No shit…
December 21st, 2006N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Sinds afgelopen dinsdag zitten drie disc-jockeys van 3FM zonder eten in een glazen huis op de Neude in Utrecht. Ieder van de drie moet twee keer per dag 4 uur radio maken.
Zes dagen lang vasten ze, om aandacht te vragen voor het probleem van de 30 miljoen landmijnen die wereldwijd nog op scherp staan, klaar om onschuldige passanten levenslang te verminken.
Dit gebeurt niet door een waarschuwing in de trant van ‘pas op dat je niet op een mijn gaat staan’ te geven, maar door mensen die bereid zijn hun knip te trekken om een plaatje op de radio gedraaid te krijgen hun zin te geven. Dat geld gaat in z’n geheel naar het Rode Kruis.
In jongerenkrant/opinietijdschrift TED stond vorige week een interview met Sander Lantinga, een van de heren die op dit moment met een lege maag in het Glazen Huis zit (én degene die mede op mijn aanraden met een CD’tje heeft vernietigd met behulp van een magnetron)
In dat interview stond de wat verwarrende tekst ‘Ik kan me heel goed voorstellen dat je na twee, drie dagen stront chagrijnig wordt.’ dat kan ik me ook goed voorstellen, maar beterekt dat… Nee toch?
Een mailtje naar de redactie van TED leert me dat het inderdaad niet zo ranzig is als ik eventjes dacht…
Beste Christiaan,
Dank voor je oplettendheid, er had natuurlijk strontchagrijnig moeten staan. Ik hoop niet dat we valse verwachtingen bij je hebben gewekt, ik kan je verzekeren dat er in het Glazen Huis geen stront wordt gegeten,
Met vriendelijke groet,
Noor Tonkens