N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vandaag verliep anders dan gepland. Gisteravond hebben we de Twingo, die al die tijd voor de deur van het hotel in Kourou stond, opnieuw gehuurd om terug te rijden naar Cayenne. Het bleek niet mogelijk em via het internet te bespreken, waardoor de huurprijs per dag ineens geen 42 euro, maar 55 euro bedraagt. Daarbij komt, dat er een logistiek foutje was gemeet met m’n wasgoed; die moest ik dus in een ander hotel afrekenen.
Op zich niet zo’n ramp. Wat er vanmorgen gebeurde was erger. Vandaag was het m’n bedoeling naar Cacao te rijden. De inwoners van dat dorp komen oorspronkelijk uit Laos, en op zondag is daar markt. Een soort Antwerpse vogeltjesmarkt, maar dan anders.
Anfin, bij het instappen word ik ineens aangestaard door een paar draadjes in het dashboard, die daar gisteren nog niet zaten. De radio is weg. Voor de rest valt niets te zien, behalve dan dat de radio weg is.
Lichtelijk geschrokken ben ik maar naar ‘t Novotel in Cayenne gereden, waar men niet veel meer kon doen dan een briefje uitschrijven dat de radio er niet meer is. Bellen met Europcar heeft geen zin; zij pakken de telefoon toch niet op. Met heel veel geluk krijg je een antwoordapparaat aan de lijn, maar da’s dan ook alles.
Ik besluit voor de zekerheid m’n sleutels nog niet af te geven, maar naar het politiebureau te rijden, om daar proces verbaal op te laten maken. je weet tenslotte nooit.
Ik moet zeggen, dat verliep redelijk soepel. Mijn kennis van ‘t Frans, en de lokale kennis van het Engels vullen elkaar in zoverre aan, dat ik zonder al te veel moeite aangifte heb kunnen doen. Eind goed al goed? Geen idee. Ik ben bang dat dit feestje nog een staartje gaat krijgen als ik eenmaat thuis ben. Maar goed; Europcar heeft nu een kopie van m’n proces verbaal, de autosleutels, en een nog niet bijgetankte auto zonder radio (maar met deuk in het voorportier).
Ik heb geen zin meer nog te gaan rijden. Het leek me mooi de volledige kustweg, vanaf Saint Laurant du Maroni, aan de grens met Suriname, tot Saint Georges, aan de Braziliaanse grens, af te leggen, maar nu lijkt in de zon ziten me een veel beter idee.

Ja, en voor ik het vergeet; gisteren was een behoorlijk geslaagde dag. ‘s Ochtends vroeg vanuit de haven van Kourou vertrokken naar de Iles de Salut, ook al een voormalige strafkolonie. Best interessant om die barakken te zien die gebruikt werden om bagnards te huisvesten, en de lokale bevolking die maar al te graag komt wildkamperen op Ile Saint Joseph; overal zie je hangmatten gespannen tussen de kokospalmen. Beetje cru om dat op een dergelijke plek te doen, maar ala.
Daarna kwam het bericht dat ik wederom oom ben; gisterochtend is m’n zus bevallen van een dochter.

This entry was posted on Sunday, September 24th, 2006 at 6:49 pm and is filed under General.