Mij is ter ore gekomen dat de Nederlandse Spoorwegen volledig stopt met de uitgifte van het papieren spoorboekje.
Het einde van een tijdperk; ik kan me nog uit een item in het radioprogramma Archie van de VPRO herinneren dat er ooit met verbazing werd gereageerd op het eerste spoorboekje op diskette – niet in de laatste plaats omdat dat ene slappe schijfje groot genoeg bleek alle gegevens. Twee decennia geleden, alweer…
Het spoorboekje op diskette werd vervangen door eentje op CD, en die werd ingehaald door internet. Het papieren spoorboekje bleef.
Tot nu. Juist nu het uitbrengen van boeken almaar goedkoper wordt, dankzij ontwikkelingen als printing on demand en verdergaande automatisering die het hele prepress-traject een stuk eenvoudiger of zelfs overbodig maken. Juist nu zal het papieren boekje (als jong kereltje zag ik heel beeldend voor me hoe dr. Max er zijn tanden in weg liet zinken en schuimbekkend de bladzijden uitscheurde) na 130 trouwe jaren voor het laatst het levenslicht zien.

Ergens wel begrijpelijk; ik geloof dat het aantal keren dat ik zelf gebruik heb gemaakt van ‘t paieren spoorboekje op de vingers van 1 hand na is te tellen, en de laatste keer dat ik iemand in de trein of op ‘t perron in zo’n boekje heb zien bladeren kan ik me niet heugen. Aan de andere kant wordt ook steeds duidelijker dat de digitalisering ook nadelen kent. Probeer voor de grap maar eens zo’n oude diskette nog ergens uit te lezen – lukt je niet!
Het is zelfs zo dat er langzamerhand weer meer gegevens worden toevertrouwd aan microfilm – nu ook in kleur!
Ooit zullen we met nostalgische gevoelens door een vergeeld spoorboekje uit het jaar 2010 bladeren. Terugdenkend aan een tijd waarin de treinen voor ons gevoel toch nooit op tijd reden.

This entry was posted on Wednesday, September 29th, 2010 at 10:10 am and is filed under General.