N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Gisteren heb ik toch maar eens in zo’n memorystick die ook audiobestandjes af kan spelen geinvesteerd.
Best een leuk apparaat, al moet ik daar wel weer aan toevoegen dat de bediening een beetje wennen is, het geluidsniveau, ook in de maximale stand, niet voldoende is om bijgeluiden in, bijvoorbeeld, de trein te overtstemmen, meer geheugen dan de nu gebruikte 128 MB zou niet verkeerd zijn, het apparaat wou zichzelf eerst M: noemen, terwijl die schijf al in gebruik is en de geintegreerde radio valt ook tegen.

Jazeker; op de verpaking staat dat dit apparaatje gebruikt kan worden als FM-radio. Dat maakt hem grofweg zo’n 10 euro duurder dan een soortgelijk apparaatje (bij Media Markt. De mijne komt van Office Centre). Helaas blijkt de radiofunktie verborgen te zitten in dat eivormige dingetje in het snoer, en niet geintegreerd in dat andere appartaatje. Jammer, want een dergelijk soort radio had ik al (oranje ding, links op op onderstaande foto)
Toch zal ik er niet rouwig om zijn dat ik dit appraatje heb aangeschaft. Het is al bewezen dat USB-drives op de meest onverwachte momenten erg praktisch kunnen zijn. Helemaal als ze ook nog eens in staat zijn een stukje muziek ten gehore te brengen.

Het eerste stukje muziek dat ik met onderstaand apparaatje heb afgespeeld was trouwens Acid For Nothing van 1200 Micrograms.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Een oud CD’tje opduikelen, alleen maar om een bepaald nummer nog een keer terug te luisteren (in dit geval ‘To Myself I Turned’ van Lacuna Coil.. te mooi voor woorden) is best prettig. Vooral als je de gewenste geluidsdrager zonder al te veel problemen terug weet te vinden.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Dat ze in Slovenie meer doen dan brommers en muziek maken, bewijst Tomáš Maruška. Tijdens de venusovergang van twee weken geleden, is hij erin geslaagd tegelijkertijd venus en de ISS voor de zon langs te zien gaan, en een filmpje van die gebeurtenis online te zetten.
Een verduidelijking van wat je nou precies ziet in dat filmpje, vind je hier.

De Duitser Jens Hackmann heeft een heel ander metalen object voor de zon gezien, tijdens de venusovergang. Hij zag een vliegtuig, en ook hij is in staat gebleken daar een filmpje van op z’n site te gooien.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Gisteren was de jaarlijkse algemene ledenvergadering van de CNV Vakcentrale bij het SBI in Doorn, met heel veel Douwe Egberts in kartonnen bekertjes.
Natuurlijk, DE heeft in maart bewezen wel degelijk geinteresseerd te zijn in maatschappelijk verantwoord ondernemen, door een samenwerking met Utz Kapeh aan te kondigen.
Toch is het opvallend dat er DE geschonken wordt bij een organisatie die aan de wieg van de Koffiecoalitie heeft gestaan.

Nee, ik heb weinig problemen met Douwe Egberts of Sara Lee als bedrijf, maar wel met de koffie die onder dubieuze omstandigheden wordt geteeld, en da’s bij 96% van de door Douwe ingekochte koffie nog steeds het geval.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Tsoow.. Die klap van Ralf Schumacher was echt smerig! Zo’n klap in z’n nek, en daarna duurt het ook nog eens een eeuwigheid voor er eindelijk iemand bij em is. Ran-zig! Ik was gewoon kwaad op dat moment. Waarom moest dat nou zo lang duren? Die kerel blijft echt niet voor z’n lol bewegingsloos in z’n auto zitten.

Wel lief om te zien dat broertje Michael elke keer dat ie langs het wrak van z’n broertje reed even opzij keek, en ja, dat ie het ook nog eens presteert om ondanks dit alles het bovenste plankje van het ereschavot te pakken is alleen maar mooi.
Dat Ralfje niks gebroken heeft, maar wel alles gekneusd is allesbehalve mooi, al had hij er met gemak een stuk slechter aan toe kunnen zijn.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Eigenlijk valt er wel meer over pepers en capsaicine te melden dan ik zojuist deed.
Capsaicine is dus de stof die ervoor zorgt dat peper als pittig wordt ervaren. Hoe scherp een bepaalde soort peper is, wordt uitgedrukt in de eenheid scoville.
Het wordt niet alleen gebruikt in eten, maar ook in medicijnen (gek genoeg vooral pijnbestrijders) en in wapens (pepperspray).
De pepers in de Mexicaanse blik waar ik het eerder over had, zijn jalapeño’s, en die scoren tussen tussen de 2500 en 8000 op de schaal van scoville. Niet extreem hoog, maar nog altijd pittiger dan pure Tabscosaus. Hou dus melk of yoghurt bij de hand als je pepers gaat eten. Dat zijn nog altijd de beste blusmiddelen.

Meer over peper kun je hier vinden, en ook dit is de moeite van het lezen zeker waard.
Meer over capsaicine, en het nut ervan staat hier.
Het o zo mooie Tshirt waar ik soms in rondloop (foto) is te koop bij ThinkGeek T-Shirts.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Nee, dit postje gaat niet over de Red Hot Chili Peppers, die de afgelopen avond in de ArenA hebben opgetreden. Daar was ik niet bij, en ik had ook geen enkele behoefte daarbij te zijn.
Een tijdje geleden heb ik een mooi blik gekocht vol pepers en wortelschijfjes op azijn. Geen idee waarom er voor een blik is gekozen, want het bederft toch niet. In de natuur worden pepers ook amper aangevreten. Vogels hebben er geen last van, maar insecten en zoogdieren zijn niet zo gek op capsaicine, het spul waar peper pittig van wordt.
Misschien is dat wel de reden waarom er in warme landen zo vaak scherp gegeten wordt; je maagdarmstelsel wult zich met een prutje waar ongewenste maag- of darmbewoners niet zo heel erg verzot op zijn.
Het is gewoon vergif, dus het lichaam wil er vanaf. Zweet, loopneus, en het doet ook nog eens pijn. Niet alleen bij het eten, maar ook als het verteerd en wel weer naar buiten komt.
Maar ja, net als andere gifstoffen, zoals alcohol en tabak, heeft het ook z’n lekkere kanten. ‘Lekker pittig’ betekent dat het lichaam endorphinen aan gaat maken, en eigenlijk is dat gewoon morfine. Doet hetzelfde.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het zal ook niet waar zijn. Zo ongeveer het eerste dat ik van het Arrow-festival te zien krijg is een Friese vlag achter de omheining van de camping. In combinatie met de bus waarop het adres www.frisian.org gespamd wordt is dat het teken dat de stamgasten van cafe Mukkes de roep van dit festival niet hebben kunnen weerstaan. Gelijk hebben ze, want het wordt leuk.

Zelf heb ik alleen een dagkaart voor de zaterdag. Dat leek me wel voldoende.
De inrichting van het terrein is opvallend goed. VendexKBB is goed vertegenwoordigd, met niet alleen een kraampje vol HEMA-rookworsten, maar ook een complete C’est de Pain. Leuk als je goed en uitgebreid wilt eten, maar niet echt geschikt als snel en betaalbaar festivalvoer. Dan heb ik liever Thais (maar daar is het wel zo druk da’k me toch heb beperkt tot rookworst, frikandellen en patat)

Er stond een raar apparaat op het terrein. Men noemde het de rotor, en het leek op zo’n steile wand waarin motorrijders hun kunstjes doen. Het enige verschil is dat nu de wand zelf ronddraait, waardoor je ertegenaan blijft plakken. Vreemde ervaring, en je krijgt er nog spierpijn van ook.
Wat wel weer erg slordig is is dat het rolstoelerspodium op een nogal rare plek, aan de rand van het terrein staat. Misschien is dat bewust gebeurd, want je kunt er redelijk zien wat op het podium gebeurt, terwijl de geluidsdruk binnen de perken blijft, maar toch.. een rolstoelerstribune naast de tent voor de mengpaneelschuivers (zoals vorige week op Dynamo) ziet er een stuk vriendelijker uit.

Over het weer is niet al te veel te zeggen. Tussen de buien door was het droog, maar op die momenten was m’n sweatshirt weer nat (en zwaar). Het duurde niet ze heel lang voor het terrein was veranderd in een ranzige ruine modderpoel, dus ik ben bang dat er sowieso niet zoveel te beleven viel voor de rolstoelers.

Qua bands was het prima geregeld. Hoofdzakelijk bands waarvoor ik normaal niet m’n huis uit zou gaan, maar die wel degelijk goed uit te verf komen. Natuurlijk zitten er zangers tussen die klinken alsof ze vlak voor het optreden nog een grote hap ijzervijlsel hebben ingeademd (The Godz), of graag hun kopstem gebruiken (Motorhead, Judas Priest).
Anderen komen weer buitengewoon vriendelijk over. Al die lui die meezingen met ‘All right now’ van Paul Rodgers, mja.. dat heeft wel wat.

Waar ik zelf erg benieuwd naar was, was de nieuwe show van Alice Cooper. De laatste optredens die ik daarvan had gezien waren groot, met veel decorstukken, toneelbloed en theater.
Dat was nu een stuk minder. De inrichting van het podium zag er niet anders uit dan een normale band dat zou hebben. Drums middenachter, gitarist links, bassist rechts, zanger in het midden.
Toch een stukje spektakel. Kostuumwisselingen, bloed, een slang, een prachtige toegift en natuurlijk een ‘Thank you, Lichtenvoorde’ die zo goed werd uitgesproken dat je zou verwachten dat er in de tourbus op was geoeffend.

Bizar om tijdens een dergelijk optreden een persoonlijke held te spotten, en te merken dat ook die behoorlijk uit z’n plaat gaat, al blijkt hij het wel leuk te vinden meermalen ‘Loser’ richting podium te schreeuwen (maar ik gok erop dat dat een subtiele verwijzing was naar het nummer ‘Loser’ op ‘The Human Equation’ van de al vaker genoemde Ayreon)

Op de terugweg valt me op dat veel mensen werkelijk geen controle over hun auto hebben als ze door de modder moeten rijden. Het parkeerterrein ziet er niet meer al te florisant uit, en de lui die het verkeer regelen wagen letterlijk hun leven.
Sommige automobilisten geven zoveel gas dat ze vooral hun wielen laten spinnen. Echt vooruitkomen doen ze niet. Anderen gaan erg wild sturen om in het rechte spoor te blijven, en ook dat heeft een averechts effect.
Jammer dat er niemand op het idee was gekomen een shoveltje te regelen om een paar kuub zand (of gehakseld snoeihout) uit te storten over het parkeerterrein. Dat zou het werk voor de parkeerwachters een stuk veiliger hebben gemaakt.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Onderstaande discussie vond plaats vlak voor het optreden van Alice Cooper op het Arrow-festival

krizzz: ‘Bennu toevallig Arjen Lucassen’
Ayreon: ‘Toevallig vandaag wel’

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Dit ging een stuk sneller. In een oudere posting riep ik al da’k het eerste seizoen van Dead Like Me wel op DVD zou willen hebben.
Afgelopen zaterdag, vlak voor de releasedatum, heeft m’n broertje em besteld en vandaag werd ie afgeleverd in een saaie bruine envelop vanuit Aurora, Colorado.
Onderstaande foto lijkt nergens op, maar ik ben heel erg blij met de DVD-box van het eerste seizoen van Dead Like Me, maar zo te zien is m’n broertje er blijer mee dan ik…

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Die CD van Ayreon zat dus gisteren bij de post. Heeft dus net geen drie weken geduurd voor ie werd geleverd. Best lang, maar natuurlijk ben ik nu vooral blij dit schijfje in huis te hebben.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vanmorgen om vijf over zeven stond ik op het stembureau. Bleek et helemaal nog niet open te zijn…

Update van iets na achten:
Inmiddels is het stembureau dus wel open, en ik heb gestemd.
Best moeilijk, eigenlijk, om een keus te maken voor die Europese-verkiezingen.
Het was moeilijk iets anders te kiezen dan de gevreesde blanco-knop. Dat is gelukt, al sluit geen enkele partij echt aan bij m’n eigen mening, en ik had ook niet de behoefte op zo’n nieuwe rechtse, transparante, leefbare of diervriendelijke hobbypartij te stemmen, en de drie partijen die nu in Den Haag een coalitie vormen wou ik ook niet met m’n stem verblijden.

Over de drie Haagse coalitiepartijen gesproken; Gisteren nog naar een ledenraadpleging van de CNV Vakcentrale geweest. Niet alleen omdat de onderhandelingen tussen overheid en vakbonden nogal vastzitten, maar ook omdat het CNV zich tijdens die onderhandelingen niet echt heeft ingezet voor werkende jongeren.
Niet iedereen was er even gecharmeerd van dat we Doekle Terpstra (de voorzitter van de CNV Vakcentrale) in ‘gijzeling’ hadden genomen om ons verzoek kracht bij te zetten, maar dat betekent juist wel dat de discussie goed loskomt. Hatsee.

Hierboven klikken, dan kun je ook de achterkant van het pamflet lezen

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Echt een van de leukste campagnes van de afgelopen jaren. Geen belerend vingertje, maar een goeie manier om lui aan het denken te zetten. Heel koel.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Lekker vaag dus.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

‘Heb je soms buiten geslapen?’ was een van de eerste vragen die me gesteld werd toen ik gisteravond op het werk kwam.
Inderdaad; gisterochtend was ik niet alleen buiten om de venusovergang te bekijken, maar ook om te slapen. Net als vandaag. Het is eigenlijk best fijn om na een nacht werken op een luchtmatrasje in de buitenlucht in slaap te vallen. Je wordt er alleen zo rood van.