18 augustus. Het weer is al een paar dagen heerlijk, en daar word ik wel blij van; de eerste week heeft het fors geregend, zeker toen ik in Alabama een staartje van hurricane Harvey meepikte, maar nu is het zonnig en haast onbewolkt. In Nederland is het Lowlands-festival begonnen. Bijna twee decennia heb ik daarvan geen enkele editie overgeslagen. Tot nu.

Nu bevind ik me in het stroomgebied van de Ohio en de Mississippi. Vandaag ga ik eerst naar die rare landpunt waar ik eerder deze week Kentucky binnenreed; het Fort Defiance Park, ingeklemd tussen de twee rivieren en de beide bruggen die Illinois verbindt met Kentucky en met Missouri, en indirect die laatste twee staten ook met elkaar. Het is drukkend warm, wat de cicada‘s inspireert om veel lawaai te maken. Op een bepaalde manier is dit een erg mediagenieke plaats waar natuur en cultuur hand in hand gaan; het geluid van het vrachtverkeer over de bruggen is nooit ver weg, en er komen geregeld binnenvaartschepen voorbij – net zoals er heel wat, ogenschijnlijk achteloos verlaten, duwbakken dobberen op het water.

Een stukje verderop, op een industrieterrein in Charleston, bevindt zich Boomland. Vooral bekend door de groter selectie vuurwerk die er het hele jaar door wordt verkocht – tot vuurpijlen met Bluetooth-ontsteking en roze vuurwerkpakketten met het bekende pink-ribbon-logo erop en kinderpakketten, voorverpakt in plastic rugzak, aan toe. Naast de vuurwerkafdeling is dit een prima plek om gewoon je dagelijkse boodschappen te doen, benzine te tanken, wat te eten in de in-store restaurants en allerhande prullaria aan te schaffen. Heiligenbeeldjes, T-shirts, koelkastmagneten en heel erg veel verschillende soorten chilisaus vind je hier met het allergrootste gemak. Dat is ook alles waarmee ik naar huis toe ga; twee flesjes hot sauce en een koelkastmagneet met de tekst “I bought you this awesome magnet to help stimulate the Missouri economy”.

De volgende stop is Cape Girardeau, Missouri. In de volksmond meestal gewoon “Cape” genoemd. Net als Paducah is het een rivierstadje en wordt de oever van de rivier geflankeerd door een manshoge betonnen muur die overstromingen buiten de deur houdt, maar helaas ook het fraaie uitzicht op de bosrijke groene oevers aan de overzijde, in de staat Illinois, ontneemt. Hier vind je zelfs nog een extra barriëre tussen over en stad; parallel aan de betonnen muur loopt een spoorlijn. Iedere keer als er een trein passeert is de rivieroever minutenlang afgesloten vanaf de binnenstad. Net als in Paducah is de betonnen muur beschilderd om deze een iets vriendelijker aanzicht te geven en, anders dan in Paducah, zijn de toegangspoorten hier voorzien van schuifdeuren die zonder groot materieel dichtgeschoven kunnen worden. In Paducah tref je slechts sleuven in de muur en is er een hele logistieke operatie nodig om daar de bijbehorende metalen deuren te laten zakken. Nóg een vergelijking met Paducah; ook hier in Cape Girardeau heeft de craftbeerrevolutie plaatsgevonden. Op nog geen 100 meter van alkaar verwijderd vind je er twee; Buckner, die al bestaat sinds 2002, en het veel jongere Minglewood. Deze laatste heeft ook erg goed eten op de menukaart staan en heeft een speciaal bier gebrouwen ter ere van de aankomende zonsverduistering – die helaas nog in de ketels blijft zitten tot de grote dag.

De zonsverduistering is sowieso iets waar de lokale middenstand slim op inspeelt. Net aan de andere kant van de brug, in een klein dorpje dat zich East Cape Girardeau noemt en vooral bestaat uit caravans, staat een pontificaal reclamebord op het parkeerterrein van de lokale stripclub. Onder het naambord met het haast obligatoire “Girls Girls Girls” hangt een tweede uithangbord. “Free Admit & Parking for Solar Eclipse”
Dit neem ik zeker in overweging. De parkeerplaats van een stripteasebar op het platteland is natuurlijk wel de meest cliché-manier om de Great American Eclipse te gaan bekijken. Misschien nog wel meer cliché als het volgende dat voor vandaag op het programma staat; onbeperkt catfish eten.

In het bijzonder mooie natuurgebied Giant City bevindt zich een logement waar kamers en blokhutten worden verhuurd. Alle accommodaties hier zijn al geruime tijd van te voren besproken, want dit logement staat ongeveer op de plek waar de zonsverduistering langer duurt dan waar ook. Dat geeft niet, want ik heb al een slaapplaats, maar ik ken iemand die hier wel overnacht, en snakt naar gewoon een gezellige avond na de lange autorit vanuit Queens en het geven van heel veel interviews, de afgelopen dagen. Naar lokaal gebruik gaat dat met gebakken aardappeltjes, coleslaw een grote schaal gefrituurde vis en kip die op verzoek wordt bijgevuld met een nieuwe lading. Gevolgd door een vruchtencobbler met een bolletje ijs als toetje.

This entry was posted on Friday, August 18th, 2017 at 11:59 am and is filed under World.