Inmiddels is het half zeven ‘s avonds. Ongeveer een half etmaal na m’n terugkoms, en nog altijd helemaal bij kennis. Niet dat ik heel veel belangrijks gedaan heb, trouwens. Ouderwets geld gewisseld bij een wisselkantoor… kost veel tijd, maar de tijd zal straks leren wat het beste is. Zo op het eerste gezicht heb ik voor een heel gunstige koers pesos kunnen kopen. De Tomate Loco, die op de stoep ernaast werd verkocht heb ik links laten liggen.
Vervolgens naar het postkantoor, ouderwets een nummertje trekken en lang op je beurt wachten om een paar brieven te frankeren. Wat later passeerde ik een kruidenier met daarin een postagentschapje. Daar was het wel rustig…
Edoch, ik heb weer een mooi wandelingetje gemaakt, naar de begraafplaats. Of, begraafplaats, het is meer een soort mausoleum. Allemaal monumentjes met een soort altaar, een Jezusbeeld, soms wat planten, foto’s of een kandelaar. In veel gevallen kun je so op de kist van de overledene kijken. Achter glas, dat wel, maar toch. Het brengt de eindigheid van ons verblijf op aarde toch op een akelige maar ergens ook heel poëtische manier heel erg dichtbij.
De meeste monumenten zien er wel goed uit, maar sommigen zijn nogal vervallen of hebben iets beangstigends. Bijvoorbeeld doordat de planten die ooit op het altaar stonden inmiddels door het dak groeien, waar ruiten helemaal beslagen zijn (in combinatie met een wegrottende kist vind ik dat een beetje onsmakelijk idee) of staat het deurtje met daarachter de kist gewoonweg open. Beetje brrr, maar er wordt wel iets aan gedaan. Het ziet eruit of de hele boel flink onder handen wordt genomen, en deze plek blijft een must see; wat Novodevitsji is voor Moskou en Père Lachaise, is deze plek, de Recoleta-begraafplaats, voor Buenos Aires. De praalgraven hier, soms komplete tempels, en de muren waarin complete doodskisten zijn bijgezet, zijn stuk voor stuk monumentale gebouwen, en mensen die in hoog aanzien stonden bij leven, liggen hier nu te ruste.
Heel even heb ik met de gedachte gespeeld vandaag hier een berichtje te plaatsen met als titel “Op zoek naar Evita” en daaronder een foto van haar laatste rustplaats (en een flauwe opmerking als “ik heb d’r gevonden”) maar dat vind ik eigenlijk wel een beetje smakeloos…
Morgen vertrek ik voor 1 dagje naar een hotel hier in de buurt, en daarna ga ik echt de kou opzoeken. Een binnelandse vlucht van ruim 3000 kilometer zuidwaarts. Voor morgen is in Buenos Aires nog 15 graden voorspeld. Ik ga proberen daarvan te genieten, want waar ik naartoe zal gaan is het nu een heel stuk koeler dan dat. Veel koeler.

This entry was posted on Thursday, July 8th, 2010 at 10:56 pm and is filed under World.