8 september. Het is mijn verjaardag. Via internet stromen de felicitaties binnen, maar toch is het geen feest. Ik ben onderweg naar Florida. Gisteren heeft SpaceX nog een raket gelanceerd vanuit die staat, maar zij maken zich nu snel uit de voeten. Er komt rotweer aan.

Na een korte nachtrust besluit ik in het holst van de nacht te gaan rijden. Ik ben sinds gisteren onderweg, maar nog niet eens op de helft. Toch wil ik vandaag, of uiterlijk morgen, in Florida aankomen, zodat ik mij veilig binnenshuis kan isoleren als de storm losbarst. Zowel de binnenlandse vlucht vanaf Gainesville naar Miami als de internationale vlucht van Miami naar Parijs schijnen maandag normaal uitgevoerd te gaan worden. Zal mij benieuwen.

Het verkeer naar het zuiden, en dus ook ik, rijdt mooi door, maar voor het noordwaartse verkeer is dat een heel ander verhaal. Terwijl ik over bijna alleen over een haast verlaten snelweg rijd, zie ik in tegengestelde richting een megafile. Honderden kilometers lang, tot ver in de Carolina’s, staat de hele I-95 vol. Iédereen lijkt naar het noorden te willen.

Een deel van deze rit heb ik, op afstand, wat gezelschap. Mijn ouders bellen voor een prettig, lang gesprek. De hele tijd dat ik via de carkit met hun in gesprek ben, is de weg vóór mij zo goed als leeg, maar zijn de rijstroken in de andere richting stampvol. Dat blijft een bizar gezicht.

Vlak voor de grens tussen Georgia en Florida, bij afrit Kingsland, tank ik voor de derde keer vandaag bij. De brandstoftank is nog lang niet leeg, maar het is belangrijk zo vol mogelijk te zijn bij aankomst. Ook ga ik aan de overkant van de straat nog een hapje eten. Daar verontschuldigen ze zich ervoor dat mijn bestelling anders zal smaken dan het hoort, omdat veel van de ingrediënten inmiddels op zijn, en ze wat dingen moeten substitueren. Ik ben allang blij dat ze gewoon open zijn. Ook hier zie je al dichtgetimmerde gebouwen en lege straten.

Na het binnenrijden van de staat Florida wordt het gek genoeg weer wat drukker op de weg in zuidelijke richting, maar het verkeer dat naar het zuiden toe wil verschilt duidelijk van het verkeer naar het noorden. Er rijden opvallend veel diepladers met grote aggregaten naar het zuiden toe, terwijl het noordwaartse verkeer vooral uit campers en auto‘s bestaat.

Vanaf hier ben ik in twee uurtjes in Gainesville. Bij de lokale supermarkt koop ik wat huidproducten. Voor vertrek had Sylvana mij gevraagd of ik daar wat flesjes en tubes mee kon nemen, en die belofte kom ik na. Ik neem ook een taart mee voor m’n gastadres; ik vind het super dat ik, ook nu, gewoon welkom ben, en een veilig onderkomen heb voor de komende dagen. De supermarkt is vandaag voor het laatst open; en het is nog niet bekend hoe lang ze gesloten zullen blijven. Dat hangt van het weer af.

Hierna meld ik mij bij mijn gastadres. Hier begon op 13 augustus mijn rondritje. Het is fijn dat ik de geleende auto ongeschonden terug heb kunnen brengen, en nog veel fijner de mensen hier in goede gezondheid terug te zien. Ik krijg een sleutel van de voordeur mee, en beschouw dat als een uitnodiging om nog even de wijk in te gaan.

Nu het nog kan ga ik naar buiten, om de dag te evalueren op een terrasje. Al voelt dat op een bepaalde manier toch raar. Net of er iets in de lucht hangt, waar je buik- en hoofdpijn van krijgt. Ik beeld me in dat de luchtdruk anders is dan normaal. Net als de sfeer; de mensen die nu nog op stap zijn doen hun best een gezellige tijd te hebben, maar het voelt allemaal wat geforceerd en unheimisch.

This entry was posted on Friday, September 8th, 2017 at 11:59 pm and is filed under Traffic.