N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het schijnt erbij te horen om teksten te typen over mensen die je om je heen ziet in het openbaar vervoer. Bij gebrek aan iets fatsoenlijks om over te zwetsen (en een wat snotterige fysieke gesteldheid… griepjes reizen ook per trein) volgt hier een boeiend en waargebeurd verhaal.

Na afloop van de Carrierebeurs zit ik in de trein van Amsterdam naar Arnhem. In Utrecht stappen twee dames in. Overduidelijk moeder en dochter, en overduidelijk een beetje melig. Ze komen tegenover me zitten. Met hun avondeten; twee Whoppers. Ruikt hemels.
De mama lijkt niet bekend met het fenomeen Whopper. Ze vraagt wat het eigenlijk is wat ze te eten krijgt.
Ik stop het blaadje waarin ik zat te bladeren, het augustusnummer van strandblad Breeze, in mijn tas. Het tafereeltje voor me is veel vermakelijker.
‘Toch wel met bacon en kaas’, vraag ik. Dochter, als je vluchtig kijkt lijkt ze wel wat op Sylvie Meis, geeft me daarop een bevestigend antwoord, in combinatie met glinsteroogjes en een schitterende glimlach die maar een ding lijken te zeggen; Eindelijk iemand die ook beseft dat een Whopper niet zomaar een hamburger is, maar een culinaire belefenis op een broodje.

Blijkbaar doe ik iets goed, want moeder scheurt redelijk spontaan een stukje van haar Whopper af, en geeft het aan mij. Ook krijg ik te horen dat dit vrolijke duo al een uur of zes in de trein zit. Dochter wil een studie gaan volgen om zangeres mee te worden, en daarvoor heeft ze, na eerdere bezoeken aan opleidingsinstituten als bijvoorbeeld Fontys in Einhoven en de Rockacademie in Tilburg, vandaag een open dag bezocht in Leeuwarden. Beetje onlogisch; als je daarvandaan naar Arnhem of Nijmegen wilt kun je tenslotte beter in Zwolle overstappen, maar okee… Utrecht kan ook.
De rest van het verhaal is wat minder boeiend. Dat gaat over auditie doen, CD’s maken, mensen met een gitaar charteren. Dat de wereld draait om Mery Janssen en Berber (volgens mij een en dezelfde persoon) en wat al niet meer.
Nog voor de trein in Arnhem aankomt, heb ik ook van dochter een stukje Whopper gekregen, en ben ik een heel stuk wijzer. Eigenlijk best leuk als mensen ‘t niet alleen okee vinden als je een gesprek meeluistert, maar je zelfs de kans geven je erin te mengen en je tegelijkertijd nog te eten geven ook.

This entry was posted on Wednesday, March 16th, 2005 at 2:14 am and is filed under General.