

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Alweer twee weken geleden was die workshop filmrecenseren in de VIP-room van Tuschinski. Fijn, want de vorige keer dat ik in Tuschinski was, mocht ik die VIP-ruimte helemaal niet in.
De workshop was leuk en leerzaam. Precies zoals een workshop hoort te zijn. Tips en adviezen waar ik hier niemand mee lastig zal vallen werden afgewisseld met luchtige verhalen. Vooral verhalen over interviews. Verhalen over vliegen naar New York, om er daar achter te komen dat het beloofde gesprek niet doorgaat, vechtende journalisten in Cannes, en dubieuze snoepreisjes naar dure hotels in Los Angeles, met 180 dollar zakgeld (en dus ook over recensenten die met een lege tas in ‘t hotel aankomen, maar met een volle weer naar huis gaan. De inhoud van de minibar is tenslotte ook leuk voor thuis)

Het was m’n bedoeling te wachten tot ik ook een schriftelijke beoordeling van m’n recensie (die zou ik binnen een paar dagen per mail binnenkrijgen), en daarna dit onderwerp helemaal af te sluiten, maar om de een of andere reden is die scherpe demotiverende beoordeling nog niet binnen. Hij is zelfs niet in m’n spamfilter blijven steken, dus ik ga er gemakshalve vanuit dat ie nog niet is verstuurd.
Inmiddels hebben een aantal mensen me al gevraagd wat die workshop nu eigenlijk heeft voortgebracht, en ik ben zelf ook best wel nieuwsgierig. Daarnaast zijn er de afgelopen weken ook dingen gebeurd en is me ‘t een en ander opgevallen waar ik eigenlijk hier iets over had moeten zeggen…. en dat terwijl het zinnetje ‘Wil je schrijven, ga dan schrijven’ me nog het beste is bijgebleven van die hele workshop

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Afgelopen donderdag heb ik in Pathe de Munt te Amsterdam Sin City bekeken. Dit gebeurde met een opdracht, want ik had een recensieworkshop gewonnen van CJP, en dat betekent huiswerk: schrijf een recensie van 450 tot 500 woorden. Dat tekstje heb ik hieronder gepost, en morgenavond gaat Ronald Ockhuysen, filmredacteur van de Volkskrant, vertellen wat ie van m’n verhaaltje vond. Eigenlijk best spannend.