Vandaag ben ik op de Osprey V naar het rif geweest. Dat geeft een beetje ‘n dubbel gevoel, want eigenlijk zou dat de boot zijn vanwaar ik de zonsverduistering zou gaan bekijken. Gelukkig kon ik nu de terminal en aanlegsteiger wel op tijd vinden, want het was best een mooi tochtje.
Ik heb besloten alleen maar te snorkelen en geen introduik te doen. Het is vakantie en rondzeulen met een grote fles leeflucht op m’n rug lijkt toch wat te veel op werk – al is het Great Barrier Reef natuurlijk wel een leukere omgeving dan een zeecontainer vol rook.
Bij de eerste stop had ik het na ‘n minuut of tien in het water wel gezien.
Leuk, die visjes en koraal zo vlak onder, maar het zwemt niet fijn met die grote flippers aan je voeten. Die dingen zijn zo licht dat het moeite kost je voeten onder water te houden. Staand op het dek valt ineens het kwartje… je moet helemaal niet zwemmen. Gewoon stilliggen en een beetje met je voeten flapperen is het enige dat je doen moet, en je hebt er eerder last dan gemak van als je wel kunt zwemmen.
Bij het tweede rif waar gestopt wordt spendeer ik wat meer tijd in het water. Het is tiekem heel rustgevend in het 27 graden warme water te liggen met allerlei soorten kleurig koraal en honderden soorten kleurige visjes te zien zwemmen. Ik voel een stukje leedvermaak bij het zien van een zeekomkommer, en terwijl het landschap voorbijtrekt voel ik me net Jacques Cousteau. ‘t Is net of je door een tropisch aquarium zweeft, en ik betrap mezelf erop dat ik het liefst zo snel mogelijk weer met mijn hoofd onder water wil, elke keer als er met fluitjes en handgebaren vanaf de boot om aandacht wordt gevraagd. Het kraakheldere, lauwwarme water vol grillige figuren en diertjes in bijna psychedelische kleuren voelen als een andere wereld. Een wereld waar je je niet schuldig voelt als je een dag geen krant hebt gekocht of al een half uur je mail niet hebt gecheckt. Het heeft haast iets verslavends.
Toch eindigt dit sprookje niet met lang en gelukkig. Iedereen wordt teruggeroepen naar de boot, en deze vaart terug naar Cairns.
Entertainer Elvis, een brede Aboriginal met dreadlocks, vermaakt de passagiers met z’n gitaar, en het barpersoneel zorgt voor blokjes kaas, crackers en wijn. Binnen de kortste keren stap je weer van boord en is alles bij het oude.

This entry was posted on Monday, November 19th, 2012 at 11:52 pm and is filed under World.