Riep ik ooit dat ik ongetwijfeld een cultuurbarbaar ben, omdat ik in Madrid geen musea heb bezocht (in een jaar waarin ik ook langs het Guggenheim in New York heb gelopen, zonder er binnen te gaan), nu is dat anders. Vorige week zondag heb ik alsnog het Museo del Prado te Madrid bezocht, en dat kan ik eigenlijk iedereen die in de buurt is wel aanraden. Zeker op zondag, want dan is het gratis. Briljante regeling trouwens; hierdoor is deze collectie (fraaie, maar ietwat bloederige) kunst voor iedereen toegankelijk, en zorgt er tevens voor dat degenen die wel willen betalen het door de weeks lekker rustig hebben. Op zondag is ‘t namelijk een beetje druk in ‘t museum.
Toen ik er was, werd er trouwens nog druk gebouwd aan ‘t nieuwe gedeelte van het museum, dat komende woensdag geopend zal worden.

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat ik vorige week een paar daagjes naar Madrid ben geweest. Even lekker weg uit Nederland, even een paar daagjes wat zon terugpakken, die hier de afgelopen zomer verstek heeft laten gaan, terrasjes, een concertje en de mogelijkheid iemand te bezoeken die ik eigenlijk alleen van het internet ken. Altijd handig iemand bij je te hebben die de taal spreekt en het een en ander kan vertellen over de stad.
Ik heb Madrid nu van een heel andere kant gezien dan in 2005. Geen lange nachten in foute, dure clubs dit keer, maar lief handje in handje lopen door de straten, het park en waar al niet meer. Ja, echt.. daar krijgt zo’n stad een heel ander gezicht van. Ook wel omdat ik in 2005 voor de korste afstandjes nog de metro indook, maar nu vooral veel gelopen heb.

De vrijdag en zaterdag waren niet zo speciaal; vrijdagavond kwam ik aan, werd opgewacht op het vliegveld, en dat was ‘t eigenlijk wel voor die dag. Zaterdag lang doorgeslapen, terrasje gepakt, daarna falafel gegeten, een keer langs het koninklijk paleis gelopen, op een bakje op Plaza España gezeten en via de Gran Via terug naar het hotel.
Zondagochtend was het koud. Rondlopen in T-shirt was niet prettig. Eerst lekker ontbeten, daarna het del Prado bezocht, en daar op een bankje in alle stilte de prachtige schilderijen van El Greco bewonderd.
Na een kopje koffie het museum verlaten, en doorgelopen naar ‘t Parque del Retiro. Een enorm park, waar je niet naartoe moet om alles te ‘zien’ maar vooral om er onder de bomen te struinen, te kijken en fijn te genieten van het najaarszonnetje. Inmiddels was ‘t namelijk alweer iets boven de twintig graden. Heel goed te doen. Op zondag is het druk in ‘t park. Er is vooral veel bedrijvigheid in het noorden van ‘t park. Roeiers op de vijver, groepen kindjes die kijken naar poppentheater, sneltekenaars. Leuk, maar ook oppassen. Er lopen ook mensen rond met minder eerlijke bedoelingen.
Na een soort van late lunch bijkomen van de lange wandeling op de kamer, als voorbereiding op ‘t concert van vanavond.

Wat opvalt is dat Sala Heineken in niets lijkt op de Heineken Music Hall in Nederland. Het is klein, en je bent er zo binnen; kaartje laten zien en doorlopen. Heel anders dan de grote zaal in de Bijlmer waar je eerst uitvoerig gefouilleerd wordt. Ja, en ‘t is dus klein en knus. Laat ik ‘t omschrijven als iets groter dan de Melkweg, maar iets kleiner dan de grote zaal van de Woage.
De avond wordt geopend door een lokale band genaamd Nu Eve, die technisch gezien best goed spelen, maar het komt op mij vooral over op een kunstje. Iets heel eigens brengen ze niet, of het moeten de zebrakleurige kleren zijn.
Apoptygma Berzerk was genieten. Kippenvel. Komt ook omdat ik bij m’n vorige bezoek aan Madrid hun album Harmonizer op m’n MP3-speler had staan, en er elke keer naar luisterde in de metro. Leuke manier om de circel rond te maken.
De muziek komt live opvallend goed tot z’n recht. Ondanks dat het accent duidelijk op de toetsen en zang ligt, staan de leadgitarist en drummer er echt niet voor jandoedel. Integendeel. Het levert een mooi melodisch geheel

Maandag, een bezoekje aan de toeristische trekpleiser Plaza Mayor; het grote plein in ‘t centrum. Een Aziatische toeriste wil graag op de foto gezet worden, maar helaas is de batterij van haar camera net leeg. Als ik afdruk, wordt het schermpje zwart.
Daarna richting het koninklijk paleis gelopen, en via de paleistuin Jardines de Sabatini, richting de ingang van Campo del Moro gelopen. Een flink groot park aan de andere kant van ‘t paleis.
Helaas kwamen we hier voor een gesloten hek te staan, waarvandaan je wel een mooi uitzicht hebt op het paleis. Ook is goed te zien dat hier wat gaande is; het voormalige treinstation staat er wat vervallen bij, en wordt zo te zien zelfs gesloopt, terwijl er rondom flink gebouwd wordt. Ineens sta je praktisch tussen de fantasieloze nieuwbouw en bouwkranen. Jammer.
Na een laatste keer gezamenlijk dineren is het alweer bijna dinsdag. Tijd om naar huis te gaan. Liever was ik gebleven.

This entry was posted on Sunday, October 28th, 2007 at 2:45 pm and is filed under General.