16 augustus blijkt een bijzondere dag. Het is precies veertig jaar geleden dat Elvis Presley dood werd gevonden, en uitgerekend die dag bezoek ik het landgoed Graceland waar Elvis lange tijd woonde. Ik hou rekening met het ergste, maar uitindelijk valt het heel erg mee hoe druk het is, vandaag. De rondleiding door het huis is indrukwekkend, zelfs als je in ogenschouw neemt dat uit eerbied voor de familie de bovenverdieping niet toegankelijk is. Elvis bleek z’n tijd ver vooruit. In iedere kamer minstens één televisie, en vaak zelfs meer. De multimediakamer had niet alleen drie televisies naast elkaar, om op meerdere zenders tegelijkertijd het nieuws te kunnen bekijken, maar had ook een projectiescherm voor films en een bar. De kamer ernaast het zelfs een komplete biljarttafel, en was daarmee een mancave in een tijd dat dat woord nog niet eens bestond.
Tegenover het landgoed, aan de andere kant van Elvis Boulevard, bevindt zich een flink musuem met allerhande gebruiksartikelen die van Elvis zijn geweest; auto’s, trekkers, sneeuwscooters, vliegtuigen, showkostuums, gouden platen en hele archiefkasten met allerlei prutteltjes die niet allemaal even interessant zijn, maar die wel het gevoel geven dat je absoluut waar voor je geld krijgt, hier.
Na dit cultureel verantwoorde uitstapje besluit ik de binnenstad van Memphis maar eens te gaan verkennen. Zoals verwacht ademt ook daar alles de geest van Elvis. Inclusief de memorabilia aan de muur in het Hard Rock Cafe.

Na mijn stop in Memphis vertrek ik naar het noorden, rechtstreeks naar het gebied waar over een paar dagen de zonsverduistering helemaal totaal zal zijn. Eerst de brug over naar de staat Arkansas, en dan via de snelweg naar de hak van de laars van Missouri. Eigenlijk hoef ik deze snelweg alleen maar een stukje te volgen naar het noorden, want in Missouri kun je in het hele gebied tussen Cape Guirardeau en St. Louis de zonsverduistering goed zien. Handig. Toch blijf ik niet in Missouri, maar neem ik de afslag bij Charleston, richting het drielandenpunt, waar de staten Illionois, Missouri en Kentucky aan elkaar grenzen op de plek waar de Ohio– en Mississippi-rivier in elkaar samenvloeien. De brug over, Illinois in, en bijna direct daarna rechtsaf, voor de volgende brug, naar Kentucky. Het voelt een beetje als thuiskomen, want hier ben ik tijdens eerdere vakanties in 2010, 2011 en 2014 vaak geweest. De laatste keer had ik een kamer in het motel bij Charlston. Daar ben ik net aan voorbijgereden. Die keer had ik nog geprobeerd de maansverduistering van 15 april 2014 te bekijken vanaf de parkeerplaats van dat motel. Tevergeefs. Al wat ik zag waren wolken. Vervelend, maar ik zal het nog veel en veel vervelender vinden als het straks op 21 augustus bewolkt zal zijn. De maansverduistering was in 2014 niet meer dan een bonus, terwijl de zonsverduistering van dit jaar de voornaamste reden was de Atlantische Oceaan over te steken.

This entry was posted on Wednesday, August 16th, 2017 at 11:58 am and is filed under World.