Vanaf Jinja is het een goeie 100 kilometer naar Mbale, en dat ligt weer vlakbij de slapende vulkaan Mount Elgon. Door deze afstand zie ik helaas aar weinig van deze imposante bult in het landschap, op de grens van Oaganda en Kenia. Gelukkig heb ik wel tijd voor Sipi Falls, wat eigenlijk niet een enkele, maar een hele serie watervallen achter elkaar is. Je kunt te voet naar boven, maar het pad erheen is glibberig.
Verwacht hier geen railing of traptreden maar een volwaardige survivalrun over een spekglad bergpad. Slippery Falls was een betere naam geweest. Onderweg word je wel getrakteerd op een paar mooie vergezichten en landschappen die op het eerste gezicht aan een Alpenweitje doen denken. Compleet met bruggetjes gemaakt van boomstammen over het bergbeekje, grazende koetjes en wassende vrouwtjes. Alleen de koffiestruiken herinneren eraan dat dit Afrika is.
Koffie die je ook nog eens kunt proven. Op verzoek wordt een hand vol lokaal verbouwde bonen ter plekke gebrand en verpoederd, waarna je kunt genieten van een heerlijke kop supersupersuperverse koffie van 100% Arabicabonen.
Op nog specialer verzoek kun je naar de lokale drankkeet, waar een compleet drinkritueel plaatsvindt rondom een plastic emmer, gevuld met een zurige, gefermenteerde maïsdrab. Eigenlijk gewoon een huisgestookte variant van Chibuku; de alcoholische maïsdrank die je in Zimbabwe en Botswana voorverpakt in de winkels kunt kopen. In de emmer hangen rubber slangetjes die door de bezoekers van deze keet als rietje worden gebruikt. Het lijkt wel een Arabisch waterpijpritueel, maar in plaats van gerookt wordt hier gedronken – en gegeten. Chibuku is zo visceus en zetmeelrijk dat het ook honger stilt.

This entry was posted on Saturday, November 9th, 2013 at 11:12 am and is filed under World.