Na bijna vier jaar en vier verschillende werkplekken in evenzoveel provincies is de auto die me trouw, zonder zeuren, warm en droog naar de hiervoor genoemde werkplekken brengt weer ververst. Ik blijf klein en zuinig rijden, maar een heel stuk nieuwer, en veiliger. Al heb ik me in m’n Swiftje eigenlijk maar 1x echt onveilig gevoeld. Toen dacht ik ook echt dat ‘t einde oeffening was.
Mijn eerste indruk? Prettig, maar wel wennen. Je zit hoger, maar toch is het zicht rondom minder dan ik gewend was. Komt ongetwijfeld doordat dit wagentje 4 NCAP-sterren en een stevige kooiconstructie heeft, maar zeker de eerste tijd valt die relatief dikke balk rondom de ruiten goed op. Om over het zicht tijdens inhalen (over de schouder kijken heeft geen enkele zin) of achteruit inparkeren niet te spreken. Ook het sturen is wennen. Minder direkt dan ik gewend was. Je hebt iets een vrije slag in het stuur voor de wielen reageren, en het gevoel met de weg is heel anders dan in een auto zonder stuurbekrachtiging. Wennen, maar niet vervelend. M’n vorige auto had nogal de neiging te gaan zwalken bij zijwind enzo. Deze ligt juist als een blok op de weg, en da’s absoluut erg comfortabel.

This entry was posted on Sunday, September 14th, 2008 at 10:40 am and is filed under General.