Mijn eerste serieuze stop op de terugweg naar het zuiden is Lynchburg Tennessee. Het was in eerste instantie mijn bedoeling het bruisende nachtleven van Nashville tijdens de late uurtjes van de zaterdagnacht te gaan verkennen. Die verkenning bleef beperkt tot verdwaasd ronddolen door verlaten straten om vier uur ‘s nachts. Er is hier genoeg te doen, maar niet meer op dit tijdstip.
De eerste echte stop is dus Lynchburg. Een stadje met een kleine vierhonderd inwoners. De eerste die ik tref is Big Jim, de ietwat gezette uitbater van het winkeltje Hillbilly Jim, die vooral shirts en zelfgemaakte sausjes verkoopt. Wie er nieuwsgierig naar is; ik heb geïnvesteerd in een jampotje met zijn hot sauce. Kom maar proeven als ik terug in Nederland ben.
Boven deze winkel is een restaurantje waar je prima kunt ontbijten, en daarna volgt uiteraard een bezoek aan dat wat dit kleine stadje toch wereldberoemd maakt. Jack Daniels. In tegenstelling tot Jim Beam, waar pas volgend jaar de distilleerderij zelf toegankelijk is, krijg je bij Jack Daniels de kans een blik te werpen in de stokerij zelf.
Het ziet er oud en authentiek uit, al is er wel een deel geautomatiseerd en bedienbaar vanuit een geluidsdichte bedieningsruimte. ‘An impressive control room’ volgens een van de overige deelnemers aan deze excursie.
Wat Jack Daniels zo bijzonder maakt is hun gebruik het product te filteren door een koolbed, voordat het ‘t vat in gaat. Druppelsgewijs wordt de drank verspreid over het houtskoolbed, en na een reis van 4 dagen komt het er zachter en lieflijker dan eerst aan de onderkant weer uit.
In tegenstelling tot de stokerij van Jim Beam mag er bij Jack Daniels niet geproefd worden na afloop van de excursie. Vandaag zijn er daarvoor zelfs 2 redenen; Lynchburg ligt in Moore County, en daar is de drooglegging nog steeds van kracht. Bovendien is het zondag, en op zondag mag in de staat Tennessee überhaupt geen alcohol geschonken worden.
Er wervend over praten mag wel; al is het voor iedereen boven ‘t budget, we krijgen alles te horen over de mogelijkheid een heel vat te kopen – dat zijn ongeveer 250 flessen.
Wat tijdens de rondleiding zelf niet wordt verteld is dat Jack Daniel zelf hier vlakbij begraven ligt, en het graf is erg herkenbaar door de twee witte metalen stoelen aan beide kanten van de grafsteen.

Aan het begin van de middag, na een gesprekje met een ouder stel dat rondtoert op hun Harley, ga ik verder zuidwaarts. Dit leidt me over mooie heuvelachtige weggetjes met haarspeldbochten, die ik persoonlijk prettiger vind rijden dan de snelweg rond Chattanooga – die is namelijk ook bochtig en bultig, en aan beide kanten word je continu ingehaald door vrachtwagens die 70 mijl per uur niet hard genoeg vinden. De alternatieve route, achter, brengt me bij twee mooie stukjes natuur; een natuurlijke brug en de Buggytop Cave Trail. Een voor mijn doen nogal vermoeiend wandelpad met steile beklimmingen en afdalingen en smalle schraggelpaadjes vlak langs de afgrond. De koele grot aan het eind van ‘t pad, waaruit een beekje ontspringt, maakt veel goed. Jammer dat ik geen zaklamp bij me heb.

Mijn weg vervolgend wacht me een verrassing. Als ik Tennessee achter me laat, kom in niet in Georgia terecht, maar in Alabama. Compleet met houten huisjes met longhorn-schedel boven de voordeur en mensen op schommelstoelen op de veranda. Plus rijen en rijen bomen die hebben gestaan op plekken waar tornado’s langskwamen, en daardoor als luciferhoutjes zijn afgeknakt.

This entry was posted on Monday, July 25th, 2011 at 9:43 pm and is filed under World.