Vanmorgen, exact om 6 uur prijkte dit op m’n dashboard… de magische grens van 10000 kilometer is gepasseerd.

Heerlijk joh… buiten ontdekken dat een blijerd op straat heeft geparkeerd, en daarmee drie parkeervakken blokkeert. Om half zes zaterdagochtend al halsbrekende toeren uit moeten voeren om zonder spiegeltjes, zijkantjes of zeecontainers te raken naar ‘t werk te kunnen is niet fijn.

Een mijlpaaltje. Vanmorgen heb ik voor ‘t eerst m’n autootje wat verder Duitsland ingestuurd. Er staat bijna tienduizend op ‘t klokje, dus bijna ingereden. Zorgvuldig en liefdevol, zoals je van mij kunt verwachten. Tot vandaag was hij nog nooit boven de honderdvijftig geweest. Laat staan 160. Nu, geheel legaal, dus wel. Nu moet ‘t kunnen, en nu mag het nog.. Opvallend hoe soepel en koersvast ie nog blijft dergelijke snelheden. Nog geen trillinkje.. Echt een genot om mee te cruisen.

Wat een stuk minder is… Afgelopen weekend zag ik een stille getuige op m’n portier van wat ongetwijfeld de onzachtzinnige ontmoeting met de deur van een witte bestelbus is geweest. Er stond geen naam bij, hoogstwaarschijnlijk omdat ‘t maar een heel klein beschadiginkje is, maar jammer is het wel.

Uit nieuwesgierigheid heb ik ‘krizzz’ gegoogled… krizzz.nl blijkt met die zoekterm goed voor de eerste plaats, maar, nog veel stoerder… op plaats 5 staat I Love Krizzz van Welovetshirts

Al ruim anderhalf jaar heb ik niets gepost in de spam-categorie. Niet dat er geen spammails binnenkwamen die bijzonder genoeg waren iets over te schrijven, laat staan dat het spam-probleem opgelost zou zijn. Sterker nog; op dit moment ontvang ik ruim drieduizend spammails per dag. Spam was ooit de reden dat ik al m’n mail liet doorsturen naar gmail, maar dat heeft ook zo z’n nadelen. Het spamfilter van gmail is best redelijk. Het aantal spammailtjes dat de weg naar m’n inbox nog weet te vinden is elke dag meestal op 1 hand te tellen. Die zijn makkelijk weg te mikken. Wat ik een stuk vervelender vind is dat gmail nogal last heeft van vals positieven. Berichten, niet alleen automatisch gegenereerde berichten, maar vaak zelfs persoonlijk gestuurde mails, ook van mensen op m’n contactenlijst, die ten onrechte gezien worden als spam. Hoeveel dat er zijn is moeilijk te zeggen, omdat alles wat als spam aangemerkt wordt na een maand automatisch wordt verwijderd, maar het zijn er in ieder geval tientallenen er maand. Onderschepte berichten aanmerken als ‘Not Spam’ of afzenders toevoegen aan de contactenlijst heeft weinig effect. Na een tijdje wordt gmail weer achterdochtig, en verdwijnt iets of iemand die jarenlang als gewaardeerd mailcontact werd beschouwd weer van de contactenlijst naar ‘t verdomhoekje. Zelfs updates van Google’s eigen diensten, als YouTube en Orkut, blijft die behandeling niet bespaard.
Kennelijk is het een complex probleem… ik heb in de Gmail Help Discussion Group gezocht, en ze zijn zo te zien al sinds 2007 bezig ‘t op te lossen, maar tot nu toe heeft dat weinig succes gehad.

De nieuwe minister van landbouw in Zimbabwe, Roy Bennett, is kort voor zijn installatie gearresteerd. Een man die nooit de makkelijkste weg heeft bewandeld. Iemand die zich zelfs nadat zijn boederij 6 jaar geleden werd onteigend, 8 maanden onder mensonterede omstandigheden in de gevangenis, en nadat hij als politiek vluchteling in Zuid Afrika werd opgenomen in bleef zetten voor het land waarin hij gelooft. Al had hij de kans in bijvoorbeeld Canada, Australië of Engeland opnieuw te beginnen. Niet iemand die zich snel gewonnen geeft, maar wel met ‘t hart op de goeie plaats. Zo iemand wordt met spierballenvertoon afgevoerd, vlak voor de hij een hoog ambt mag bekleden.
Kennelijk blijft dat als MDC-lid het risico van het vak, ook nu deze voormalige oppositiepartij deel uitmaakt van een regering van nationale eenheid.

(Via @pauwenwitteman)

Past Anouk wel bij een bank die niets met koffieshops van doen wil hebben?

Dit hier is een valentijnskaart, uitgegeven door de firma Hallmark. Voorop de afbeelding van een geglazuurd cakeje, binnenin een teks die je aan een de beheerder van een pompstation kunt sturen, als je graag benzine drinkt (dat raad ik je trouwens af!) of aan de filiaalmanager van je lokale supermarkt.

Het zou natuurlijk ook een voorbeeld kunnen zijn van onjuist spatiegebruik…

De frikandel bestaat 50 jaar!
Gefeliciteerd…

Tot nu toe geen klachten gehad, maar in principe zou het kunnen zijn dat iemand het niet gepast vindt dat er onderaan het vorige berichtje, die toch best een aantal zware onderwerp aansnijdt, een carnavalsnummer te beluisteren valt. Zou kunnen.
Ja, en je zou maar bij die toch best grote groep horen die met angst en beven afwacht of er geen ontslagronde aan zit te komen, of als ondernemer een klantenbestand weg zien blijven. Dat kan, en ik denk dat het dan niet makkelijk is de rug recht te houden en te blijven relativeren. Daar veranderen lege one-liners als “het is nooit zo donker geweest, of ‘t is weer licht geworden” of “echte rijkdom zit van binnen” helemaal niets aan. Geforceerde carnavalsgezelligheid al helemaal niet.
De New York Times heeft pas wel een leuk stukje geschreven over, al dan niet positieve, sociale veranderingen die samengaan met een recessie. Zo neemt de levensverwachting toe, en zijn jongelui die mindere tijden mee hebben gemaakt in hun latere leven zelfredzamer.

Op de website van MyC4, een bemiddelaar in microkredieten in Oaganda, Kenia en Tanzania, staat zelfs een stukje die prikkelend genoeg ‘10 Benefits of a Recession‘ is genoemd. De conclusie daarvan is; het maakt je creatief, minder spilzuchtig, bevordert verandering, en leert je keuzes te maken.
Slim om dat stukje op die site daar te plaatsen, MyC4 heeft tenslotte baat bij mensen die nu iets anders willen dan sparen of beleggen. Ook een prima manier om een imago (verder) op te poetsen. De Oegandese tak van telecommaatschappij MTN, erg dominant in Afrika en het Midden Oosten, bij voetballiefhebbers bekend als hoofdsponsor van de Afrika Cup en sponsor van het WK 2010, gaat bijvoorbeeld een kwart miljoen Amerikaanse dollars ‘teruggeven‘ door dat geld in lokale microkredieten te investeren. Slim, want dat levert hun natuurlijk ook meteen nieuwe klanten op…

De Zimbabwaanse Dollar wordt weer eens geherwaardeerd; er verdwijnen 12 nullen. Vorige week werd er nog een nieuw biljet geïntroduceerd van 100 biljoen, na de herwaardering wordt dat dus Z$ 100. Niet dat dat de hyperinflatie zal stoppen, trouwens… helaas betekent hyperinflatie niet alleen dat geld verdampt waar je bijstaat.
Volgens het World Food Programme van de Verenigde Naties zullen dit jaar 7 miljoen Zimbabwanen afhankelijk zijn van voedselhulp. Wrang, en een heel bizar gegeven, voor een land met zoveel vruchtbare grond en een perfekt klimaat, dat in theorie uitstekend voor zichzelf zou kunnen zorgen. Niet alleen in theorie, trouwens. Tot in de jaren negentig stond Zimbabwe bekend als de graanschuur van Afrika, en was voedsel zo ongeveer het belangrijkste exportprodukt. Daarnaast was het sterk in de dienstensector. Vooral banken en verzekeraars. Dat dat nu anders ligt is een complex geheel, en het is te kort door de bocht alleen de landhervormingen daar de schuld van te geven. Het is ook geen typisch Zimbabwaans verschijnsel. In de laatste, zeg, 20 jaar, hebben landen als Rusland, Argentinië en Suriname het doorgemaakt, en hebben zich hersteld, en het had niet veel gescheeld of IJsland was nu het bokje.
Saillant detail; niet zo heel lang geleden heeft de Reserve Bank of Zimbabwe een compliment gegeven aan, onder andere, de ECB en de FED met betrekking tot de manier waarop de kredietcrisis wordt aangepakt. Wij doen namelijk precies hetzelfde als zij, en daar heeft het niet al te best uitgepakt.
We zullen zien… voorlopig heeft de Eurozone nog de laagste inflatie sinds jaren, en deze daalt.