In ieder geval heb ik iets de lucht in zien gaan tijdens mijn reisje. Op 21 november zag ik hoe een Delta IV een spionnagesatteliet naar boven bracht. Eerst een feloranje gloed aan de horizon, daarna een grote vlam als een soort mega-vuurpijl… die na een paar seconden in de wolken verdwijnt. Het geluid volgt pas veel later, aangezien ik dit alles toch van een paar kilometer afstand zag.
Aansluitend ben ik Florida verder gaan verkennen. Eerst een best stuk terug in de richting waar ik vandaankwam, naar Silver Springs bij Ocala. Kort nadat het park de volgende dag opende heb ik daar een stukje gelopen. Mooi gebied, maar achteraf bezien het lange omrijden niet waard. Daarna verder zuidwaarts. De Tampabaai. Het ziet er hier uit als in de film. Brede boulevards met palmen die uitkijken om het water in de baai, dat soort spul. ook Gibsonton ligt aan die baai. Een slaperig stadje waar weinig bijzonders aan te zien is, behalve dat er veel kermiswagens en -attracties her en der geparkeerd staan. Gibsonton is van oudsher de plaats waar kermissen en circussen overwinteren. Her en der zie je overblijfselen uit de tijd dat deze rondtrekkende evenementen bezoekers trokken door de mismaakte medemens als een bezienswaardigheid te laten zien. Heel subtiel; het postkantoor heeft een speciaal verlaagd loket voor dwergen.
Langs de kust ga ik verder naar het zuiden. In eerste instantie met de bedoeling Sanibel en Captiva te bezoeken, maar tegen de tijd dat ik bij de dam die het land met de eilanden verbindt aankom is het alweer donker. Daarom ga ik nog verder naar het zuiden. Terug naar Marco Island waar ik ook de eerste dagen van mijn trip doorbracht. Ik kom op tijd aan om de finale van het veelbesproken Dancing With The Stars te bekijken. Jennifer Grey wint de finale, en voor zover ik weet heeft ditmaal niemand zijn TV kapotgeschoten met een jachtgeweer wegens de niet al te geweldige danskunsten van Bristol Palin.

Het nieuws met betrekking tot de nog steeds geplande lancering van Discovery volg ik op de voet, en nog steeds heb ik er een hard hoofd in. Er is druk geknutseld aan de tank. De scheuren die zijn ontstaan bij het vullen van de tank met vloeibare waterstof zijn kennelijk gedicht, de lekke pakking vervangen en er volgt een nieuwe laag isolatie. Vandaag komt een groep mensen bij elkaar om de status van deze reparatie te bespreken en te bepalen of er begin december al dan niet gepoogd wordt te lanceren. Ben benieuwd. Mijn vooraf geboekte retourvlucht is morgen, maar als er vandaag heel spectaculair nieuws naar buiten komt zou het natuurlijk de moeite waard kunnen zijn een enkeltje Europa te boeken voor een later moment.

This entry was posted on Wednesday, November 24th, 2010 at 5:36 pm and is filed under General.