N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Ja, ik weet het. Elke toerist die hier in de buurt is gaat eerst naar de Blue Mountains. Ja, ik wist al langer dat de blauwe kleur die de rotsen lijken te hebben komt door de gassen die door de eucalyptussen worden uitgescheiden (an dat je daar heel goed muggen mee weg kunt jagen).
Wat ik nog niet wist is dat de Blue Mountains helemaal niet zo hoog zijn (Mount Wellington in Hobart is hoger) en dat het eigenlijk helemaal geen gebergte is.

Iets na half zeven ‘s ochtends zou ik opgehaald worden, op de stoep bij Bondi Beachhouse, maar tijdens het wachten kreeg ik een telefoontje dat ze iets later zouden komen. Jammer, maar wel heel netjes dat ze even bellen.
Na een rondje langs allerlei hostels waar nog lui werden opgepakt werd eerst gestopt in het Olympisch dorp, net buiten Sydney. Wel leuk om te zien dat ze een fontein hebben gebouwd van de gasbrander waarin het Olympisch vuur gebrand heeft.
Na een minuut of twintig wordt het tijd echt richting Blue Mountains te vertrekken.
Eerst een waterval in de lower blue mountains. Mooi grillig landschap, met veel (of alleen maar) begroeide geerodeerde zandsteen rotsen, en een heel prettige wandeling.
Het is daarna alweer middag, en tijd om te gaan lunchen in Katoomba, en daarvandaan gaan we naar het uitzichtpunt waar echt elke toerist wel eens geweest is, en zich op de foto heeft laten zetten met de Three Sisters op de achtergrond, en daarop ben ik geen uitzondering.
Het laatste stukje van de excursie is het boeiendste. Een regenwoud bij Katoomba Falls, en in ongeveer duizend traptreden loop je van de bovenkant van de gorge naar beneden. Hier zie je echt leuke planten en boeiende dieren, waaronder de funnelweb spider. Het gif daarvan is giftig voor jonge muizen en primaten (dus ook voor mensen, een kleuter is binnen een kwartier dood).
Ergens wel vreemd, want deze spin jaagt helemaal niet op muizen of apen, dus waar is dat gif dan voor nodig?

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Een uurtje geleden ben ik gebeld door Marjolein Dekkers van Weg met BNN en als dat gesprekje niet sneuvelt op de montagetafel ben ik vanavond ergens tussen 20 en 21 uur te horen op radio 1.

Een smalbandversie van het interview is hier te horen (612 kb) en de hele uizending staat hier (75,5 mb)
Met dank aan MT Brainz

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Kijk.. dit is prettig. Slapen op loopafstand van het strand.
Vanmorgen ben ik van Bondi Beach (viel wat tegen. Geen bijzonder indrukwekkend strand, wel gezellig) langs de kust naar Bronte gelopen, en daar heb ik echt een eeuwigheid gekeken hoe de oceaan tegen de golven beukt in een nevel van ziltig water. Zoute regen. Heel indrukwekkend.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Okee, niet helemaal Sydney. Zit nu in Bondi, dicht bij het strand. Valt wel op dat het hier een stuk vroeger donker wordt dan in Tasmanie.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Omdat het m’n laaste dag is in Tasmanie heb ik wat musea bekeken, en het was nog boeiend ook.
Bij het Tasmanian Museum was ik gisteren al even binnen geweest.
Heel divers. Kamers met opgezette Tasmaanse dieren (inclusief de uitgestorven Tasmaanse tijger), schilderijen, standbeelden, Chinese kunst en bankbiljetten worden afgewisseld met een permanente expositie over het leven van de vroege kolonisten, ballingen en dwangarbeiders en een expositie over de oorspronkelijke bewoners.
Opvallend dat er in die laatste kamer wordt gesproken over ‘invaders’, terwijl ze het in de andere kamers hebben over ‘settlers’.

Aan de andere kant van de weg zit het Maritime Museum. Wel aardig, maar er staat wel erg veel spul op een kleine oppervlakte.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Loop je naar binnen bij Chickenfeed, hoor je ‘Last Christmas’ van Wham.
Niet iets om vrolijk van te worden.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Knee – high!
Argyle!
Tube!
I was thinking of you while I jerked off into my sock last night
I was thinking of you while I jerked off into my sock
I was thinking of you
I wish I had more than two
Cuz I didn’t have anything else to do
I was thinking of you while I jerked off into my sock

Elke ochtend als ik naar buiten loop zie ik het straatnaambordje ‘Argyle st.’
Denk ik meteen aan ‘Doin’ Laundry’ van Nerf Herder.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Klipsi loopt op Antarctisch pakijs en bekijkt de omgeving met zijn verrekijker. Een nieuwsgierige pinguin loopt zijn kant op.
Klipsi vraagt zich af of dit dan eindelijk zijn kans is te dansen met een pinguin, gaat op z’n knieen zitten, steekt z’n armen opzij en roept ‘Kroak!’
De pinguin kijkt een beetje verbaasd, begint met haar vleugels te zwaaien en antwoordt met een vriendelijk ‘Krooak!’
Ook wanneer Klipsi met z’n bovenlichaam begint te wiebelen doet de pinguin hem na. Er is contact. Tranen van geluk springen in Klipsi’s ogen. Dit gelooft niemand.

Het waargebeurde verhaal bij de bovenste foto op deze pagina (de foto is nu ook terug te vinden op de weblog van Suuz)

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

De zaterdagse markt op Salamanca (de oude walvisvaarderswijk van Hobart, recht naast de haven) is boeiender dan ik dacht. Redelijk groot, een beetje chaotisch (groenten naast sieraden naast oliebollen), veel verschillende dingen en het weer is ook erg prettig.

Naschriftje: het is de grootste openluchtmarkt van Australie, en ze zijn ermee begonnen omdat Salamanca een wat ruig imago had. Foute kroegen, gokschuren, bordelen enzo. Hobart wou liever iets hips en bruisends op die plek.
Koopjes hoef je er niet te verwachten. Souvenirs kun je goedkoper krijgen in winkels dan op de markt.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Helemaal vergeten; vanavond is het Sinterklaasavond. Zo het daarom zo druk zijn bij de kroegen hier?

Nee dus, het is al ongeveer 50 jaar lang zo druk bij Knopwood’s op vrijdagavond. Op zonnige dagen staat zelfs het hele park tussen Salamanca Road en de haven vol bierdrinkende lui

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het was eigenlijk m’n bedoeling Mount Wellington te beklimmen, maar veel verder dan halverwege ben ik niet gekomen.

Onderweg kom je de brouwerij van Cascade tegen. De oudste brouwerij van Australie, waar al sinds 1832 bier gebrouwen wordt, en de hele fabriek wordt nog steeds aangedreven op steenkool.
Naar het schijnt is dit de enige brouwerij in Australie die zelf haar eigen gerst mout. Cultuurshock! In Europa mouten de meeste brouwers zelf (en zo hoort het ook!)
Wel smakelijk bier, trouwens. Vooral de Pale Ale.
Prettig om na afloop van de rondleiding van de gids te horen dat ie erg te spreken is over Grolsch. Zo moet dat.

Nog een stukje geschiedenis; de Cascade-brouwerij is niet altijd een brouwerij geweest. In 1824 zijn ze begonnen als houtzagerij, maar zoals zo vaak gebeurt met houtzagerijen zijn ze van hun core-business afgestapt.
Nokia staat bijvoorbeeld nog steeds bij de Finse kamer van koophandel ingeschreven als houtzagerij.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Gisteravond vuile kleding gewassen, om vanmorgen te ontdekken dat de twee kledingstukken die het meest aan een wasbeurt toewaren (en die zijn echt al superranzig) nog ongewassen in m’n tas zitten.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Ja, ik weet dat het de naam van een pornoactice had kunnen zijn, maar Sandy Bay is gewoon de wijk waar de uni staat. Heel onschuldig dus.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Bedankt thuisfront voor het om 23 uur (Nederlandse tijd) nog oppakken van de telefoon en eht online zetten van 422 oude mailtjes.
Bedankt mensen van de university van Hobart voor het (al dan niet telefonisch) helpen met zoeken naar waar ik eigenlijk moet zijn.
Bedankt busschauffeur die me op tijd in Sandy Bay heeft gekregen.
Bedankt mensen die de afgelopen dag hebben lopen organiseren en er presentaties hebben gegeven.

Dank je.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Hobart lijkt in niets op een studentenstad, maar heeft wel degelijk een universiteit.
Dat is de plaats waar mensen die gisteren hier in de haven aan zijn gekomen met de Khlebnikov een lezing zouden geven.
Het was alleen vrij moeilijk erachter te komen waar precies, maar na heel veel moeite is het gelukt te ontdekken dat dat in Lecture Theatre 2 van het Department of Physics was, en ik was maar een kwartier te laat (maakte niet uit, want ze moesten nog beginnen).
Het was in elk geval best wel de moeite waard.

Deze dag was georganiseerd door de kereltjes die voor een Iraans tijdschrift naar de zuidpool zijn geweest op de Khelbnikov, samen met mensen van de Astronomical Society of Tasmania

De eerste spreker was NASA-medewerker Fred Espenak die het een en ander vertelde over zonsverduisteringen in verleden, heden en toekomst. Vooral propaganda voor zijn eigen site bij de NASA, maar wel erg nuttig.

Daarnaast werd er wat verteld door mensen van de Japanse groep, die een live-webcast hadden verzorgd, gasten die onderzoeken hadden gedaan voor dat studentenprojekt in Zwitserland, mensen van de Astronomical Society of Tasmania en door de man die iedereen eigenlijk alleen maar kent als Klipsi.

Geweldig om te horen hoe de nu al klassieke foto van Klipsi met de pinguin is ontstaan, en hoe dat kereltje het toch elke keer weer redt zonsverduisteringen, tornado’s en andere natuurverschijnselen te kunnen bekijken.

Minder leuk om te horen dat de meeste experimenten die uitgevoerd waren niet echt geslaagd zijn, dankzij het niet geweldige weer, stress of bevroren batterijen.
De Japanse webcastgroep heeft ook behoorlijk veel last gehad van kapotte apparatuur, waardoor de zonsverduistering zelf alleen met een groothoeklens te bekijken is geweest, en niet in close-up.

Boeie. Iedereen was best positief over de afloop van hun tochtje met de Russische ijsbreker Kapitan Khlebnikov, en dit dagje was wel een nuttige, leerzame en zinnige aanvulling op m’n rondvlucht boven de zuidpool van alweer meer dan een week geleden.