Het contrast kon haast niet groter. Na een heel ontspannen terugvlucht van Singapore naar Frankfurt, met een interessante Italiaanse fotograaf als buurpassagier, volgt een miniminiviegtuigje van het Franse merk Bombardier. De overstaptijd die me gegund is is eigenlijk haast te kort, of de grenscontrole bij binnenkomst van de EU is te strikt. Ik kom pas bij de final call bij de gate aan, en in de bus die me naar het vliegtuig rijdt ben ik, naast een stewardess, de enige passagier.
Gelukkig mag ik nog mee, en nog geen uur later sta ik weer op Nederlandse bodem. Letterlijk. Bij het afdalen van de viegtuigtrap baal ik al dat ik mijn winterjas nog niet aan heb getrokken, maar aan de andere kant is er geen betere manier te ervaren dat je weer in Nederland bent dan vrieskou en natte sneeuw te trotseren, terwijl je in T-shirt op het asfalt van Schiphol staat.
Een bus brengt me naar de aankomsthal, waar ik mijn tas van de bagageband pluk. Hij valt goed op, met die veelkeurige paraplu eraan vastgestaped.

This entry was posted on Tuesday, December 4th, 2012 at 10:26 am and is filed under World.