De afgelopen dag heb ik wat meer kilometers verslonden. In de ochtend vertrok ik uit Dublin, en, tegen de zin van Vlaamse Lucie in, heb ik Interstate 16 niet meer gezien. In plaats daarvan heb ik zo’n 40 mijl de secundaire weg gevolgd en het truttige landschap dat zo vaak in films te zien is aan me voorbij laten trekken. Het is overduidelijk dat het subtropische Florida achter me ligt. Geen palm te zien. In plaats daarvan wel veel naaldbomen en loofbomen in de meest uitbundige herfstkleuren. Ook de Japanse werger, Kudzou, groeit hier volop. Hele stukken bos is ermee bedekt, soms is zelfs een compleet vervallen en verlaten huis ermee overgroeid. Er zijn wel meer vervallen zaken hier te zien. Zo hier en daar staat een brievenbus langs de kant van de weg weg te roesten, een stukje verderop is het een auto of trekker die geduldig staat te wachten tot de kiloprijs voor schroot hoog genoeg is.
De akkers zijn kleinschaliger dan ik verwacht had, al heb ik wel een fors groot katoenveld gezien. Over de katoenteelt was trouwens een heel goed item te horen op NPR. De VS en Brazilie hebben nu een overeenkomst gesloten. Brazilie had gedreigd de import van allerlei goederen uit de VS extra te belasten, omdat de VS tegen een besluit van de WTO in doorgaat met het geven van exportsubsidies voor Amerikaans katoen. Om te voorkomen dat Brazilie dat dreigement waarmaakt is er in alle haast een afspraak gemaakt, en de VS betaalt vanaf nu jaarlijks 147 miljoen dollar aan Brazilie, en in ruil daarvoor gedoogt Brazilie dat de VS de export van Amerikaans katoen blijft subsidieren. Politiek blijft een vreemd spel.

Over politiek gesproken: in Atlanta heb ik een monument bezocht bij een slagveld uit de burgeroorlog.
Daarna stak ik de grens over met Tennessee. De Interstate verandert hier in een enge, kronkelende weg met een maximumsnelheid die hoger ligt dan waar ik me prettig bij voel. Desondanks komen de vrachtwagens je nog vrolijk aan alle kanten inhalen, zelfs als je 70 mijl per uur rijdt.
Het landschap heeft overigens wel een bepaalde charme. Links een steile rotswand van tientallen meters hoog, rechts een meer waarin de herfstkleuren van het bos weerspiegelen. Als je alle auto’s op en de kadavers langs de weg wegdenkt heb je hier een prachtig stukje natuur.

This entry was posted on Wednesday, November 10th, 2010 at 8:16 am and is filed under General.