Bij m’n bezoekje aan het Hard Rock Cafe bij Orchard Road begon de barman er al over; als je toch in de buurt bent, ga dan ook eens naar de botanische tuin!
Dat heb ik gedaan, en hij had groot gelijk. Meer dan de moeite waard. Of, moeite… je stapt het metrostation uit en loopt zo de tuin in. Kost net zo veel als de dierentuin van St.Louis; niets dus – en vanaf het moment dat je door de poort loopt ben je in een andere, groene wereld. Wie meer wil weten van de in- en uitheemse planten en bomen hier, kan zich makkelijk vermaken met het lezen van de bordjes die her en der uitleg geven over de flora van deze tuin, maar gewoon lekker rondbanjeren met een glaasje fris in de hand kan ook. Naast planten zijn er ook uitgestrekte gazons en een complete beeldentuin. Alles piekfijn onderhouden. Een sereen en vredig paradijsje.
Her en der mededelingenborden. Waaronder een lijstje welke hondjes alleen gemuilkorfd op straat mogen. Ook prachtbeesten als de rottweiler, pitbul, Duitse herder en mastiff mogen niet zonder muilkorf op straat. Wrang; het is eigenlijk al erg genoeg voor een hond in zo’n betonnen jungle te moeten leven, en dat beetje ‘buiten’ dat je gegund is… tsja. Slechte honden bestaan trouwens niet. Slechte baasjes wel.
De vele regeltjes verklaren overigens wel waarom het over het algemeen een hele schone stad is. Bij noodknoppen hangen keurig stickertjes, te vergelijken met ‘misbruik wordt bestraft’ naast de noodrem in Nederlandse treinen. Hier, echter, staat de veel concretere waarschuwing dat er een boete van $5000 tegeonover staat. De Singaporese dollar is minder waard dan de euro, maar, geloof me, dat is nog steeds veel geld.
Bij binnenkomst van het land word je daar ook keurig voor gewaarschuwd. Al in het vliegtuig krijg je een kleurig foldertje waarin netjes staat dat je wel je fles tax-free aangeschafte jenever mee het land in mag nemen, maar die slof sigaretten… nee. Ook qua gedrag in de openbare ruimte neemt men hier ‘gedraag ow of ik brek oe de nek’ wel heel erg letterlijk. We weten allemaal hoe het in de jaren 90 met die Nederlandse smokkelaar afliep – en wat er gebeurde met die Amerikaanse jongen die uit verveling auto’s ging bekrassen en antennes knakte. Ondanks het briefje dat Bill Clinton namens hem naar de autoriteiten stuurde kreeg die jongen gewoon stokslagen. Da’s nog eens wat anders dan 5 uur schoffelen bij Bureau HALT.

This entry was posted on Wednesday, November 7th, 2012 at 3:32 am and is filed under World.