Het spannendste van vandaag was een boottochtje op de rivier. De Crocodile Explorer. Helaas heb ik geen krokodil gezien. Wel zag ik een beregrote boot waarmee glasvezelkabels op de zeebodem worden gelegd. De belangrijkste infrastructuur van vandaag, dus ik ben hen dankbaar.
In het water beneden zie ik honderden, duizenden jellyfishjes voorbijkomen. Blij dat ik op een boot zit en niet zelf in ‘t water lig..
Het blijft mooi om met een boot een kalm watertje af te zakken, met mangroves aan beide kanten. De gele bladeren en dode takken gebruikt de boom als zoutopslag; hij offert ze op om het brakke water te filteren tot zoet water.
Australië heeft het op twee na grootste mangrovewoud ter wereld. Alleen Indonesië en Brazilië hebben meer mangrovebos.
Mooi gebied, en een mooi vaartochtje, maar gek genoeg maakt het op mij niet superveel indruk. De boot is te groot om de smalle kreekjes op te gaan, waar je wel krokodillen zult zien, en helaas ben ik een beetje verwend. Als je al met een korjaal door de smalle kreekjes in het oerwoud langs de Marowijne hebt gevaren, en de Everglades hebt gezien vanaf zo’n propellerboot, dan maakt dit niet zo heel veel indruk meer.

In de avond ben ik naar een privéschooltje gegaan. In de bovenetage van een winkelpassage is een kantoor omgebouwd tot schoolklas. Aan het plafond hangt een beamer en visnetten vol met pluche visjes.
Mooie foto’s komen voorbij van wat er zoal in zee te zien is. Roggen en schildpadden zo groot als een tafelblad, bijzondere visjes, koraalsoorten, beestjes en schelpen waar je af moet blijven omdat ze je kunnen injecteren met dodelijk gif.
Er wordt een mooie metafoor verteld die overduidelijk laat blijken waarom we zelfs op de meest rottige dagen blij mogen zijn niet geboren te zijn als zeekomkommer, en natuurlijk is er aandacht voor de plastic soep, het feit dat de zeeschildpad het verschil niet ziet tussen een onverteerbaar ongezond plastic tasje en een lekker voedzaam kwalletje, en de schofterige manier waarop nog altijd op haaien wordt gevist. Een fenomenaal mooi beest dat moet blijven bewegen om te kunnen ademen al z’n vinnen afsnijden en levend weer overboordpleuren, zodat ie de meest gruwelijke marteldood sterft die je je maar voor kunt stellen. Eigenlijk moet je dat helemaal niet willen. Niet in de laatste plaats omdat de aanwezigheid van grote jagers essentieel is voor het voortbestaan van de biodiversiteit op de oceanen.

This entry was posted on Saturday, November 17th, 2012 at 9:16 am and is filed under World.