N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Pffff… Ik probeer iets zinnigs te schrijven over die verkiezingen in Zimbabwe, maar ‘t lukt voor geen meter.
Maar ja.. wie graag een idee wil krijgen wat voor gast die huidige president is, lees dan dit fijne kranteartikel eens. Zegt genoeg.

De afgelopen tijd hebben twee journalistes van het NOS-Journaal op een toeristenvisum door Zimbabwe gereisd, en verslag gedaan van hun reis. Hartstikke verboden, maar ‘t kan niet anders.
Hun reisverslag leest prettig weg, en heeft voor mij ook iets herkenbaars. Vanwege die twee keer dat ik dat land tijdens een vakantie bezocht.

Gek genoeg kan ik nog ‘t minst uit de voeten met die wisselkoers tussen de Zimbabwaanse en Amerikaanse dollar. Nicole le Fever en Esther Bootsma kregen dus 13.000 Z$ voor 1 Amerikaanse dollar. De laatste keer dat ik in Zimbabwe was, was dat nog 1000. Een jaar daarvoor kreeg je zelfs maar 80 Zimbabwaanse dollars voor een dollar. Jeumeg, wat een inflatie!

Ook hier een update: Bleeeeh! De einduitslag maakt me niet vrolijk; 78 van de door het volk te kiezen zetels gaan naar de zittende regeringspartij. Tel daar de 30 door de president in te vullen zetels bijop, en je krijgt een ruime twee derde meerderheid. Genoeg om die wijzigingen door te drukken die Mugabe zo graag wil, zoals de oprichting van een senaat en de mogelijkheid voor Mugabe om z’n eigen opvolger aan te wijzen als ie in 2008 met pensioen gaat.
Niet dat die oppositiepartij zo geweldig is, maar eigenlijk had ik stiekem wel gehoopt op een wisseling van de wacht. Nag wel een keer, na 25 jaar hetzelfde.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Kijk.. dit is nou fijn om te horen;
‘De Staat maakt zich schuldig aan leeftijdsdiscriminatie door jongeren van 13 en 14 jaar geen recht te geven op een wettelijk minimumloon. Die uitspraak deed het Gerechtshof in Den Haag in een zaak die is aangespannen door de vakcentrale FNV en CNV Jongeren. FNV en CNV zijn erg blij met de uitspraak in deze zaak die al ruim acht jaar sleept. (…)‘

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Sinds afgelopen zaterdag is het weer zomertijd. Iedereen zet de klok een uur vooruit, zodat het net lijkt alsof het ‘s avonds langer licht blijft en dus kunt besparen op je energiekosten. In werkelijkheid sta je gewoon een uur eerder op. Vond ik dit jaar niet echt leuk, want m’n wekker liep af om 5 uur ‘s ochtends (da’s 4 uur wintertijd)
De zomertijd is voor het eerst ingevoerd tijdens de eerste wereldoorlog, later afgeschaft, en eind jaren 70 opnieuw ingevoerd vanwege de oliecrisis.
Energieleverancier Nuon heeft eerder deze week een persbericht de wereld ingestuurd, omdat ze een onderzoek heeft laten doen naar wat de zomertijd nou eigenlijk oplevert, en wat men ervan vindt. Om met dat laatste te beginnen; 43% van de bevolking is blij met de zomertijd (volgens Nuon is dat het merendeel van de Nederlanders) 11% is tegen en de overgebleven 46% heeft zoals altijd geen mening.

Fel tegenstander van de zomertijd durf ik mezelf niet te noemen, maar echt gelukkig ben ik er niet mee. Vroeger opstaan (mini-jetlag!), alle klokken in huis verzetten (m’n telefoon en horloge stonden tot vandaag nog ingesteld op wintertijd), verkeersongelukken door de laagstaande zon (waar je dankzij de zomer- en wintertijd geen 2, maar 4 keer per jaar mee te maken krijgt) en het hele gedoe rondom het klokken verzetten is ook best verwarrend. Uit het Nuon-onderzoek blijkt dat maar liefst 30% van de bevolking denkt dat de klok een uur teruggezet moet worden aan het begin van de zomertijd.
Voor de rest is het natuurlijk ook verwarrend dat aan de andere kant van de oceaan de zomertijd pas op 3 april ingaat, en dat ze in die paar landen op het zuidelijk halfrond waar ze ook een zomer- en wintertijd hebben de klok precies de andere kant opzetten (daar is ‘t nu wintertijd), waardoor het tijdsverschil tussen noord en zuid groter wordt. Dat niet alle landen eraan meedoen maakt ‘t ook lastig. In Canada, de Verenigde Staten, Brazilie en Australie is het zelfs zo dat ze in sommige delen van ‘t land wel zomer- en wintertijd kennen, maar in andere delen niet.
Ik heb ooit van iemand (die er zelf aan mee had moeten doen) gehoord dat een best wel belangrijke teleconferentie tussen Japan en Nederland uiteindelijk niet door is gegaan, doordat de Japanners een uur te vroeg probeerden verbinding te krijgen met een leeg kantoor in Nederland. De Japanners hadden er geen rekening mee gehouden dat in Europa de wintertijd weer in was gegaan.

Persoonlijk vind ik ‘t hele gedoe een beetje onhandig, dat klokken verzetten, maar ja.. de zomertijd is ook helemaal niet bedoeld om handig te zijn, en dat je je fitter voelt in de zomer komt ook niet door dat ene uurtje. Het enige doel van de zomertijd is energiebesparing. Wordt dat bereikt? Ja; Nuon heeft becijferd dat de zomertijd ons allemaal 14 miljoen euro per jaar aan energiekosten bespaart. Naar boven afgerond komt dat neer op 1 euro per persoon.
Leuk, maar ik vraag me af of je niet een veel grotere besparing kunt realiseren als je woningen slimmer zou inrichten en beter isoleert. De grootste energieslurper in de zomermaanden is tenslotte niet de schemerlamp in de kamer of de lamp boven de keukentafel, maar de airconditioning.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Echt, de mensen achter Paaspop hebben voor dit jaar een prachtig stukje vakwerk geleverd… Autumn, Therapy?, The League of XO Gentlemen, en zelfs Gerard Joling en Wipneus & Pim!
Alleen denk ik niet da’k er veel van mee zal krijgen. Geen kaartje gekocht, geen vrije dagen opgenomen, invoering van de zomertijd.
Volgend jaar weer?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Pretpark Walibi, het vroegere Six Flags, is weer open. De moeite waard een klein kijkje te nemen. Letterlijk, want ik was weer eens aan de late kant; de parkeerwachters waren al naar huis (dus parkeren was gratis), en ook bij de ingang werd niet meer gecontroleerd (dus de entree van ‘t park was ook al gratis!)
Zo aan het begin van een nieuw seizoen zie je natuurlijk wel mensen rondlopen die trots een press- of gast-pasje om hun hals hebben bungelen, en uiteraard lopen er ook hobbyisten rond van bijvoorbeeld Freizeitpark-Tester.de en Themepark.nl
Zijn er veranderingen? Ja; er is een attractie bijgekomen. De Splash Battle; een monorail waarbij het de bedoeling is dat je mensen in andere karretjes of aan de kant van de baan trakteert op een lekker koude klats water.
Voor de rest is het park nu weer iets meer gericht op families; de echt heftige opzekoppe kotsattracties hebben het veld geruimd (waar ooit de Double Inverter stond vind je nu een toegangspoort naar de kinderboerderij), in Walibi Land (het vroegere Bugs Bunny Kinderland) zijn de kleuren nu feller en paden breder waardoor je de weg net iets makkelijker kunt vinden, en de hele thematiek is natuurlijk veranderd. Niks geen Looney Tunes meer.
De veranderingen zijn niet wereldschokkend, maar het is echt duidelijk te zien dat de nieuwe eigenaar de boel flink onder handen heeft genomen.

Alle achtbanen staan nog steeds op hun plaats, al hebben ze in sommige gevallen een nieuwe naam gekregen. Er was helaas geen tijd meer voor een ritje; half vijf binnenstrompelen in een park dat om vijf uur sluit is niet zo heel tactisch

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Voor ik ‘t vergeet; sinds gisteren ben ik gecertificeerd gloeier!

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Zaterdag Zo.. dat klinkt ook niet gezond.. gelukkig heb ik nog niks meegekregen van die griepgolf (even afkloppen…)
Zaterdagavond Snif… snotter…
Zondag Ach, vroeg gaan slapen met een ibuprofennetje en wat water, dan is ‘t morgen wel over.
Maandag Au.. zal ik me toch maar ziekmelden?
Dinsdag Gezellig.. het UWV aan de lijn.. of ze me alvast voor vrijdag beter mogen melden
Woensdag Hee… het gaat nu ook al een beetje zonder hoestdrank en pijnstillers.
Donderdag Wat een lawaai.. ik kan niet slapen..
Donderdagavond Het plafond komt nu wel erg op me af.. toch maar weer werken?
Vrijdag Hopelijk is ‘t maandag echt goed over. Ziek zijn is een dure hobby.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het schijnt erbij te horen om teksten te typen over mensen die je om je heen ziet in het openbaar vervoer. Bij gebrek aan iets fatsoenlijks om over te zwetsen (en een wat snotterige fysieke gesteldheid… griepjes reizen ook per trein) volgt hier een boeiend en waargebeurd verhaal.

Na afloop van de Carrierebeurs zit ik in de trein van Amsterdam naar Arnhem. In Utrecht stappen twee dames in. Overduidelijk moeder en dochter, en overduidelijk een beetje melig. Ze komen tegenover me zitten. Met hun avondeten; twee Whoppers. Ruikt hemels.
De mama lijkt niet bekend met het fenomeen Whopper. Ze vraagt wat het eigenlijk is wat ze te eten krijgt.
Ik stop het blaadje waarin ik zat te bladeren, het augustusnummer van strandblad Breeze, in mijn tas. Het tafereeltje voor me is veel vermakelijker.
‘Toch wel met bacon en kaas’, vraag ik. Dochter, als je vluchtig kijkt lijkt ze wel wat op Sylvie Meis, geeft me daarop een bevestigend antwoord, in combinatie met glinsteroogjes en een schitterende glimlach die maar een ding lijken te zeggen; Eindelijk iemand die ook beseft dat een Whopper niet zomaar een hamburger is, maar een culinaire belefenis op een broodje.

Blijkbaar doe ik iets goed, want moeder scheurt redelijk spontaan een stukje van haar Whopper af, en geeft het aan mij. Ook krijg ik te horen dat dit vrolijke duo al een uur of zes in de trein zit. Dochter wil een studie gaan volgen om zangeres mee te worden, en daarvoor heeft ze, na eerdere bezoeken aan opleidingsinstituten als bijvoorbeeld Fontys in Einhoven en de Rockacademie in Tilburg, vandaag een open dag bezocht in Leeuwarden. Beetje onlogisch; als je daarvandaan naar Arnhem of Nijmegen wilt kun je tenslotte beter in Zwolle overstappen, maar okee… Utrecht kan ook.
De rest van het verhaal is wat minder boeiend. Dat gaat over auditie doen, CD’s maken, mensen met een gitaar charteren. Dat de wereld draait om Mery Janssen en Berber (volgens mij een en dezelfde persoon) en wat al niet meer.
Nog voor de trein in Arnhem aankomt, heb ik ook van dochter een stukje Whopper gekregen, en ben ik een heel stuk wijzer. Eigenlijk best leuk als mensen ‘t niet alleen okee vinden als je een gesprek meeluistert, maar je zelfs de kans geven je erin te mengen en je tegelijkertijd nog te eten geven ook.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Net als vorig jaar was ik ook dit jaar op de Nationale Carrierebeurs in de RAI.
Dat ging niet helemaal vanzelf. Door een nogal heftige ruzie met m’n wekker vertrok ik wat later richting Amsterdam dan gepland. De registratie bij de ingang verliep buitengewoon vlot en soepel, maar de bewegwijzering tussen de beursvloer en de zaaltjes waar je lezingen kon volgen viel wat tegen. Dat heeft er bij mij toe geleid dat ik ineens niet meer op de Carrierebeurs stond, maar op Tuning 2005; een beurs die op ‘t eerste gezicht alleen bezocht wordt door jonge kereltjes met puisten.
Voor de rest? Ach… veel bedrijven die zitten te springen om personeel. What’s new?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Stoer joh.. vandaag kreeg ik op ‘t werk een oproep voor theorie- en praktijklessen heftruckrijden. Daar heb ik nou altijd al van gedroomd
Het enige nadeel; op de data die in de uitnodiging genoemd worden ben ik op vakantie.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Ich war schwanger, mir ging’s zum Kotzen. Stoere woorden uit het supermooie nummer Unbeschreiblich Weiblich van Nina Hagen.
Ondanks dat mevrouw Hagen keine lust had haar Pflicht zu erfüll’n werd op 17 mei 1981 haar dochter Cosma Shiva geboren, en eigenlijk ben ik daar best wel blij mee.

Eind vorige eeuw heb ik deze Cosma Shiva geinterviewd zien worden in de een of andere Duitse talkshow. Destijds speelde ze voor het eerst in een echte bioscoopfilm. Eentje met de bizar moeilijk te onthouden titel Das Merkwürdige Verhalten geschlechtsreifer Großstädter zur Paarungszeit.
Ik kan me goed herinneren dat ze over de spraakmakende kreunscene op de schooltoiletten zei dat ze maar wat deed, omdat ze ‘t nog nooit had gedaan… Lief he?

Edoch; op de een of andere manier staat de hierboven genoemde film nog steeds op m’n lijstje met ‘films die ik ooit moet kijken’ (maar waarvan ik de titel ben vergeten) en eigenlijk ben ik de hele persoon Cosma Shiva Hagen een beetje uit het oog verloren. Tot ik onlangs op een fansite stuitte… een oude pagina die al sinds eind 2003 niet meer is bijgewerkt, maar toch… de moeite van ‘t bekijken waard. Al was ‘t alleen maar vanwege de foto’s die aantonen dat dat onschuldige meisje van toen is getransformeerd in een zelfverzekerde jonge vrouw.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Er zijn 7000 campingkaarten beschikbaar voor de Zwarte Cross van dit jaar. Om elf uur vanmorgen begon de voorverkoop, en ja, ‘t is nu al uitverkocht.
Dat wordt dagkaarten kopen, straks.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Koel man. Zelfs als je 1200 kilo brandstof verliest is het nog mogelijk in drie dagen tijd de hele wereld rond te vliegen.
Steve Fossett staat weer met beide benen op de grond.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Beetje laat, dat wel

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Net als zo’n twee weken geleden is m’n Nyaminyami weer aan het breken. Afgelopen zondag ging het knoopje spontaan los, en zeilde ‘t hangertje voor me op de stenen vloer. Daarbij brak het puntje van z’n staart. Zeepsteen kan niet zo heel veel hebben. Maar ja.. ik heb tijdenlang met een kapottere Nyaminyami rondgelopen, dus dat puntje van z’n staart moet ie maar kunnen missen.

Wat me wel frappeert is dit; van de week heb ik Spirited Away weer eens gekeken. Gewoon de Japans gesproken versie, maar dan in de storyboard-mode, waarbij de originele storyboard-tekeningen synchroon met het geluid (en het verhaal) in beeld komen… briljant! Zouden ze met meer films moeten doen.
In die film blijken zowel de stinkgod als Haku eigenlijk een riviergod te zijn. In het begin onherkenbaar, want de ene rivier is te vervuild, en de andere zelfs gedempt, maar in hun gedaante als riviergod zien ze er beiden uit als een prachtige zilverwitte slangachtige draak. Een slangachtige draak die verdacht veel lijkt op Nyaminyami, de riviergod van de Zambezi.
Gewoonweg bizar dat een riviergod er zowel in Japan als in zuidelijk Afrika hetzelfde uit lijkt te zien. Zulke verschillende culturen, zo enorm ver van elkaar vandaan, en dan nog zulke overeenkomsten. De wereld is mooi.