SIN-KUL
November 23rd, 2012Na een nacht op een heel klein maar knus kamertje in Chinatown is het tijd voor de volgende etappe. Ik pak mijn tassen anders in zodat ik alleen maar handbagage mee hoef te nemen. De beregrote rolkoffer die ik bij Global Brands in Cairns heb gekocht mag ik voor een paar dollar achterlaten in de bergruimte van 5Footway.Inn. Scheelt een boel gezeul.
Daarna ga ik met de metro terug naar het viegveld, vanwaar een Airbus A320 van AirAsia me naar Kuala Lumpur zal brengen. Een wel heel kort vluchtje van nog geen 300 kilometer. Toch stap je daar uit in een compleet andere wereld. Dat komt ook omdat Air Asia niet aanmeert op het hypermoderne KLIA, maar stopt op het asfalt nabij de LCCT; de Low Cost Carrier Terminal – en het ziet er ook daadwerkelijk zo goedkoop uit als de naam doet vermoeden.
Zodra je de vliegtuigtrap afkomt loop je onder een afdakje van golfplaten met de stroom mensen mee richting terminal. Bij de zebrapaden is het flink oppassen voor de voorbijrazende karretjes met bagage en de vliegtuigen die op maar enkele meters afstand met luid gierende turbines langsrijden. Ik ben wel eens op rustiger plaatsen geweest. Mocht er nog twijfel zijn; de drukte en de winkeltjes binnenin de terminal maken het echt overduidelijk… dit is Azië 
Na wat gezoek en gevraag lukt het een buskaartje te kopen, én de bijbehorende bus te vinden, die naar het centrum van Kuala Lumpur gaat. Fijn.
Vanaf het centraal station is het een paar minuten lopen naar de monorail. Hiervoor gebruiken ze hier ook een soort OV-Chipkaart, maar in tegenstelling tot Nederland kun je gewoon met het OV als je geen pasje hebt. Je koopt gewoon bij de automaat een plastic fiche waarin een RFID-chip verstop zit die het poortje naar het perron opent. Aangekomen op het eindstation gooi je dit plastic muntje in een gleuf. Het poortje opent, en je staat weer vrolijk buiten op je eindstation. Nu, in mijn geval; Bukit Bintang. Meteen op de hoek van de straat bevindt zich mijn slaapplaats, Paradiso Bed & Breakfast. Weltrusten.