Jammer dat ik geen stappenteller in mijn broekzak heb, want vandaag ben ik erg fors boven de aanbevolen tienduizend stappen per dag gekomen. Uiterst plezierig, dat wel. Het begon met een wandelingetje naar station Sala Daeng, waarvandaan ik met de Skytrain naar Phrom Phong toog.
Bij het veel te luxe winkelcentrum Emporium wachtte ik een klein kwartiertje om met een kennis wat te gaan lunchen bij een echt geweldig Japans restaurant hier in de buurt. Sushi als lunch… veel mooier kan het leven niet zijn

In plaats van de Skytrain terug, kun je ook prima lopen. Oversteken blijft een kwestie van goed uitkijken en de nodige zelfverzekerdheid. bij vlagen begin ik eerder met oversteken dan de Thai zelf. Ik weet nog niet of dat een goed of een slecht teken is.

Tijdens deze voettocht kom je langs de welbekende megawinkelcentra. Leuk om te zien, maar de enige waar ik daadwerkelijk wat gekocht heb is MBK, naast het National Stadium – ook de parkeerplaats van dat stadion herbergt een veelvoud aan marktkraampjes vol heerlijk eten, goedkope kleding en meer leuks.

Sinds afgelopen vrijdag breng ik m’n tijd door in Thailand. Aangekomen in Bangkok. Een nogal hectische stad lucht zo dik als zware shag. Ik heb me verbaasd over de absolute chaos die er lijkt te heeren. Gebouwen waar lukraak verdiepinkjes bovenop zijn gezet, electriciteitsdraden die op rare manieren zijn vastgeknupt, brommertjes waarop op rare manieren gasflessen worden vervoerd et cetera.
Bangkok lijkt een beetje een noodzakelijk kwaad. Hectisch, luidruchtig, vies, maar op een bapaalde manier ook wel charmant. Her en der zie je heel verrassend piekfijn onderhouden gebouwen. Tempels, het paleis van de koning, monumentjes. Dat soort zaken.
Gisteren werd het nieuwe jaar ingeluid; volgens de Chinese kalender is het jaar van de draak gisteren begonnen, en dat was een aanleiding voor ontzettend veel vuurwerk, gebeden voor overleden voorouders, het verbranden van nepgeld – ook voor de doden en meer rituelen. Dat leeft hier heel erg. Vorige week kon je al zien dat men voorbereidingen trof; palmbomen die volgehangen worden met lampionnen en miljoenklappers.
Als echte toerist heb ik wat gebaande paden gevolgd tot buiten Bangkok. Het grensgebied met Myanmar, waar niet zo lang geleden nog een soort guerilla gaande was, is nu een fraai heuvelachtig gebied waar het ene resort grenst aan het volgende. Iedereen komt voor het landschap, maar doordat iedereen komt, verrommelt dat landschap juist ook weer…
Een volgende stop; de brug over de Kwai. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebouwd door dwangarbeiders, nu is de brug nog altijd in gebruik, en de nabijheid ervan is verworden tot een groot toeristencircus. Marktkraampjes, harde muziek, winkeltjes, restaurants, breakdancers.
Morgen ga ik met een tour mee, tempels bekijken. Ik hou m’n hart vast.

Ook een manier om 2011 af te sluiten… de Australische toeriste Erin Langworthy sprong aan een alastiek van de 111 meter hoge brug naast de majestueuze Victoria Falls – die ze vervolgde met een vrije val van ruim 20 meter hoogte, en een stukje zwemmen door de stroomversnellingen van de Zambezi met vastgebonden benen… Da’s pas extreem sporten!

Bijna 10 jaar geleden stond ik zelf op die brug, en ook mijn eerste bungeesprong was op die plek. Een mooie ervaring, en veilig. De afgelopen 17 jaar is er meer dat 150.000 keer gesprongen en met uitzondering van mevrouw Langworthy verliep dat altijd zonder kleerscheuren. Al maakt het dat niet minder spijtig dat zij een deel van haar vakantie in een ziekenhuis in Zuid Afrika door heeft moeten brengen. Sterkte, meisje.

Leesvoer:
Terror bungee fall like being slapped: tourist – 9news (sensatieverhaal)
WA girl survives bungee cord snap – PerthNow (netraal maar kort)
Aussie tourist survives Vic Falls bungee accident – The Standard (informatief)