Er is het een en ander te doen over zzp‘ers. Uit het rapport ‘Zelfbewust een Zelfstandige Positie‘ blijkt dat 12% van de zelfstandigen zonder personeel het liefst weer gewoon een baan in loondienst zou willen hebben. Niet heel verwonderlijk; 1 op de 3 zzp’ers heeft een jaaromzet van minder dan € 25.000. Er is zelfs een groep, 13% van alle zzp’ers, die jaarlijks minder dan tienduizend euro aan omzet genereert. Zelfs al zou elke cent die wordt omgezet pure winst zijn… van zo’n bedrag kun je met goed fatsoen niet rondkomen – en niet iedereen in die groep heeft er een inkomen naast. Maar een kwart van de zzp’ers heeft naast z’n bedrijfje ook een baan in loondienst, pensioen of uitkering. Al zouden die twee groepen elkaar volledig overlappen, zelfs dan blijft er, met 750.000 zzp’ers in Nederland, nog een groep van tienduizenden kleine ondernemers over met een behoorlijk karig netto-inkomen.

Wat dat betreft niet zo bijzonder dat SER-lid Grapperhaus spreekt over verborgen werkloosheid. Toch vind ik zijn suggestie in Nieuwsuur dat er een nieuw sociaal vangnet moet komen voor zelfstandig ondernemers wat ver gaan. Er zijn al mogelijkheden voor zzp’ers wat meer zekerheidjes in te bouwen; een inkomensverzekering afsluiten, DGA worden van je eigen BV, of zichzelf niet rechtstreeks, maar met tussenkomst van een payroll– of uitzendbureau aan opdrachtgevers verhuren. Da’s de makkelijkste weg om gewoon vaste lasten af te dragen en na een mislukt avontuur gewoon aanspraak te kunnen maken op WW.
Wie dat niet doet gaat doelbewust dat risico aan. Een keuze voor een lossere relatie met meer vrijheden dan een loondienstbetrekking. Dat is een vrije keuze, en bovendien is er ook voor deze groep nog een vangnet; de bijstand. Als het zo is dat die te laag is om van te kunnen leven, dan moet dàt aangepakt worden. Niet de positie van de zzp’er.

This entry was posted on Monday, November 28th, 2011 at 9:46 pm and is filed under General.