N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

De afgelopen avond ben ik naar de film geweest. Zo’n film waarvan je van te voren twijfelt of je er wel heen wilt. Zo’n net iets te kleffe romantische komedie met net iets te mooie hoofdrolspelers. Zo’n film met een foute titel als Shall We Dance?
Tel daar bijop dat ik nog nooit dansles heb gehad, en volgens mij heeft iedereen die ooit heeft geprobeerd met mij te dansen nu nog pijn in z’n voeten. Ik heb echt geen enkel ritmegevoel.

Desondanks ben ik toch naar de film gegaan, en het gekke is; ik heb genoten. Het verhaal stelt geen ruk voor en is daarnaast ook nog eens voorspelbaar. Het gaat goed waar het goed moet gaan, is grappig op de wat luchtiger momenten, daarna lijkt het helemaal mis te gaan, en ja, op het laatst komt alles weer goed en wordt het bijna misselijkmakend klef.
Maar toch; op het laatste kwartier na is het wel een erg prettige film om te kijken. Niet in de laatste plaats omdat de hele zooi ontzettend goed in beeld wordt gebracht… er zit een scene in waarbij Richard Gere in een schaarsverlichte kamer danst met Jennifer Lopez, en ondanks dat beide mensen al hun kleren nog aanhadden kreeg ik ‘t behoorlijk warm bij het kijken van die scene.

Blijft alleen jammer dat de film op het laatst echt achterlijk diep wegzakt in een oppervalkkig moeras vol cliches en kleffigheid, maar dat zal wel bij ‘t genre horen.

This entry was posted on Thursday, January 27th, 2005 at 12:41 am and is filed under General.