Heerlijk. Zieleroerselen aan het papier toevertrouwen en ze niet alleen delen met direct betrokkenen, maar meteen in de openbaarheid gooien. Ikzelf was niet de enige die zich daar de laatste tijd schuldig aan heeft gemaakt, en ik zal ook zeker niet de laatste zijn. Wel kan ik zeggen dat het een stukje rust geeft. Het helpt om dingetjes, die, hoe pietluttig misschien ook, een plek te geven en in perspectief te zien.
Ze hebben voor mij persoonlijk ook al tot resultaat geleid. Zowel positief als negatief. Het negatieve vooral in de vorm van een kil zakelijk en vooral kort mailtje van Transavia die mij meldt dat ze niks voor me willen doen, omdat de termijn waarbinnen ze zich volgens het Verdrag van Montreal fatsoenlijk behoren te gedragen al is verstreken. Al is het mijn opvatting dat ze ook binnen die termijn al niet kosjer bezig waren. Nu heb ik te horen gekregen dat ze destijds mijn dossier hebben gesloten omdat ze niets meer van mij vernomen hebben nadat mij een briefje was gestuurd met de mededeling dat ik binnenkort meer zou horen. Jaja… ik had kennelijk een ontvangstbevestiging moeten sturen op hún ontvangstbevestiging, en dan, en alleen dan, had ik misschien ook daadwerkelijk een antwoord gekregen op een heel normale en volkomen terechte vraag.
Wat een papierverspilling… maar ik weet het voor een volgende keer. Al heb ik ook nu nog qua Transavia geen zin in een ‘volgende keer’… ik ga nog liever lopen!

Verder eigenlijk niets dan goeds; TNT Post heeft de brief rá-zend-snel naar de andere kant van de oceaan gebracht, de gehaktballetjes van IKEA zijn stoerder dan flauwe, melige bitterballen ooit zullen worden, mijn eerste schnabbel als figurant is een feit -binnenkort in de bioscoop- en Etos zwijgt wijselijk. In hun wijsheid zien zij ook wel dat ik eigenlijk vooral een statement wilde maken – dat men net iets te goed weet dat de enige werkende vorm van werving de irritante is. Vervelende dingen onthouden mensen beter. Dat geldt net zo goed voor telefoontjes tijdens etenstijd (gelukkig bestaan er apps die inkomende gesprekken zonder nummerweergave standaard blokkeren) als voor Gaston Starreveld (‘Jaha… winnen doe je bij….’) en al die andere vreselijk irritante marketing-uitingen waaraan we dagelijks worden onderworpen. Pas als het bijt, blijft het je bij…
Ook kopen is emotie; alles in de winkel wordt dusdanig geprijsd dat het niet ietsjes minder duur lijkt dan het is. Of op een andere wijze aantrekkelijk gepresenteerd. Dat merkte is afgelopen zondag toen ik bij Appie iets lekkers waar het BONUS-bordje al bij lag redelijk onnadenkend in mijn mandje deponeerde. Bij inspectie van mijn kassabon en de in de winkel meegegriste folder leerde mij dat, als ik daar een dag mee had gewacht, het een paar kwartjes had gescheeld in prijs. Hmm… dubieuze manier van waren aanprijzen, eigenlijk. Waarom is in de winkels die op zondag open zijn niet zowel de oude als de nieuwe Bonus-folder geldig? Krijg haast de neigning ook Albert met een briefje te verblijden…

This entry was posted on Thursday, September 30th, 2010 at 10:10 am and is filed under General.