N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Morgen, vrijdag 1 juli, is het International White Band day. Het is de bedoeling dat veel mensen die dag witte kleding (en een suf wit polsbandje met de tekst ‘Make poverty history’ ) gaan dragen, en ook bouwsels als het Colloseum in Rome, de Sydney Harbour Bridge, de Brandenburger Tor, krotten in Soweto, en een aantal andere objecten zullen er wit uitzien.
Allemaal om aandacht te vragen voor de Milleniumdoelstellingen van de VN.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Er zat maar 1 contactsleutel bij dat wagentje van me, en die was eigenlijk meteen al aan vervanging toe. ‘t Ding is krom, verweerd en zichtbaar intensief gebruikt. Inmiddels gaat het klepje voor de benzinedop al niet meer open met die oude sleutel. Zoals bekend gaat de liefde van een auto voor z’n bestuurder snel voorbij als je ‘m niks meer te drinken geeft. Tijd dus voor een nieuw setje sleutels.
Een telefoontje naar de dealer bleek voldoende, en die hoefde alleen maar m’n kenteken te weten om sleutels bij te kunnen laten maken. Lekker makkelijk, maar ergens ook een beetje eng. Natuurlijk; toen ik na twee dagen wachten de sleuteltjes op kwam halen, liep er iemand mee naar buiten om te kijken of de twee nieuwe sleuteltjes wel op de sloten passen, maar ik denk dat het helemaal niet zo moeilijk is een smoes te verzinnen om de auto waarvoor je sleutels bij hebt laten maken niet bij je te hebben. Of om de persoon van wie de betreffende auto is niet eens echt te kennen. Ook zonder uniform kun je je bijvoorbeeld best voordoen als medewerker van een garagebedrijf waar de betreffende auto in onderhoud is. Zolang je maar een sluitend verhaal hebt en een beetje zelfverzekerd overkomt. Ofwel; met een beetje social engineeren heb je het zo voor elkaar dat je wegrijdt met die auto die je zo vaak op de carpoolplaats hebt zien staan, of regel je voor jezelf een sleutel voor de auto van de buren. Je weet tenslotte maar nooit wanneer dat van pas komt.
Eigenlijk ben ik nu best wel blij da’k ook een startonderbreker heb

Meer over social engineering; in aflevering 1 van The Broken bewijst de verborgen camera hoe makkelijk het is een gratis pizza bij elkaar te bluffen.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Deze hele week is de Zutphense Pearle-vestiging wegens verbouwing gesloten. Daarom moest ik de zonnebril op sterkte die ik me onlangs aan heb laten meten ophalen bij banketbakkerij Jolink, aan de andere kant van de straat.
Mocht er dus ooit iemand vragen waar ik die zonnebril heb gehaald, dan zal ik zeker niet nalaten te melden dat ik ‘t ding van de banketbakker heb

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Een mooie verzameling foto’s van lichtelijk aangeschoten mensen. Hoogstwaarschijnlijk totaal oninteressant voor wie er niet bij is geweest, dus; alleen op de bovenstaande foto klikken als je jezelf erop herkent.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Weltrusten, jochie.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Alweer twee weken geleden was die workshop filmrecenseren in de VIP-room van Tuschinski. Fijn, want de vorige keer dat ik in Tuschinski was, mocht ik die VIP-ruimte helemaal niet in.
De workshop was leuk en leerzaam. Precies zoals een workshop hoort te zijn. Tips en adviezen waar ik hier niemand mee lastig zal vallen werden afgewisseld met luchtige verhalen. Vooral verhalen over interviews. Verhalen over vliegen naar New York, om er daar achter te komen dat het beloofde gesprek niet doorgaat, vechtende journalisten in Cannes, en dubieuze snoepreisjes naar dure hotels in Los Angeles, met 180 dollar zakgeld (en dus ook over recensenten die met een lege tas in ‘t hotel aankomen, maar met een volle weer naar huis gaan. De inhoud van de minibar is tenslotte ook leuk voor thuis)

Het was m’n bedoeling te wachten tot ik ook een schriftelijke beoordeling van m’n recensie (die zou ik binnen een paar dagen per mail binnenkrijgen), en daarna dit onderwerp helemaal af te sluiten, maar om de een of andere reden is die scherpe demotiverende beoordeling nog niet binnen. Hij is zelfs niet in m’n spamfilter blijven steken, dus ik ga er gemakshalve vanuit dat ie nog niet is verstuurd.
Inmiddels hebben een aantal mensen me al gevraagd wat die workshop nu eigenlijk heeft voortgebracht, en ik ben zelf ook best wel nieuwsgierig. Daarnaast zijn er de afgelopen weken ook dingen gebeurd en is me ‘t een en ander opgevallen waar ik eigenlijk hier iets over had moeten zeggen…. en dat terwijl het zinnetje ‘Wil je schrijven, ga dan schrijven’ me nog het beste is bijgebleven van die hele workshop

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Afgelopen donderdag heb ik in Pathe de Munt te Amsterdam Sin City bekeken. Dit gebeurde met een opdracht, want ik had een recensieworkshop gewonnen van CJP, en dat betekent huiswerk: schrijf een recensie van 450 tot 500 woorden. Dat tekstje heb ik hieronder gepost, en morgenavond gaat Ronald Ockhuysen, filmredacteur van de Volkskrant, vertellen wat ie van m’n verhaaltje vond. Eigenlijk best spannend.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Basin City is een duistere, harde stad ergens in een onherbergzaam woestijngebied die gerund wordt door criminele types. Onder- en bovenwereld zijn op een bizarre manier in elkaar vervlochten. Vandaar dat iedereen de naam van de stad inkort tot Sin City.
Het eerste dat opvalt bij het zien van deze film is het kleurgebruik, of beter gezegd; het gebrek aan kleur. Sin City is de verfilming van een comic, dus het ziet eruit als een comic; zwart-wit, soms aangevuld met accenten in schreeuwende kleuren die het verhaal net een zetje in de goede richting geven.
Het verhaal krijgt ook meer dynamiek doordat er camerastandpunten worden toegepast die normaal alleen in anime-films worden gebruikt. Bij de aktiescenes vliegen de acteurs meters door de lucht, en spat het (witte) bloed bijna van het doek af. Je krijgt nog net geen ‘POW’, ‘SPLASH’, ‘CRAHS’ of ‘BENG’ in beeld, maar ook zonder die tekstjes is het net of je naar een bewegend stripverhaal zit te kijken.

Natuurlijk draait de film niet alleen om geweld. Hij puilt ook uit van de humor. Zwartgallige humor die perfekt aansluit op de sfeer van deze film, en ervoor zorgt dat het verhaal iets makkelijker te verteren wordt. Het voorkomt dat Sin City een (welliswaar mooi in beeld gebrachte) aaneenschakeling wordt van bloedige scenes, want, ja.. een beetje gewelddadig is deze film wel.

De scene waarin Marv de moord op zijn geliefde Goldie komt wreken, door Kevin, een kannibaal die zijn vrouwlijke slachtoffers stukje bij beetje opeet, en na afloop hun hoofden als een soort troffee aan de muur hangt, te ontdoen van zijn ledematen lijkt gek genoeg een beetje op de scene in monty Python and the Holy Grail, waar King Arthur een ridder moet verslaan om een brug over te kunnen steken. Alleen blijft de ridder Arthur uitdagen, ook al heeft hij geen armen en benen meer. In Sin City ondergaat Kevin zijn lot zwijgend. Zelfs als hij levend wordt opgegeten door zijn eigen hond.

Het kan aan de setting van deze film liggen, maar het lijkt wel alsof alle vrouwen in Sin City wild aantrekkelijk zijn, in de prostitutie of een louche stripclub werken en uitstekend in staat zijn voor zichzelf te zorgen. Al gaat dat natuurlijk ook wel eens mis; anders had Marv tenslotte de moord op Goldie niet hoeven wreken. Politieagent John Hartigan moet zelfs twee keer zijn nek uitsteken (en acht jaar van z’n leven doorbrengen in een stalen kooi die door moet gaan als politiecel) om het leven van Nancy Callahan te redden. Beide keren hoor je daarbij de gedachte ‘An old man dies. A young girl lives. Fair trade’ door zijn hoofd malen. De tweede keer dat dit zinnetje voorbij komt is het ook daadwerkelijk definitief afgelopen voor Hartigan. Toch nog een kort kippenvelmoment.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het eerste landelijke referendum in Nederland sinds 1797 is voorbij. De uitslag is binnen, en, ondanks dat het me niet meer verbaast dat er massaal tegen is gestemd, heftig. Volgens mij had echt niemand zo’n hoge opkomst en zoveel tegenstemmers verwacht. Ik in elk geval niet.
Niet de uitslag waar ik zelf op had gehoopt, maar ‘t is niet anders. Alleen heb ik wel een beetje het gevoel dat we in de voetsporen van Frankrijk treden qua zwakke argumenten en onjuiste gevoelens om tegen te stemmen, en dat hier precies is gebeurd waar men in Belgie bang voor was. Het gevoel dat ons een negatief beeld ten opzichte van de grondwet is aangepraat door populisten.
Alleen ga ik me daar nu even niet druk om maken. Dat kan morgen ook nog wel, en eigenlijk ben ik nu wel heel benieuwd wat er gaat gebeuren in de zeven landen waar ze nog naar de stembus moeten, en of er daarna veel geschaafd zal gaan worden aan de tekst van de Europese Grondwet voordat ie alsnog ingevoerd kan gaan worden. Wat gaat dat allemaal wel niet kosten, en hoe lang zal dat duren? Zijn we tegen die tijd niet allang ingelijfd door McDonalds of IKEA?

Update: En zo ineens valt er toch weer wat te lachen! Tenminste.. ik heb genoten van dit filmpje van Boom Chicago

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Over een paar uur gaan de stembureau’s open, en om de een of andere reden voel ik haast de behoefte mezelf te verdedigen omdat ik voor de Europese grondwet ga stemmen.
Als ik anderen mag geloven zal deze grondwet ervoor zorgen dat alle werkgelegenheid hier zal verdwijnen naar goedkopere landen, hebben we (als Nederland en/of individu) straks geen invloed meer, is het eng dat in de toekomst Turkije misschien bij de EU komt en had de euro nooit ingevoerd mogen worden. Zelf zie ik alleen die link niet zo. In mijn ogen is de Europese Grondwet een logisch vervolg op afspraken die allang bestaan (zoals het Verdrag van Maastricht, het Akkoord van Schengen, de Verklaring van Laken en het Verdrag van Nice) maar dan een beetje beter uitgewerkt en wat gestroomlijnder. Lijkt me niets mis mee.